دولت فرانسه بهمه دیپلمات‌ها و نمایندگانش توصیه کرده است بدلایل امنیتی به ایران سفرنکنند.این خبرطی روزهای اخیر بازتاب گسترده‌یی دررسانه‌های خبری جهان پیدا کرد وبا ارزیابی‌هایی هم‌چون «رو به سردی گذاشتن روابط تهران و پاریس»،«سخت‌تر شدن روابط ایران با فرانسه»، «فرسوده شدن اعتماد بین دولت تهران و پاریس» و «تیره شدن روابط بین طرفین» گزارش شد.
خبرگزاری رویترز خاطرنشان کرد این توصیه مستقیماً با پرونده سوءقصد علیه سازمان مجاهدین خلق ارتباط دارد.
همزمان با این خبر شاهد موجی از موضع‌گیری بلندپایه‌ترین مقامهای دولت آمریکا علیه تروریسم و دخالتهای منطقه‌یی رژیم بودیم که گویای تنگ‌تر شدن جدی حلقه انزوا بر گردن رژیم است.
شرایطی که موجب شد فرانسه سفرهای دیپلماتیک با رژیم را محدود کند
جدای از به محاق رفتن سیاست مماشات که در این جریان نقش پایه‌یی دارد، اما عوامل مشخصی در این تصمیم دولت فرانسه نقش داشتند.
شکست رژیم برای منحرف کردن توجهات از توطئه تروریستی بر اثر فعالیت‌های مقاومت
رسوایی توطئه تروریستی رژیم در قلب اروپا برای بمب‌گذاری در اجتماع عظیم مقاومت ایران در پاریس که در آن صدها شخصیت برجسته از دهها کشور جهان از آمریکا و اروپا و غیره... شرکت داشتند، واقعه‌یی است که همه حامیان سیاست معامله و مماشات با رژیم را خلع‌سلاح می‌کند. به‌خصوص که در حال حاضر موضوع تروریسم مسأله تمام مردم دنیاست و افکار عمومی در غرب به‌شدت در رابطه با آن حساسند. برای دولتهای اروپایی و به‌خصوص برای فرانسه که خاکش مورد تعرض تروریسم دولتی رژیم قرار گرفته بود، اصلاً آسان نیست که بخواهند از آن چشم‌پوشی کنند.
طی ۲ماهی که از افشای این توطئه تروریستی می‌گذرد یک جنگ بسیار جدی بین مجاهدین و مقاومت ایران از یک‌سو با رژیم آخوندی و حامیان مماشات‌گرش از طرف دیگر در جریان بوده؛ رژیم اول تلاش زیادی کرد تا خود مجاهدین را متهم کند، اما این حرف آن‌قدر سخیف بود که دیگر آن را دنبال نکرد. بعد تصمیم گرفت با صرف پولهای کلان و به‌کار گرفتن لابی‌هایش در کشورهای مختلف، دیپلمات-تروریستش را به اتریش منتقل کند و در آنجا هم با توسل به مصونیت دیپلماتیک او را در ببرد و در واقع مهمترین سند زنده این توطئه را از صحنه حذف بکند. اما مجاهدین و مقاومت ایران به رژیم امان ندادند و تلاش‌هایش را به شکست کشاندند. یکی از موارد علنی آن کنفرانس مطبوعاتی مقاومت ایران در ۱۷مردادماه گذشته(۳هفته پیش) در بروکسل بلژیک بود که در آن شماری از حقوقدان‌های برجسته و شخصیتهای برجسته سیاسی که در گردهمایی ویلپنت حضور داشتند به‌عنوان شاکی خصوصی معرفی شدند و سخنرانی کردند و از جمله گفتند که اگر چه آماج اصلی تروریسم رژیم مجاهدین خلق ایران هستند، اما تروریسم دولتی فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران، همه مردم را مورد تهدید قرار می‌دهد. ویلیام بوردون، حقوقدان برجستهٔ فرانسوی، با تأکید بر این‌که این پرونده شایسته توجه بسیار زیادی است؛ گفت: «شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد این سوءقصد در بالاترین سطح رژیم ایران تصمیم‌گیری شده است... همه‌چیز به‌صورت تماماً حرفه‌یی صورت گرفته است».
ناامیدی فرانسه و کشورهای اروپایی از چرخش در سیاست‌های رژیم
از طرف دیگر، با دقت در خبرها و نشانه‌هایی که در دست است؛ به‌نظر می‌رسد که فرانسه و کشورهای اروپایی منتظر بودند طی این مدت چرخشی در جهت انتظاراتی که آنها از رژیم داشتند، در مورد همان ۴شرطی که پیش از این کشورهای اروپایی و مشخصاً رئیس‌جمهور فرانسه اعلام کرده بود، از رژیم ببینند؛ از جمله در پروژهٔ موشکهای بالستیکی، در مورد صدور تروریسم و دخالتهای منطقه‌یی، و در مورد حقوق‌بشر. اگر چه به‌قول متیس «رژیم ایران اگر چه اخیراً از رفتارهای تهاجمی خود کاسته و تمایلش به مقابله‌جویی کاهش یافته، اما هنوز بزرگ‌ترین عامل بی‌ثباتی در خاورمیانه است».
شاخص آن هم این‌که همین یکی دو روز پیش وزیر دفاع رژیم به سوریه رفت و در آنجا قراردادهای جدیدی با وزیر دفاع سوریه بست، در حالی‌که خواست آمریکا و اروپا خارج شدن نیروهای رژیم از سوریه و از سایر کشورهای منطقه و قطع حمایتهای مالی و لجستیکی رژیم به گروه‌های تروریستی تحت‌الحمایه‌اش می‌باشد.
اخیراً ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، در جمع سفرای این کشور گفت که سیاست این کشور حفظ برجام است، اما بار دیگر شروط ۴گانه فرانسه را یادآور شد. شروطی که رژیم به آنها جواب نداده است.
در همان سخنان، ماکرون تأکید کرد که مبارزه با تروریسم اولویت سیاست خارجی فرانسه است و تصریح کرد دیپلوماسی کشورش با تأمین امنیت شهروندان فرانسوی تعریف می‌شود. به اعتقاد وی مقابله با تروریسم از طریق مسدود کردن منابع مالی تروریستها میسر می‌شود.
بنابراین در چنین شرایطی وقتی رژیم به شروط فرانسه و اروپا جواب منفی می‌دهد و خاک فرانسه را هم عرصه تاخت و تاز تروریستهای خود می‌کند، برای فرانسه آسان نیست که بتواند باز هم با رژیم نرمش نشان دهد.
نتیجه دور جدید انزوای رژیم
تصمیم فرانسه برای محدود کردن سفرهای دیپلمات‌هایش به تهران شروع دور جدیدی از انزوای رژیم است. با توجه به این‌که فرانسه همواره در اروپا سیاست فعال‌تری در رابطه با مسأله ایران و هم در رابطه با آمریکا داشته و پیشتاز بوده است؛ بنابراین تصمیم اخیر تأثیر قاطعی بر روی سیاست همه کشورهای اروپایی و اتحادیه اروپا خواهد داشت و جبهه رویارویی با رژیم بیش‌‌از‌پیش تقویت می‌شود.
این اقدام همچنین شکاف میان اروپا و آمریکا در رابطه با رژیم را که آخوندها خیلی به آن چشم دوخته بودند، به زیان رژیم هم می‌آورد و حلقه انزوا را که در آن شکاف‌هایی وجود داشت، تکمیل می‌کند و روشن است که آثار آن به سرعت در وضعیت اقتصادی و سیاسی رژیم و در تشدید بحرانهای رژیم بارز می‌شود.
