اتش زدن ماشینهای نیروی انتظامی
این روزها نوشته‌ها و سخنرانیها و تریبونهای جمعه‌بازار رژیم ولایت از «امنیت!» می‌گویند، از امنیت می‌نویسند، امنیت نشخوار می‌کنند و امنیت می‌پوشند و خلاصه با هرآنچه در توان دارند فریاد می‌زنند: «امنیت، امنیت، امنیت».
آخوند حاج علی اکبری در جمعه‌بازار تهران در یک روضه‌خوانی، ۱۵بار از کلمه امنیت نام برد و نهایتاً هم با اعتراف به این‌که بنزین بهانه بود، گفت: «بنزین یک بهانه بود... تهدیدی که دیدید با چشم خودمون اونو مشاهده کردیم تهدید آسیب به امنیت ملی ما به‌عنوان یکی از بزرگترین مزایای ایران عزیزمان... امنیت را بیشتر از قبل باید جدی بگیریم».(رادیو تهران ۹آذر ۹۸)
پاسدار یدالله جوانی، معاون سیاسی سپاه پاسداران، روز ۸آذر ۹۸ در تشریح ضربه‌ای که به امنیت نظام خورد می‌گوید: «در روزهای شنبه و یکشنبه به‌صورت گسترده و در ۲۹استان و در صدها شهر ادامه یافت. یکی از این استانها استان اصفهان بود که در ۱۱۰نقطه از استان اعتراضات و درگیریها رخ داد و از حیث تجمعات بعد از استانهای فارس و تهران رتبه سوم را در کشور در اختیار دارد».
یک نماینده مجلس آخوندی در این رابطه گفت: «حداکثر آسیب و ناامنی در کوتاه‌ترین زمان نشان از برنامه‌ریزی قبلی و سازماندهی شده دارد و تعجب آن‌که نیروهای نظامی انتظامی و امنیتی غافلگیر شدند».(علی اکبری، مجلس ارتجاع ۴آذر ۹۸)
کدام را باور کنیم؟
راستی چرا مهره‌های ریز و درشت نظام این همه از امنیت دم می‌زنند. مگر هیولای ولایت اعلام پیروزی نکرد؟ مگر فرماندهان پهلوان‌پنبه آنها نمی‌گویند ظرف ۴۸ساعت همه چیز را با ورود بسیج جمع کردیم؟ پس چه شد که یکباره باندهای متخاصم نظام پوسیده ولایت برای این‌که امنیت‌شان تأمین شود نسخه‌های اعدام و شکنجه دستگیرشدگان را می‌پیچند و یا فتوای بریدن دست و پا صادر می‌کنند؟ کیهان آخوندی در همین رابطه با استناد به قانون مجازات ضداسلامی رژیم می‌نویسد: «بدون این‌که حتی اقدامات و رفتارهای مجرمانه به‌نحو گسترده واقع شده باشند تنها با احراز قصد مقابله با نظام یا اخلال در نظم و امنیت عمومی به مجازات محارب محکوم خواهند شد».(۱۰آبان ۹۸)
هراس از ابعاد و دامنهٔ قیام
اگر چه این دجال بازی‌ها برای کشتار دستگیر شدگان و ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه است، اما از طرفی هم ترس بیش از اندازه آخوندها را از میزان ضربه‌ای که جوانان شورشی و مردم به‌جان آمده به آنها زدند، به نمایش می‌گذارد.
امنیت تا آنجا برای نظام ولایت حیاتی است که رحمانی فضلی در اظهارات خود در مورد قیام، اهمیت آن را با وحشت‌زدگی به‌صورت «خسارات وارده» بیان کرد: «۷۳۱بانک را برای ایجاد مشکل آتش زدند؛ هم‌چنین ۱۴۰مکان عمومی، ۷۰پمپ‌بنزین و ۹مکان مذهبی را تخریب و یا آتش زدند. آنها ۳۰۷خودرو و ۱۰۷۶موتورسیکلت را هم به آتش کشاندند».(روزنامه جوان ۶آذر ۹۸)
امنیت گورستانی، آمال خامنه‌ای
وقتی خامنه‌ای یا هر کدام از مهره‌های نظام از «امنیت!» سخن می‌گویند، منظور آنان همان آرامش گورستانی است که شاه نیز در جریان جشنهای ننگین ۲۵۰۰سالگی در مورد آن رجز خواند. منظور از امنیت، امنیت برای کلان‌دزدهای حکومتی است تا با فراغ بال به چپاول و چاپیدن مردم بپردازند. منظور گستراندن حکومت دار و دشنه و سرنیزه است تا کسی قادر به نفس کشیدن بدون اجازهٔ ولی‌فقیه نباشد اما قیام آبان ۹۸ تمام کاسه و کوزه‌های نظام را بر سر خودش خرد کرد.
ابعاد این قیام را بیش از همه رژیم آخوندی با تمام وجودش لمس کرده و در بالاترین سطح به آن اعتراف کرد. روزنامه جوان ارگان سپاه پاسداران در بررسی قیام و جوانان شورشی سازمان‌یافته چنین می‌نویسد: «آموزش و آشنایی دقیق با روش‌های عملیات شهری و وارد کردن تلفات و خسارات سنگین و فرار از دستگیری و درگیری به‌گونه‌ای که ظرف مدت کوتاهی، هر کدام از تیم‌ها با از کار انداختن سیستم‌های امنیتی و یا استفاده از پوشش و اختفای مناسب زمینه آتش‌سوزی و غارت را فراهم می‌کردند. اقدامات مشابه این تیم‌ها در شهر‌های مختلف و انتخاب اهداف یکسان، نشان از سطح بالای آموزش و آمادگی آنان داشت».(۱۰آذر ۹۸)
ریزش و روحیه‌باختگی نیروهای بسیجی و سپاهی در این قیام، اختاپوس ولایت را مجبور کرد که در روز ۶آذر ۹۸ به صحنه بیاید و بر سر و گوش آنها دست بکشد. خامنه‌ای در دیدار با بسیجیان هراس واقعی خود را از ابعاد قیام و در کمین بودن آن کتمان نکرد.
در یک کلام، وا امنیت گفتن سران نظام ولایت و در رأس همه، خامنه‌ای، انگشت گذاشتن روی همان درد بی‌درمان رژیم است. تخریب و آتش زدن مراکز اقتصادی و نظامی حکومتی به رژیم نشان داد که مردم و جوانان شورشی از یک مرحله کیفی در رویارویی با مزدوران ولایت عمامه به‌سر عبور کرده و برای سرنگونی تام و تمام آن آماده می‌شوند.
اینک شیشهٔ عمر آخوندها در دستان جوانان شورشی قرار دارد، جوانانی که اراده کرده‌اند که این شیشه را بر صخره‌های البرز کوه خواهند کوبید.
