دکتر آلخو ویدال کوادراس ـ رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت
خانم رجوی گرامی، دوستان عزیز، طی اولین دوره‌یی که نایب‌رئیس این پارلمان بودم در سال ۱۹۹۹، به‌همکاران خوبم استرون استیونسون و پائولو کازاکا پیوستم که «دوستان ایران آزاد» را بنیاد گذاشته بودند و در آن زمان به‌ریاست افتخاری آن رسیدم. ما ۳نفر رابطه‌یی بسیار نزدیک را شکل دادیم تا بر روی موارد نقض حقوق بشر در ایران متمرکز شویم و موانع بسیاری را به‌چالش بکشیم که رویاروی اپوزیسیون دموکراتیک ایران، شورای ملی مقاومت ایران در مسیر مبارزه برای فرا آوردن دموکراسی و آزادی برای مردم ایران وجود داشتند.
باید بگویم که بسیار بسیار خوشحالم که می‌بینیم بسیاری از اعضا، اعضای جدید، همین راه را ادامه می‌دهند و این شعله را فروزان نگه می‌دارند، شعله این نبرد باشکوه و ضروری.
اپوزیسیون ایران تحت رهبری شجاعانه و داهیانه مریم رجوی موفق شد در تمامی دادگاههای اروپایی و آمریکایی پیروز شود و از لیست‌های سیاه خارج شود. به‌دنبال این پیروزی بزرگ حقوقی، سیاسی و اخلاقی، اپوزیسیون ایران توانست روی بازسازی شبکه‌اش در داخل ایران متمرکز شود. به‌گفته مقام‌های ارشد رژیم، نیروهای سازمان مجاهدین خلق ایران نقش اصلی را در اعتراضات سراسری در سال۱۳۹۶ داشتند.
وقتی توافق اتمی باصطلاح برجام در سال۱۳۹۴ نهایی شد، رهبر اپوزیسیون ایران، مریم رجوی گفت که اگر دولت‌های غربی سیاست قاطعی را در پیش می‌گرفتند، به‌عقب‌نشینی‌های بسیار بیشتری از جانب رژیم دست می‌یافتند. زیرا آخوندها در آن زمان مستأصلانه به‌دنبال رسیدن به‌توافقی برای برداشتن تحریم‌ها بودند.
در واقع نهایتاً این فشار تحریم‌های نفتی توسط اروپا بود که آخوندها را وادار به‌مذاکره کرد. این چیزی است که مقام‌های ما در اتحادیه اروپا باید بفهمند تا بار دیگر فریب این رژیم را نخورند.
سرویس اقدام خارجی اروپا و دولت‌های اروپایی به‌چه چیز دیگری نیاز دارند تا بفهمند که تنها سیاست مؤثر در رابطه با رژیم ایران همان چیزی است که سزاوار رفتار این رژیم و رفتار آن است ؛ یعنی یک دشمن خونی اروپا که نباید از آن حمایت کرد. بلکه باید برای خنثی‌کردن آن تلاش کرد.
سه سؤال دارم. منتظر چه هستیم تا سپاه پاسداران رژیم و وزارت اطلاعات رژیم را به‌عنوان سازمان‌های تروریستی لیست‌گذاری کنیم؟ منتظر چه هستیم تا مأموران آنها را از کشورهای عضو اتحادیه اروپا اخراج کنیم؟ منتظر چه هستیم تا سفارت‌هایشان را که به‌عنوان مراکز طراحی حملات تروریستی کار می‌کنند ببندیم؟
امیدوارم نماینده عالی جدید، پاسخی برای این سؤالات داشته باشد.
رامایاد: خانم رئیس‌جمهور، خانم رئیس جلسه، خانم‌ها و آقایان. در اوت۱۳۹۵ در نمایشگاهی در شهرداری منطقه۲ پاریس، ابعاد قتل عام۱۳۶۷ را دریافتم. هزاران عکس، دانش‌آموزان و دانشجویان جوان، زنان باردار، نوجوانان.
هم‌چنین چند ماه بعد، شهادت مادران را شنیدیم. درد و رنج آنها هم‌چنان زنده است، آلام ناشی از آدم‌ربایی، مرگ، فقدان خاکسپاری. این یک جنایت علیه بشریت بود که مدت‌ها کتمان شد. آنچه پیش از هر چیز لازم است، ایجاد فوری یک کمیسیون تحقیق مستقل و شفاف است تا پرده از جنایات بی‌مکافات ۱۳۶۷ بردارد. زیرا بدون عدالت، صلحی در کار نخواهد بود. مشکل این است که جامعه جهانی هم‌چنان کر و کور است و با قول‌های تاکتیکی رژیمی فریب می‌خورد که استبدادش از هر زمان دیگر بیشتر است.
آنچه اهمیت دارد پایان‌دادن به‌ارائه چک سفید و مشروط کردن هر نوع همکاری با رژیم ایران به‌محکومیت آشکار نقض حقوق بشر و آزادی زندانیان سیاسی است.
ما به‌این ملت بزرگ مدیونیم، به‌مردم بزرگوار ایران که از قدیمی‌ترین و درخشان‌ترین تمدن‌های جهان هستند. با حمایت از خواست مردم ایران برای تغییر رژیم و تأسیس یک جمهوری غیر دینی مبتنی بر جدایی دین از دولت، برابری زن و مرد و آزادی بیان.
خانم رجوی، این برنامه شماست. شما به‌عنوان یک زن قدرتمند، اثبات کرده‌اید که حکومتی دیگر در ایران امکان‌پذیر است.
ما یک خواست قوی، برای یک حمایت قوی از جانب پارلمان اروپا داریم. ما اینجا در استراسبورگ در قلب پارلمان اروپا هستیم. پارلمانی که اعضایش به‌تازگی انتخاب شده‌اند. شما یک فرصت استثنایی برای نوشتن تاریخ دارید. تاریخی که پیشینیان شما نمی‌توانستند یا نخواستند بنویسند. شما فرصت پایبندی به‌ایده‌آل‌های انسانی بنیانگذاران اروپا را دارید. اروپا فقط شامل گناهکاری و سیاست نان به‌نرخ روز نیست. وگرنه اروپا، وجود نمی‌داشت.
هدف امروز، تمرکز توجهات جهانی بر روی ایران است. این تعهد، چیزی فراتر از خود شماست. آسان نیست. موانع بسیاری بر سر راه هستند. مقاومت ایران این را طی ۴۰سال به‌طور روزانه با پوست و گوشت خود لمس کرده است. بی‌شمار شهروندان ایران جان خود را برای آزادی بیشتر فدا کرده‌اند؛ و حالا هم‌چنین نامی از یک توافق اتمی ناکارآمد را می‌بینیم.
آیا می‌دانید ژان مولن، بعد از اولین عملیاتش در ۱۷ژوئن ۱۹۴۰به‌خواهرش لور چه نوشت؟ او گفت، نمی‌دانستم انجام وظیفه وقتی که در خطر قرار می‌گیری، این‌قدر آسان است.
پس ما اینجا هستیم تا شما را به‌انجام وظیفه‌تان تشویق کنیم.
خوان فرناندو لوپز آگیلار – نماینده پارلمان اروپا از اسپانیا
آگیلار: در بسیاری موارد از ما به‌عنوان اعضای پارلمان اروپا انتظار می‌رود که حرف بزنیم، اما برخی اوقات بر ماست که گوش فرا بدهیم.
به‌همین دلیل، من فکر می‌کنم، این وظیفه اعضای این پارلمان است که پرونده حقوق زنان و حقوق بشر (در ایران) را دنبال کنند. به‌عنوان سرزمینی که مجازات اعدام در آن وجود ندارد، همواره وظیفه ما است که پرونده علیه مجازات اعدام را دنبال کنیم که متأسفانه در ایران به‌طور گسترده به‌کار گرفته می‌شود. فکر می‌کنم هم‌چنین زمان آن رسیده که به بخش دیپلوماسی اروپا فراخوان بدهیم که به‌اصول بنیادینش معنا ببخشد.
ما نسبت به مردم ایران وظیفه داریم تا بر آینده‌یی که در پیش است تأثیرگذار باشیم. ما تسلیم نخواهیم شد و از این مسئولیت معنوی و حقوقی برای تحقق تغییر و تعهد واقعی دست برنخواهیم داشت؛ (تعهدی) نسبت به وضعیت حقوق بشر در سایر نقاط و به‌خصوص در ایران.
استانیسلاو پولچاک – نماینده پارلمان اروپا از جمهوری چک
استانیسلاو پولچک: تشکر می‌کنم خانم رئیس. خانم رجوی، همکاران گرامی، خانم‌ها و آقایان. بسیار خوشحالم که خانم رجوی را امروز در کنار خود در پارلمان اروپا داریم. مایلم خطاب به‌دوستانمان از شورای ملی مقاومت تأکید کنم: شما اینجا همراه ما در قلب اتحادیه اروپا حضور دارید، اما در عین‌حال در قلب‌های ما جا دارید. ما کاملاً از شما حمایت می‌کنیم.
به‌یاد می‌آورم سال‌هایی را که شما برای دفاع از ساکنان اشرف و لیبرتی در عراق مبارزه می‌کردید. بسیاری از اعضای جنبش شما تا سرحد مرگ کتک زده شدند و یا توسط موشکهای نیروهای وابسته به‌رژیم ایران به‌قتل رسیدند. فکر می‌کنم شما راه بسیار درازی را تا به‌امروز طی کرده‌اید.
معتقدم که اکنون زمان آن رسیده که اتحادیه اروپا بیدار شود و در کنار دموکراسی قرار گیرد و از جنبش مقاومت شما حمایت کند. مایلم تأکید کنم: از شما خانم رجوی و از جنبش سیاسی شما حمایت می‌کنم و تماماً از یک ایران آزاد و دموکراتیک نیز حمایت می‌کنم.
اینگرید بتانکور
مایلم در شروع از همه شما تشکر کنم، به‌ویژه از آنا فوتیگا، به‌خاطر استقبال صمیمانه‌اش، و احساس انطباق بسیاری با این پارلمان دارم.
و اینکه در حقیقت هم‌چنان‌که گفتید، این صدای مردم اروپا است که از طریق صدای شما منتقل می‌شود. ولی این هم‌چنین صدای آن ۳۰هزار نفر است که شما زنده می‌دارید و احیا می‌کنید.
مریم رجوی به ما کتابی را نشان داد که حاوی اسامی و عکس‌های (شماری) از ۳۰هزار نفر، زنان و مردانی است که در سال۱۳۶۷ به‌قتل رسیدند. من گزارش عفو بین‌الملل را همراه خود دارم که وقت اختصاص داد تا با تک‌تک بازماندگان این کشتار صحبت کند، با خانواده‌ها، با کسانی که تا همین امروز بابت آنچه در سال۱۳۶۷ اتفاق افتاد رنج می‌برند.
عدالت ضروریست تا اطمینان حاصل کنیم که آنچه بر ما گذشت، هرگز تکرار نخواهد شد. ولی امروز آموخته‌ایم و می دانیم که آنچه در سال۱۳۶۷ اتفاق افتاد، امروز در صحنه ایران حاضر است.
گفتیم که رئیس‌جمهور رژیم ایران، روحانی، در تصمیم‌گیری‌هایی که به این قتل‌عام منجر شد نقش داشت. می‌دانیم که وزیر دادگستری رژیم ایران، کسی که باید نقش حمایت از شهروندان و مردم ایران را به عهده داشته باشد، یکی از مسئولان تصمیم‌گیری کشتار ۳۰هزار تن بوده است. این یک صنعت کشتار بوده؛ یک قتل‌عام بوده است.
قتل‌عام کسانی که تنها جرمشان این بود که خواستار آزادی بودند. همان کاری که ما امروز در اینجا انجام می‌دهیم. چرا امروز برای ما اهمیت دارد که وقایع سال۱۳۶۷ را بازبینی کنیم؟
۲سال پیش، ۲نفر که از ایران آمده بودند و ادعا می‌کردند که خبرنگار هستند وارد تیرانا شدند. هدف آنها انجام یک توطئه تروریستی برای کشتار کسانی بود که به‌آلبانی منتقل شده بودند. هیچ‌کس نمی‌دانست چه اتفاقی داشت می‌افتاد. ولی دولت آلبانی تمامی اطلاعات مربوط به آنچه در ماه مارس۲۰۱۸ (فروردین۹۷) انجام شده بود و اینکه چگونه توانستند جلو عملی‌شدن این اقدام تروریستی را بگیرند منتشر کرد. ولی در ۲۳ژوئن ۲۰۱۸، بسیاری از ما در پاریس بودیم. من همراه با راما یاد آ‌نجا بودم. در کنفرانسی که حامیان مقاومت ایران در آن گردهم آمده بودند. می‌خواستیم روشن کنیم که ما با سوءرفتار، بی‌عدالتی، بی‌قانونی، فساد و رژیم زن‌ستیز در ایران مقابله می‌کنیم. تمامی این‌ها در برنامه بودند. آنچه نمی‌دانستیم این بود که برای رژیم ایران، برنامه عبارت بود از کشتار همه ما.
آن روز، دو نفر در حال عبور از مرز بلژیک به فرانسه دستگیر شدند. همراه آنها بمبی بود که قرار بود در محل گردهمایی ما کار گذاشته شود تا همه ما را بکشد. دو روز بعد یک دیپلومات رژیم ایران، (دبیر سوم) سفارت این رژیم در اتریش توسط پلیس آلمان دستگیر شد.
به‌آسانی ضروریست که بتوانیم به آنها اعتماد کنیم. کسانی که ارزش‌های ما را نمایندگی کنند. ارزش‌های جهان ما، نه‌فقط تمدن ما، نه‌فقط ارزش‌های غربی. صحبت از آزادی و برابری است. و امروز می‌دانیم که وقتی برابری نباشد، آزادی نمی‌تواند وجود داشته باشد. برابری برای زنان در ایران وجود ندارد. به‌همین دلیل آزادی برای هیچ‌کس در ایران وجود ندارد. و وظیفه ما امروز این است که صدایمان را بلند کنیم تا خواسته آنها در اینجا و در سراسر جهان از طریق شما شنیده شود. بابت این فرصت از شما بسیار ممنونم.
جانا گانچا - نماینده پارلمان اروپا از ایتالیا
خوشحالم که امروز در اینجا تعداد کثیری از اعضای پارلمان اروپا حضور دارند که از آرمان شما حمایت می‌کنند و از خواسته مردم شما برای آزادی و دموکراسی در ایران پشتیبانی می‌کنند.
مسائلی که من مطرح می‌کنم درباره آن بی‌رحمی است که هر روز در ایران اعمال می‌شود. ما به‌عنوان اتحادیه اروپا و نماینده عالی ما، هرگز صدای اعتراضشان را بلند نمی‌کنند و فقط به تجارت و معامله با رژیم ایران علاقه دارند.
فکر می‌کنم که ما به‌عنوان نمایندگان مردم اروپا، ما اعضای این پارلمان، وظیفه داریم که صدایمان را برسانیم و بر کمیسیون اروپا فشار بیاوریم تا روابطش را با رژیم ایران متوقف کند و به اعمال تحریم‌هایی علیه این رژیم به‌خاطر نقض فاحش و گسترده حقوق بشر دست بزند. این بسیار مهم است، چون ما خواهان تغییر دموکراتیک در ایران هستیم.
پترا آسترویچیوس – نماینده پارلمان اروپا از لیتوانی
دوستان عزیز ممنونم که به‌پارلمان اروپا آمدید و این گردهمایی بسیار مهم را امروز برگزار کردید.
فکر می‌کنم دلیل گرد آمدن ما امروز در اینجا، مخالفت با رژیم تحمیلی آخوندها در ایران است. مخالفت با سیاست‌های داخلی‌اش و نیز سیاست‌های منطقه‌یی که بی‌ثباتی را در منطقه‌یی بسیار بزرگتر از ایران ایجاد می‌کند.
فکر می‌کنم باید این امید را برای ایرانیان زنده نگه داریم که صدایشان در خارج از ایران شنیده می‌شود. آنها درک می‌شوند و تنها نیستند. من از تاریخ کشور خودم، معنی قرار گرفتن در طرف اشتباه جنگ را می‌دانم. دردناک است. شعله‌یی کوچک در هر جا، اعتماد به‌نفس و باور به‌آینده‌یی متفاوت را به‌ارمغان می‌آورد. در این صورت همه این موانع، به‌ناگهان نیست و نابود می‌شوند. زیرا دیوارها گاهی نه با انفجارها، بلکه با اراده مردم نابود می‌شوند.
بیایید این اراده و این امید برای آینده‌یی متفاوت را به‌ایران ببریم؛ و ما باید این دیدگاه را ارائه کنیم.
