مجلس ارتجاع
حسن روحانی در سخنرانی ۷بهمن ۹۸ خود، فاز پایانی نظام و جریان چینش نمایندگان مورد تأیید خامنه‌ای را با انتصابات حکومت پهلوی مقایسه کرد و مجلس ارتجاع را فروشگاهی نامید که در آن یک جنس با یک مارک عرضه می‌شود:
«در آن دوره کسی از تهران تعیین می‌کرد نام چه کسی از صندوق رأی در حوزه‌های مختلف بیرون بیاید، در انقلاب اسلامی معلوم شد که این طور نیست که تهران تصمیم بگیرد بلکه مردم تصمیم‌گیر هستند پای صندوق می‌آیند و به‌آن کسی که می‌خواهند رأی می‌دهند. حالا اگر بخواهیم پای صندوق برویم و رأی بدهیم به‌شما می‌گویند بروید وارد یک فروشگاه شوید و جنسی را انتخاب کنید اگر یک جنس و یک مارک هم بیشتر نیست دیگر انتخاب لازم نیست».
به‌دنبال این اظهارات، باند روحانی ـ که دست خود را در سهمیه‌بندی جدید قدرت از دستیابی به کرسی‌های آب و نان‌دار مجلس را کوتاه می‌بیند ـ به‌تکاپو برخاست. این باند در تاریخ ۸بهمن ۹۸ با صدور بیانیه‌ای که آن را «گزارش به‌مردم!» می‌نامید به وضعیت مرگبار استبداد مذهبی بر لبهٔ پرتگاه سرنگونی اشاره کرد و ضمن سوزوگداز برای پایان تاریخ مصرف باند موسوم به اصلاحات، به شکاف عمیق بین باندهای نظام اعتراف نمود. در این بیانیه به‌طور واضح گفته شده که «تکلیف بیش از ۱۶۰کرسی مجلس، از پیش معلوم است و اساساً هیچ رقابتی در آنها، حتی بین اصول‌گرایان نیز شکل نخواهد گرفت و در نزدیک ۷۰کرسی، در بهترین حالت، رقابتی کم‌رمق فقط بین اصول‌گرایان برقرار است».
معنای این حرف این است که نمایندگان مجلس ارتجاع از هم‌اکنون و پیش از انتخابات فرمایشی چیده شده‌اند. انتخابات در بهترین حالت فقط بین ۷۰نماینده از «یک جنس و یک مارک!» برگزار خواهد شد. این فحوا را عریان‌تر بخواهیم بیان کنیم یعنی در «فروشگاه مجلس!» انتخاب‌کنندگان فقط حق دارند یک جنس و یک مارک را از کارخانهٔ تولید ولایت فقیه انتخاب کنند.
شارلاتانیسم از نوع حسن روحانی
روحانی همان‌گونه که برای قبضهٔ کرسی ریاست‌جمهوری از جملهٔ ممنوعهٔ «۳۸سال زندان و شکنجه» در برابر آخوند رئیسی استفاده کرد، این بار نیز کلیدواژه‌های «انتخابات فرمایشی»، «انتصابات» و «انتخابات مهندسی شده» سود می‌جوید تا سهم بیشتری از لحاف ملا را به‌دست بیاورد. او به‌هیچ‌یک از کلماتی که می‌گوید باور ندارد. او می‌خواهد خامنه‌ای را با خرج کردن این واژه‌های عاریتی از شعله‌ور شدن مجدد قیام بهراساند و وادار به تمکین کند. او با دجالیت می‌گوید: «اگر بخواهیم پای صندوق برویم و رأی بدهیم به‌شما می‌گویند بروید وارد یک فروشگاه شوید و جنسی را انتخاب کنید اگر یک جنس و یک مارک هم بیشتر نیست دیگر انتخاب لازم نیست» تا شنونده را بفریبد که انگار با بودن نمایندگان باند خودش، در مجلس ارتجاع نوعی پلورالیسم و تنوع آرا و آزادی احزاب و بیان برقرار است. این یک دروغ بزرگ و فاحش بیش نیست. نمایندگان مجلس ارتجاع چه با عمامه و چه بدون آن، بارها از فیلتر شورای نگهبان عبور کرده و نسبت به«اعتقاد قلبی و التزام عملی» نسبت به‌خامنه‌ای آزمایش خون و دی.ان.ای شده‌اند. به‌قول احمد توکلی [در نامهٔ ۱۰بهمن ۹۸ خود به‌شورای نگهبان ارتجاع] ممکن است گاهگاه با ناپرهیزی از چراغ قرمز عبور کرده یا با خامنه‌ای تفاوت نظر داشته باشند اما در عمل به‌ولی‌فقیه وفادار بوده‌اند. حرف درست این است که بگوییم هر ۲۹۰مهرهٔ مجلس با فرایندی گزینش شده‌اند که به‌هیچ‌وجه ربطی به‌مردم ایران ندارد. همهٔ آنها از یک جنس و یک مارک هستند، فقط ممکن است رنگ و شکل ظاهری آنها با هم فرق کند.
افلاس و ورشکستگی خامنه‌ای
اولین بار نیست که کرسی‌های این مجلس نمایشی و فرمایشی «از قبل اشغال می‌شود!». این روند سالهاست آغاز شده و ادامه دارد. خامنه‌ای از فرط افلاس، پیسی، ورشکستگی و شکنندگی اکنون به‌دنبال مهره‌های نزدیک‌تر به‌خود و یکدست کردن مجلس وحوش است تا بلکه در شرایطی که با امواج سهمگین قیام روبه‌روست، کشتی شکستهٔ خود را از یک بحران به‌بحران دیگر سینه‌مالان حفظ نماید. تا آنجا که به خامنه‌ای برمی‌گردد مجلسی را می‌خواهد که دست به‌سینه و دست‌بوس و کور و کر و فاقد اراده و اختیار باشند و بی حتی یک نق زدن فقط به احکام حکومتی او «احسنت!» و «صحیح است!» بگویند؛ اما توان کافی برای همین مانور را هم ندارد و می‌هراسد که این حذف و تصفیه نیز بر سرش خراب شود و به سوخت‌باری برای قیام تبدیل گردد. در این رابطه نامهٔ احمد توکلی به شورای نگهبان ارتجاع گویای وضع و حال خامنه‌ای و شرایط شکنندهٔ نظام در نمایش انتخابات است:
«...حذف نامزدهایی شبیه افرادی که در فهرست پیوست نامبرده شده‌اند، به‌جای وحدت، شقاق ایجاد می‌کند و در وضعیتی که ما در آن به‌سر می‌بریم این امر خطرناک است».(فرارو ۱۰بهمن ۹۸)
در یک‌کلام، این نمایش که قرار است در ۲اسفند ۹۸ برگزار شود، از هم‌اکنون بی‌رمقی، کسادی، تشتت، استیصال و ریزش در بدنهٔ نظام را به‌نمایش می‌گذارد و آینهٔ یک شکست تمام‌عیار برای خامنه‌ای و به‌تبع آن برای تمامیت استبداد خون‌ریز دینی است. واقعیتی که سراپای نظام را در وحشت فرو برده است چنان‌چه آخوند موحدی کرمانی امام‌جمعه نمره موقت تهران در نمایش جمعه ۱۱بهمن با نهایت التماس و درخواست گفت: «خدا نکند یک وقت مطلع بشویم که مثلاً عده کمی شرکت کردند هر چی گله دارید از هر کی گله دارید از نماینده مجلس گله دارید از وزیر گله دارید از استاندار گله دارید فعلاً همه را کنار بگذارید برای رضای خدا بروید سر صندوقها حتماً رأی بدهید».
