عباس داوری مسئول کمیسیون کار شورای ملی مقاومت درباره بالا گرفتن اعتراضات کارگران میهنمان از جمله کارگران آذرآب اراک و نیشکر هفت‌تپه به‌رغم سرکوب آخوندی در مصاحبه‌یی با سیمای آزادی گفت:
با سلام به کارگران عزیز به‌خصوص کارگران مقاوم آذر آب اراک و نیشکر هفت‌تپه و همین‌طور کارگران دیگر. اول باید ببینیم زمینه‌های به‌وجود آمدن چنین اعتراض‌هایی چیست؟ می‌دانید وقتی که ما یک نگاه سطحی به جامعه ایران بکنیم، واقعاً دل آدم به درد می‌آید انگار که کشور را دو قسمت کامل کردند، یک طرفش سران حکومت هستند، با قصرهای اشرافی و وسائل تفریحی بسیار بسیار خیره کننده و طرف دیگرش مردم به‌خصوص این زحمتکشان و کارگرانمان هستند که واقعاً در فقر دست و پا می‌زنند. خود رژیم گفته است که خط فقر از هشت میلیون عبور کرده است. در حالی‌که برای همین امسال حداقل دستمزدی که برای کارگران گذاشته‌اند حدود یک و نیم میلیون تومان است. بنابراین وقتی به این اوضاع و احوال نگاه می‌کنیم و به این گرانی سرسام آوری که وجود داره نگاه می‌کنیم، به‌عنوان مثال نوشته خود رژیم نوشته که در شش ماه گذشته سبد غذایی بیش از صددرصد افزایش یافته است. خب کارگران در چنین حالتی حتی حقوق خودشان را نمی‌گیرند. وقتی نگاه می‌کنیم به کارگران ما چی می‌خواهند. کارگران ما امنیت شغلی ندارند، حقوق معوقه خود را نمی‌توانند دریافت کنند. این حقوقهایی که معوقه هست تحت نام حقوق معوقه است اینها را واقعاً این سرمایه‌دارها می‌دهند ازش سود می‌برند به این دلیل نمی‌دهند. خوب ما نگاه می‌کنیم می‌بینیم که کارگران ما همینها را می خواهند امنیت شغلی می خواهند بعد حقوق معوقات را می خواهند
اما می‌بینیم که با حمله گارد ضدشورش و شلیک گاز اشک‌آور مواجه هستند و همین‌طور کارگران دیگر هم همینجوری مثلا فرض کن از اول همین مهرماه تا الآن کارگران نیشکر هفت‌تپه در اعتراض و تظاهرات هستند برای این‌که دوستانشان را دستگیر کردند. شعارشان این است که کارگر را آزاد کنید. الآن در این حکومت به‌خصوص از زمانی که این رئیسی جلاد آمده سر قوه قضاییه واقعاً احکامی که به کارگران می‌دهند خیلی عجیب است واقعاً جنایتکارانه است زندانهای طویل‌المدت می‌دهند بعد حتی به شلاق محکوم می‌کنند بنابراین در چنین حالتی هیچ راهی برای کارگران ما وجود نداره جز این‌که ایستادگی و مقاومت بکنند.
بنا بر این آنچه مهم است ایستادگی و پایداری کارگرانمان است. من هم در این رابطه می‌خواستم از همه اقشار مختلف ایران به‌خصوص از فرهنگیان اعم از شاغل و بازنشسته و دانش‌آموزان و دانشجویان بخواهم که به صفوف اعتراضی کارگران بپیوندند و صدای آنها را به همه جا برسانند. و آرزو می‌کنم که با سرنگونی این رژیم کارگران ما به حقوق خودشان برسند.
