پس از تمامی عجز و التماس‌های خامنه‌ای از اتحادیه اروپا برای ماندن در توافق اتمی و به تبع آن گرفتن تضمین‌های «مالی و نفتی» برای حکومت آخوندی، سرانجام کمیسیون اتحادیه اروپا اولین بسته تشویقی! به میزان «۱۸ میلیون یورو» را به تصویب رساند.
این میزان ناچیز از کمک‌های تشویقی که تماما برای حفظ و ماندن شرکت‌های «کوچک و نیمه متوسط» اروپایی در بازار به‌شدت ضربه خورده ایران صورت گرفته، در حالی است که ابعاد انتظارات رژیم آخوندی بسیار فراتر از این میزان بوده است. بر این اساس دولت آخوند روحانی که سرمایه‌گذاری کلانی را برروی حمایت‌های اتحادیه اروپا انجام داده، همچنین به انتظار دریافت ده‌ها میلیارد یورو در پوش «حمایت از برجام» مانده است.
در این رابطه خبرگزاری حکومتی مهر (۲ شهریور ۱۳۹۷) در گزارشی می‌نویسد: «از این مبلغ، ۸ میلیون یورو برای حمایت از بخش خصوصی ایران اختصاص یافته است. این نخستین بخش از بسته حمایتی بزرگتری به ارزش ۵۰ میلیون یورو است که با هدف حمایت از اقتصاد و توسعه اجتماعی ایران ارائه می‌شود».
واقعیت در لابلای این آمار و ارقام چیزی به‌جز ادامه سیاست مخرب مماشات با دیکتاتوری سرکوبگر خامنه‌ای نیست، زیرا از داده‌های نه چندان دور و به‌ویژه از فردای توافق اتمی و راه افتادن سیل میلیاردها دلار آزاد شده می دانیم که دیکتاتوری تروریستی و بنیادگرای ولی‌فقیه هرگز چنین سرمایه‌گذاری‌هایی را در راستای منافع مردم، تولید، پیشرفت و آبادانی هزینه نخواهد کرد.
بر این منطق آنچه را که رژیم آخوندی در سر دارد، ادامه همان سیاست های مخرب گذشته با گسترش دستگاه سرکوب، حمایت از گروه های تروریستی در منطقه و ادامه سیاست‌های مخرب اتمی و موشکی است.
از سوی دیگر ترجمان این «بسته تشویقی» از سوی اتحادیه نبود اعتماد به دیکتاتوری مذهبی حاکم بر میهن امان نیز می‌باشد. از این منظر است که برخلاف خواسته‌های آخوند روحانی مبنی بر تضمین فروش «یک میلیون بشکه نفت» و یا «سرمایه‌گذاری» کلان از سوی شرکت‌های اروپایی در زمینه‌های گاز، نفت، هواپیمایی و یا خودروسازی در ایران، متولیان سیاست مماشات خواسته یا ناخواسته دست رد بر سینه آخوندهای حاکم زده‌اند.
مضافا بر این واقعیات نیز باید به خروج «فله ای» کمپانی‌های و کنسرن ها و سرمایه‌گذاران بزرگ اروپایی از بازار آخوندی اشاره نمود تا پازل بحران موجود برای رژیم بهتر درک شود.
رئیس کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس حکومتی با اعتراف به این واقعیت می‌گوید: «در رقابت تشویقی و تنبیهی که بین آمریکا و اتحادیه اروپا وجود دارد، هنوز حتی یک شرکت یا بانک اروپایی به سمت ایران نیامده است؛ یعنی اهرم آمریکایی‌ها که شامل فشار سیاسی، عملیاتی و مالی می‌شود، قوی‌تر بوده است».
وی در ادامه می‌افزاید: «اتحادیه اروپا رقم ناچیزی را برای کمک به ایران در نظر گرفته زیرا جرائم و اقداماتی که آمریکایی‌ها علیه ایران شکل داده، بسیار بیشتر است». (خبرگزاری حکومتی آنا ۲ شهریور ۱۳۹۷)
