۱۳۹۸ بهمن ۲۷, یکشنبه

تحریم انتخابات نمایشی حکومتی که دستان زمامدارانش به خون آلوده است

تحریم انتخابات نمایشی حکومتی که دستان زمامدارانش به خون آلوده است
تحریم انتخابات نمایشی حکومتی که دستان زمامدارانش به خون آلوده است
گلرخ ابراهیمی ایرایی زندانی سیاسی که هم اکنون در زندان قرچک ورامین محبوس است، هم زمان با ۲۲بهمن سالروز انقلاب ضدسلطنتی در ایران، بیانیه ای در مورد تحریم انتخابات نمایشی رژیم به بیرون از زندان فرستاد.

وی در ابتدای این بیانیه در جمع بندی کوتاهی به مبارزات مردم ایران اشاره کرده و نوشت، «پس از شکست دیکتاتور پیشین و مصادره انقلاب، اولین گروه بنیادگرایان اسلامی در خاورمیانه روی کار آمدند و در اولین اقدامشان تمامی احزاب منحل شدند.

سران احزاب تحت شکنجه قرار گرفتند و با دردناک ترین شیوه ها وادار به اعتراف اجباری علیه خود یا وادار به ترک وطن شدند… حجم سرکوب و وحشت به حدی بود که بسیاری از هواداران به انزوا رفتند. با ادامه جنگ خارجی که در ماه های ابتدایی به سمت آتش بس می رفت، قدرت خود را تثبیت کردند. در طول سال های جنگ با تحریک افکار عمومی و درگیر کردن افراد با فشارهای ناشی از جنگ، بسیاری از مخالفان داخلی را شناسایی، سرکوب و به قتل رساندند.»

خانم ایرایی سپس با حمایت از قیام های اخیر در ایران نوشت: «صدها کشته و هزاران بازداشتی و زخمی و بسیاری که محروم از حقوق شهروندی شده اند، ماحصل اعتراضات اخیر است. رژیم در کنار حجم گسترده سرکوب، هر بار در میانه اعتراضات، افکار عمومی را به سمت مسائلی که درد توده نبوده جلب کرده، و سعی در ایجاد انحراف داشته…

وعده های محقق نشده پیشین ناسزای بزرگی است برای جامعه ای که بارها با خوش باوری خود را محک آزمون و خطای تاریخی کرده و هنوز از استبداد و فقر رنج می برد.»

گلرخ ابراهیمی ایرایی در پایان بر تحریم انتخابات تأکید کرده و نوشت، «انتخابات آن است که حضور احزاب و گروه های مختلف آزاد باشد، احزابی با تشکیلات مشخص و منسجم. دارای بیوگرافی و مرام نامه و برآمده از تفکرات گوناگون.»

«اکنون نه تنها در نمایش اهانت آمیز حکومتی که دستان زمامدارانش به خون فرزادها، زانیارها، لقمان ها و رامین هایمان آلوده است شرکت نمی کنیم، بلکه از مسیر مبارزه و آزادی خواهی منحرف نخواهیم شد.

تا رهایی از چنگ استبدادی که بیش از یک قرن است در مسیر آزادی خواهی مان سایه افکنده است، ایستاده ایم. حتی اگر مسیر ناهموار و تنها سلاح جانمان باشد.»

گلرخ ابراهیمی ایرایی- بهمن ۱۳۹۸- زندان قرچک ورامین