سخن روز ۱۲ بهمن
در آخرین ساعات شنبه ۱۱بهمن، پس از تصویب پارلمان اروپا، دولت انگلستان رسماً از اتحادیهٔ اروپا خارج شد. خروج انگلستان از اتحادیهٔ اروپا یک واقعهٔ مهم بین‌المللی با تأثیرات گستردهٔ سیاسی و اقتصادی در جهان است.
با تشکیل اتحادیهٔ اروپا و برداشتن گامهایی در جهت ایجاد وحدت بین کشورهای اروپایی عضو، مانند برداشتن مرزها بین کشورهای عضو (قرارداد شنگن) و ایجاد یک پول واحد (یورو) و امثالهم... این رؤیا دست‌یافتنی به‌نظر می‌رسید که اروپا به‌عنوان قدرت یکپارچهٔ سیاسی و اقتصادی و به‌عنوان قطب سوم در دنیای دوقطبی آن روز در برابر (آمریکا و شوروی) بتواند قد علم کند و قطب سوم باشد؛ اما اکنون با خروج انگلستان به‌عنوان یکی از سه کشور بزرگ اروپا، به‌نظر می‌رسد که آن رؤیاها و امیدها، دارد به‌یأس می‌گراید. از همین رو ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه، خروج انگلستان از اتحادیهٔ اروپا را یک اتفاق شوک‌آور و یک زنگ هشدار تاریخی توصیف کرد که «باید در سراسر اروپا شنیده شود و ما را به‌تفکر وادارد».
زیانکار بزرگ برگزیت
اما این تنها کشورهای اروپایی نیستند که با خروج انگلستان از اتحادیهٔ اروپا نگران شده‌اند؛ یکی از دلواپسان برگزیت و از زیانکاران بزرگ آن، رژیم آخوندی است، چرا که با خروج انگلستان از اتحادیهٔ اروپا، وزنهٔ سنگین این کشور از کفهٴ اروپا برداشته شده و به‌کفهٴ آمریکا افزوده می‌شود و این امر جبهه جهانی علیه رژیم، با محوریت آمریکا را به‌طور کیفی تقویت می‌کند. سایر اعضای این جبهه عبارتند از عربستان، امارات، بحرین و...
این جبهه موکول به‌آینده نیست، بلکه همگرایی روزافزون انگستان با آمریکا از مدتها پیش شروع شده و به‌خصوص با انتخاب بوریس جانسون به‌عنوان نخست‌وزیر انگلستان، همگرایی این کشور با آمریکا روز به‌روز بیشتر و عمیق‌تر می‌شود. روز پنجشنبه ۱۰بهمن، طی دیدار پمپئو وزیر خارجهٔ آمریکا با جانسون نخست‌وزیر انگلستان در لندن، دو طرف «در رابطه با نگرانی‌های امنیتی در خاورمیانه از جمله حسابرسی از رژیم ایران به‌خاطر رفتار بی‌ثبات کننده‌اش گفتگو کردند».
پیش از آن هم جانسون از لزوم جایگزینی برجام با یک قرارداد مورد توافق ترامپ سخن گفته بود، اظهاراتی که با استقبال دولتمردان آمریکا مواجه شد.
پمپئو در سفر به‌لندن و در ملاقات با وزیر خارجه انگلستان هم بار دیگر شروط خود در رابطه با رژیم را تکرار کرد و با اشاره به‌برخی مفاد شروط ۱۲گانه خود گفت: «این اقداماتی است که رژیم ایران می‌تواند حتی بدون مذاکره انجام دهد و رهبران رژیم ایران باید تصمیم بگیرند و آنها را انتخاب کنند و اگر چنین نکنند، امیدوارم که مردم ایران آنها را وادار کنند این موارد را انتخاب کنند تا ایران بتواند به‌جامعه جهانی بازگردد... و آنها این را می‌دانند».
برگزیت، یک هراس ریشه‌دار
نگرانی و هراس از برگزیت، پدیدهٔ جدیدی در رژیم نیست، تأثیرات این رویداد در تضعیف اروپا و به‌محاق رفتن سیاست مماشات و تأثیرات آن در تشدید و تعمیق موقعیت رژیم در عرصهٔ بین‌المللی چنان است که از مدتها پیش کارشناسان رژیم نسبت به‌آن هشدار می‌دادند و به‌رژیم گوشزد می‌کردند تلاش کند تا زمانی که برگزیت هنوز محقق نشده، با اروپا و از طریق آن با آمریکا به‌توافقی برسد، چرا که پس از برگزیت این امر بسیار دشوارتر و حتی ناممکن خواهد شد. از جمله سایت حکومتی دیپلوماسی ایرانی در تاریخ ۹تیر۹۵(زمانی که هنوز آمریکا از برجام خارج نشده بود) هشدار داد: «خطر برگزیت بر برجام را جدی بگیرید... برگزیت می‌تواند باعث منحرف شدن و از میان رفتن فرصت همکاری اتحادیه اروپا و نظام شود... عواقب دیپلماتیک برگزیت می‌تواند اولویت رهبران اروپایی را در همکاری در اجرای برجام تغییر دهد...». آنچه که رژیم از آن وحشت داشت اکنون به‌وقوع پیوسته، انگلستان با خروج از اتحادیهٔ اروپا به‌آمریکا پیوسته و آثار و عواقب آن به‌زیان رژیم در همهٔ زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی به‌تدریج نمایانتر می‌شود. از جمله، انگلستان برای پیوستن به‌ائتلاف نظامی آمریکا در منطقه خلیج‌فارس و دریای عمان اعلام آمادگی کرده و یک ناوشکن و یک ناو جنگی را برای حفاظت از کشتی‌هایی که با پرچم بریتانیا حرکت می‌کنند، به‌خلیج‌فارس و دریای عمان اعزام کرد.
روشن است که با تضعیف اروپا، کشورهای اروپایی نیز در میانهٔ رژیم و آمریکا، از رژیم و مماشات با آن دورتر و به‌آمریکا نزدیکتر خواهند شد؛ در نتیجه شرایط رژیم دشوارتر، انزوایش عمیق‌تر و طناب تحریم‌ها بر گردنش محکمتر خواهد شد.
