هفته‌نامه نوول آبزرواتور فرانسه تحت عنوان« قیامی که می‌تواند رژیم استبدادی آخوندها را پایان دهد» نوشت: از۱۵سپتامبر ایران شاهد بزرگترین قیام در تاریخ خود، بعد از قیام عراق و لبنان، است. جنبش اعتراضی از تهران شروع شد بعد به ۳۱ استان تسری یافت. قیام‌کنندگان خواهان سرنگونی رژیم کنونی هستند. قطره‌ای که کاسه صبر مردم را لبریز کرد افزایش قیمت بنزین بود.
اعتراضات به‌زودی رنگ و بوی سیاسی به خود گرفت که نشان‌دهنده بی‌اعتمادی عمیق مردم به طبقه حاکمه ایران است. این جنبش و در رأس آن کانون‌های شورشی، هفته‌ها است که مصرانه خواهان برکناری رژیم فعلی هستند. از همان ابتدای اعتراضات دولت شروع به سرکوب بسیار خونین کرد.
خانم مریم رجوی، پرزیدنت شورای ملی مقاومت ایران، در پیامی اعلام کرد: «خونهای به زمین ریخته شده جوانان شورشی، و فریاد ۱۲۰۰۰جوان دستگیر شده در شکنجه‌گاههای خامنه‌ای، و فریادهای ملت به‌پاخاسته ما در تمامی ایران، جهان را به اقدام علیه فاشیسم دینی فرامیخوانند».
هم‌چنین در بلژیک نیز نشریه لالیبر، درباره قیام ایران و شهر شورشی شیراز نوشت: یک مبارز مجاهدین از شیراز مرکز استان فارس می‌گوید «دوست ۴۶ساله من جلوی چشمانم کشته شد. فقط در محله ما در شیراز ۳۰تا ۴۰نفر کشته شدند».
او می‌گوید: تظاهر کنندگان پمپ‌بنزینها، بانکها و ساختمانهای دولتی را تخریب کردند. در دو روز اول بعضی محله‌های شیراز تحت کنترل تظاهر کنندگان بود. اما دو روز بعد، رژیم به تظاهر کنندگان با همه امکاناتش حمله کرد. حتی با هلیکوپتر، زرهپوش، نفربر.
وی که در مقاومت آموزش دیده است، بدون جراحت از صحنه خارج شده، می‌گوید اکثر قربانیان جوان بودند و از همه شجاع تر بودند.
لالیبر افزود: آمریکا رقم بیش از ۱۰۰۰کشته را در مورد تظاهرات ایران مطرح می‌کند، رقمی مشابه آنچه مجاهدین خلق اعلام کرده‌اند.
