سخن روز
حسن روحانی، رئیس‌جمهور نظام آخوندی، روز چهارشنبه ۲بهمن طی سخنانی در جلسهٔ هیأت دولت به‌مسائل مختلفی اشاره کرد. او از جمله درباره رد صلاحیت گستردهٔ نامزدهای باند خود و متحدانش توسط شورای نگهبان خامنه‌ای گفت: «هدف این است که یک اکثریت قاطع پای صندوق بیایند... می‌شود انتخابات برگزار کرد، مثل بعضی از کشورها با حضور ۱۵درصد مردم... اما این مورد رضایت ما نیست، ما هیچوقت نخواستیم که انتخابات ما با رأی کم باشد».
مخاطب او در این سخنان شخص خامنه‌ای است و خامنه‌ای معنی حرف روحانی را خوب می‌فهمد. روحانی در واقع دارد او را با در اختیار داشتن اهرم وزارت کشور، تهدید می‌کند که اگر کاندیداهای باند ما را حذف کنید، ما در آمارسازی معمول نمایش انتخابات همکاری نخواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد در «اتاق تجمیع»، تعداد آرا در ضریب مشخصی ضرب شود. منظور همان سازوکار همیشگی رژیم در نمایش انتخابات برای رقم‌سازی است که در آن آرای واقعی که اغلب زیر ۱۰درصد است را ۷۰-۷۵درصد اعلام می‌شود. روحانی تهدید می‌کند در آن صورت شما مسئول این وضعیت خواهید بود؛ «ما هیچوقت نخواستیم که انتخابات ما با رأی کم باشد».
مسألهٔ پیش روی خلیفهٔ ارتجاع
خامنه‌ای نمی‌تواند نسبت به این تهدید بی‌اعتنا باشد. روحانی در اردیبهشت ۹۶ در جریان جنگ بر سر کرسی ریاست‌جمهوری با خامنه‌ای که مهندسی کرده بود رئیسی را بر کرسی بنشاند، این مهندسی را برهم‌زد. او با بیان «۳۸سال زندان و اعدام» که اشاره‌اش به رئیسی جلاد ۶۷ بود، ضربه سنگینی به خامنه‌ای وارد آورد. تا آنجا که خامنه‌ای از ترس انفجار اجتماعی به روحانی تن داد و به قالیباف دستور داد کنار بکشد تا نمایش انتخابات در همان دور اول به‌نفع روحانی تمام شود.
روز اول بهمن ۹۸، تیغ‌کش‌های خامنه‌ای در مجلس ارتجاع(مانند آخوند ذوالنوری و آخوند پژمانفر) تلاش کرده بودند روحانی را با چماق «عدم کفایت» ناچار از عقب‌نشینی و سکوت کنند. اما روحانی که می‌داند اگر در نمایش انتخابات پیش رو میدان را تماماً به حریف واگذار کند، پس از اتمام دوره‌اش سرنوشتی بهتر از خاتمی و احمدی‌نژاد نخواهد داشت، با همان منطق «دیگی که برای من نمی‌جوشد، بگذار سر سگ در آن بجوشد» می‌کوشد، خامنه‌ای را از مهندسی مد نظرش منصرف کند. چرا که خوب می‌داند خامنه‌ای بسا ضعیف‌تر از سال ۹۶ است.
به این ترتیب بار دیگر خامنه‌ای در مورد نمایش انتخابات نیز بر سر یک دوراهی قرار گرفته است. از یک‌سو به‌شدت احساس نیاز می‌کند که در شرایط بسیار بحرانی کنونی رژیمش را یک‌دست کند و مجلس ارتجاع را از وجود باندها و عناصر به‌اصطلاح اصلاح‌طلب پاکسازی کند. اما از طرف دیگر این کار برایش هزینهٔ سنگینی دارد که در همین تهدید آخوند روحانی نمایان است. یعنی برملا شدن طرد و انزوای اجتماعی نظام ولایت فقیه در نمایش انتخابات.
نمایشهای انتخابات و نمایشهایی از قبیل راه‌پیمایی ۲۲بهمن همواره برای رژیم سرپوش طرد و انزوای اجتماعی‌اش بوده و برای آن حاضر به پرداخت هر هزینه‌ای است. آیا خامنه‌ای در شرایط خطیر کنونی از این صرف‌نظر خواهد کرد؟
روزنامه‌های باند روحانی هم در همین رابطه به‌خامنه‌ای و باندش هشدار می‌دهند که حذف و تصفیه آنها از مجلس تمامیت نظام را در برابر حوادث، بسیار آسیب‌پذیرتر می‌کند. فلاحت‌پیشه، عضو کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع، به خامنه‌ای هشدار داد: «شرایط کلی کشور به‌گونه‌ای نیست که شاهد رد صلاحیت‌های گسترده باشیم چرا که این روند به‌سود کشور و نظام نیست».(جهان صنعت۲بهمن)
«شرایط کلی کشور را» همین روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت در مقالهٔ دیگری به‌روشنی توضیح می‌دهد و می‌نویسد: «با توجه به اعتراضات آبانماه و اوضاع اقتصادی مردم و به‌دنبال آن، نارضایتی از شرایط سیاسی کشور پیش‌بینی می‌شد که حداقل این‌بار شاهد رد صلاحیت‌های گسترده از سوی شورای نگهبان برای انتخابات مجلس نباشیم... این وضعیت خطری نه صرفاً برای جریان خاص بلکه برای کل نظام قلمداد می‌شود».
باند به‌اصطلاح اصلاح‌طلب هم‌چنان می‌کوشد کارکرد و خاصیت خود برای حفظ نظام را به ولی‌فقیه ارتجاع یادآوری کند. اما واقعیت آن است که همپای تضعیف خامنه‌ای، باند کذایی هم به‌کلی خاصیت خود را از دست داده است. شعار «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا» که در قیام دیماه ۹۶ عمومیت یافت، بیان همین واقعیت است. این باند در خارج کشور و در بازار مماشات هم دیگر خریداری ندارد. بنابراین باند مزبور از این طریق نمی‌تواند خامنه‌ای را تهدید کند. تنها تهدید مؤثر همین حرف آخوند روحانی مبنی بر ممانعت از رقم‌سازی و ضریب زدن به نتایج نمایش انتخابات است.
