اعتصاب سراسری رانندگان کامیون و کامیونداران روز شنبه ۱۲خرداد دوازدهمین روز خود را پشت سر گذاشت. این اعتصاب از روز اول خرداد تا امروز ادامه داشته و تلاشهای رژیم برای مهار تأثیرات گسترده اجتماعی این حرکت بی‌ثمر بوده است و اکنون شاهد آن هستیم سایر اقشار هم از مطالبات رانندگان کامیون و اقدام شجاعانه آنها حمایت کرده و می‌کنند.
این، تا همینجا بزرگترین درس ملی و پیآمد اعتصاب کامیونداران است.
بازتاب اعتصاب رانندگان کامیون درون رژیم
روز ۱۰خرداد پاسدار علی لاریجانی در مجلس ارتجاع گفت موضوع کامیونداران به شورای امنیت رژیم کشیده شده و مشغول بررسی این موضوع هستند. در حالی که سه روز پیش از این، آخوندی وزیر راه مدعی شده بود با کامیونداران به توافق رسیده و اعتصاب تمام شده و رضا انصاری عضو مجلس ارتجاع هم برخلاف برخی از همکارانش که مدعی شدند اعتصاب تمام شده، ضمن اذعان به چپاولگری ایادی رژیم در پایانه‌ها گفت: تا وقتی که ما تبعیض‌ها را از بین نبریم، رانندگان راضی نمی‌شوند.
ادامه اعتصاب کامیونداران
به‌رغم تمامی آن خبرهای متناقض حکومتی، کماکان از شهرهای مختلف از جمله مشهد، تایباد،خواف، جاده تهران ساوه و کوار در استان فارس، بهبهان و کنگاور نجف‌آباد خبر ادامه اعتصاب کامیونداران منتشر می‌شود.
در یک مورد در اصفهان رانندگان به‌محض این‌که متوجه فریب رژیم شدند، کالاهای خودروهای بارگیری شده را بر زمین ریختند و با نیروی انتظامی درگیر شدند.
رژیم از همان روزهای اول اعتصاب، سیاست چماق و حلوا در پیش گرفت. البته حلوایش فقط وعده و نسیه بود ولی چماق و سرکوبش نقد بود. اما باز هم نتوانست اعتصاب را بشکند.
یادآوری آغاز کوبنده اعتصاب رانندگان کامیون
در واقع، اعتصاب رانندگان ابتدا از شرق اصفهان در روز ۳۰اردیبهشت آغاز شد و در روز اول خرداد تبدیل به اعتصاب سراسری شد و تا روز دهم خرداد در ۲۷۱شهر و ۳۱استان کشور گسترش یافت.
روز ۶خرداد ۷تن از نمایندگان مجلس ارتجاع از ۵۰۰هزار راننده ناراضی خبر دادند. در این فاصله تاکسی‌داران و رانندگان اتوبوس در شهرهای مختلف در حمایت از رانندگان اعتصابی کامیون، دست به اعتصاب زدند.
کشاورزان ورزنه هم به حمایت از آنان پرداختند. و نفتگران جنوب هم اعلام حمایت کردند.
امتیازهای محلی برای ایجاد شکاف بین کامیونداران
در اولین روز اعتصاب کارگزاران رژیم در اصفهان و انزلی در برخی بخش‌ها کرایه بار را اضافه کردند اما این ترفند شکست خورد.
در میانه اعتصاب وزارت راه تلاش کرد با افزایش ۲۰درصدی کرایه حمل بار، اعتصاب را کمرشکن کند اما موفق نشد.
روز ۱۱خرداد داریوش امانی معاون حمل ونقل سازمان راهداری و حمل ونقل جاده‌یی رژیم از احتمال فروش لاستیک به کامیونداران بدون دخالت واسطه (یعنی با قیمت کمتر) خبر داد و وعده مشابهی نیز در مورد قطعات یدکی ارزانتر از قیمت‌های فعلی داد (خبرگزاری تروریستی تسنیم ۱۱خرداد ۹۷) اما همان‌طور که می‌بینید تمامی این‌ها صرفاً وعده و البته تنها بخشی از خواسته‌های کامیونداران اعتصابی است که برای شقه کردن اعتصابیون مطرح می‌شود و هیچ تضمین اجرایی و با دوامی هم ندارند.
بازداشت‌های محلی برای ترساندن رانندگان اعتصابی
در کنار وعده‌های آبکی لاستیک و قطعه یدکی ارزان، رژیم اهرم سرکوب رانندگان اعتصابی را هم به کار گرفت. آن وعده‌ها اگر چه نسیه یود اما سرکوب بلافاصله و نقد هرجا که رژیم تشخیص داد می‌تواند با کمترین هزینه، سرکوب کند انجام شد!
در دورود (استان لرستان) شماری از کامیونداران که حاضر به بار زدن نبودند بازداشت شدند.
در امیرآباد (استان مازندران) نیروهای سرکوبگر به اعتصابگران حمله کردند و شماری از آنها را دستگیر کردند.
روز دوشنبه صدها راننده کامیون که از شهر کوار (در استان فارس) حرکت کرده و قصد پیوستن به اعتصابگران شیراز را داشتند مورد حمله قرار گرفتند و دهها تن از آنها بازداشت شدند.
پایداری کامیونداران اعتصابی
سرکوب و فریب، البته جواب سریع خود را از کامیونداران اعتصابی دریافت کرد:
در زرین شهر (استان اصفهان) مزدوران گارد ضدشورش برای پراکنده ساختن رانندگان و کامیونداران اعتصابی که در میدان تره‌بار تجمع کرده بودند به صحنه گسیل شدند، اما با تهاجم متقابل اعتصابیون وادار به فرار شدند.
در کارخانه سیمان شرق مشهد رانندگان اعتصابی تعدادی تریلر را که بارگیری کرده بودند، متوقف کردند و بارهای سیمان آنها را تخلیه و از حرکت آنها جلوگیری کردند.
در خرمدره (استان زنجان) مأموران نیروی انتظامی قصد کندن پلاک کامیونهای اعتصاب‌کنندگان را داشتند که با مقاومت رانندگان مجبور به عقب‌نشینی شدند.
در سیرجان و بندرعباس مزدوران نیروی انتظامی برای درهم شکستن اعتصاب کامیونداران با شوکر و گاز اشک‌آور به آنان حمله کردند. اما نتوانستد اعتصاب آنان را در هم بشکنند.
پیشینه اعتصاب رانندگان کامیون
پایداری و هوشیاری سیاسی کامیونداران در روزهای اخیر اتفاقی نیست. لازم به یادآوری است که این قشر زحمتکش و آگاه، اولین حرکت خود را در اوایل اسفند ماه ۱۳۸۹انجام دادند
نگاهی به اطلاعیه آن روز کامیونداران نشان‌دهنده سطح سیاسی بالای آنان و میزان وطن‌پرستی و آزادایخواهی‌شان است.
آنها با آن اطلاعیه نشان دادند پا به پای سایر اقشار میهن از دیر باز با این رژیم چنگ در چنگ بوده و در برابر دیکتاتور و ترفندها و سرکوبگریهایش پولاد آبدیده شده‌اند، نگاهی به تنها چند خط از اطلاعیه کامیونداران اصفهان گواه این آگاهی و عزم است:
کامیونداران اصفهانی در اسفند ۱۳۸۹از جمله نوشته بودند: «جهت رهایی کشور از قید و بند کلیه نیرنگهای شیطانی و همکاری با دلیرمردان و شیرزنان کشور عزیزمان، ما نیز از تاریخ ۱۰اسفند ۱۳۸۹اعتصاب سراسری خود را آغاز می‌نماییم و تحت هیچ شرایطی بارگیری و حمل ونقل نخواهیم نمود تا به خواسته‌های خود که در رأس آنها آزادی کشور از قید و بند دیکتاتوری است برسیم»
کامیونداران در بخش دیگری از اطلاعیه هفتم اسفند ۱۳۸۹خود هم‌چنین نوشته بودند:
«به تأسی از جوانان برومند این سرزمین، ما قشر کامیونداران نیز خود را همراه و هم‌سوی آنان قرار می‌دهیم تا با حمایت از این دلیرمردان (استادان، دانشجویان، دانشمندان، معلمان، کارگران، کارمندان، کسبه و…) بتوانیم سهم کوچکی در راه آزادی وطن عزیزمان داشته باشیم، هم‌چنین با توجه به این‌که رژیم سفاک و دیکتاتور، همیشه سعی نموده است بیشترین ظلم را به قشر حمل و نقل کشور داشته باشد (همانند بالابردن هزینه سوخت و سایر هزینه‌های جنبی به‌صورت سرسام‌آور و غیرمعقول و هم‌چنین تخریب نمودن شخصیت رانندگان محترم توسط سردمداران) و جهت رهایی کشور از قید و بند کلیه نیرنگهای شیطانی و همکاری با دلیرمردان و شیرزنان کشور عزیزمان، ما نیز از تاریخ ۱۲اسفند ۸۹اعتصاب سراسری خود را آغاز می‌نماییم»
نیرنگ رژیم برای رو در رو قرار دادن اقشار و اصناف مختلف و در بردن خود
یکی دیگر از ترفندهای رژیم برای تحت فشار قرار دادن رانندگان اعتصابی، تلاش برای رو در رو قرار دادن آنها با سایر اقشار مردم است؛ در این رابطه رژیم تلاش کرد گرانی علوفه و نهادهای دامی را که دامداران فارس به‌خاطرش اعتصاب کرده‌اند، به گردن رانندگان اعتصابی بیندازد.
در اقدامی مشابه، رئیس اتحادیه صنف بار فروشان مشهد هم گفت سه برابر شدن قیمت هندوانه به‌علت اعتصاب رانندگان و کاهش ورودی بار به میادین است. این ادعا در حالی است که حجتی وزیر به‌اصطلاح جهاد کشاورزی رژیم روز دهم خرداد گفته: این اعتصاب در مبادی بندری تاثیراتی داشته اما در بازار میوه و سبزی مؤثرنبوده.
یک آزمون بزرگ ملی در پرتو اعتصاب کامیونداران
در این قبیل حرکت‌های اجتماعی در برابر حکومتی که در جبهه مقابل مردم قرار دارد و منافع تمامی طبقات و اقشار اجتماعی را چپاول می‌کند، حاکمیت ملی مردم را به نفع آخوندهای فاسد و غارتگر مصادره می‌کند و دست مردم را از اهرم‌های عرفی و مشروع قدرت برای تعیین سرنوشت سیاسی خود قطع می‌کند؛مسأله اصلی و مهم، تحکیم همبستگی ملی تمامی اقشار و اصناف مختلف است.
مردم ایران و پیشاپیش آنان معترضان و اعتصابیون به‌روشنی می‌دانند آن کسی که مسئول حفظ تعادل زندگی تمامی اقشار و طبقات اجتماعی به‌ویژه معاش اقشار زحمتکش و فرودست جامعه است حکومت است. چرا که به‌وجود آورنده صورت مسأله اعتراض و اعتصاب‌ها هم مقدمتاً و منحصراً همین حکومت فاسد و چپاولگر است.
چنان‌چه حاکمیت، امکان برابر در دستیابی به کار و دستمزد عادلانه و خدمات لازم برای تمامی اجزا جامعه را به‌صورت برابر فراهم کند (که با توجه به ثروتهای خدادادی این مملکت، چنین کاری در حکومتی دموکراتیک و در سایه همبستگی ملی قابل اجراست) حداقل تمامی مشکلات صنفی به آسانی قابل حل است مگر این‌که حاکمیت نخواهد مشکلات راحل کند یا ترجیح دهد به جای حل مشکلات مردم ایران، به حل و فصل مسایل و مشکلات معیشتی مزدورانش در لبنان و سوریه و عراق و یمن بپردازد که این حرف دیگری است و شایسته همین برخوردهایی است که اقشار مختلف مردم ایران با حاکمیت پلید آخوندی می‌کنند.
علت تمام مشکلات، حاکمیت فاسد است
در چنین شرایطی طبیعی و بسیار ضروری است که تمامی اقشار و اجزاء جامعه، نوک تیز خواسته‌ها و مطالبات خود را متوجه حاکمیت کنند و حل مشکلاتشان را از وی طلب کنند.
هر روز و هر ساعت یک یا چند صنف و قشر اجتماعی صدای اعتراض خود را علیه حکومت غاصب آخوندی بلند می‌کنند و از کل این حاکمیت «جواب» می‌خواهند.
مطلق کردن نقش حکومت در این‌گونه بحرانها و اعتراضهای ناشی از آن و مسئول دانستن حاکمیت، تنها راه حفظ وحدت کلیه اقشار و طبقات در یک مبارزه متحد برای به‌دست آوردن حقوق خود و احراز یک حاکمیت ملی با معاشی شرافتمندانه و شایسته مردم قهرمان ایران است.
پرسشهای مهم
در مورد چشم‌اندازهای اعتصاب رانندگان کامیون سؤالات مختلفی می‌تواند مطرح شود. به‌ویژه این‌که این اعتصاب سراسری اولین تجربه در این ابعاد و به این طول زمانی در برابر رژیم آخوندی است. آیا رژیم تلاش خواهد کرد برای جلوگیری از پیوستن دیگر اصناف جامعه به کامیونداران اعتصابی، به سیاست تطمیع و خاموش کردن حرکت‌های اعتراضی محتمل در نطفه و البته از کیسه مردم اقدام کند؟ مانند گران کردن ناگهانی نرخ کرایه تاکسی در تهران که رژیم متوجه عزم تاکسی‌رانان با شرف تهرانی برای پیوستن به کامیونداران اعتصابی شد و با بالا بردن نرخ کرایه تاکسی تلاش کرد آنان را از همراهی با کامیونداران اعتصابی بازدارد. اما بهای آن را نه از سوبسید‌های حکومتی و یارانه‌های دولتی بلکه از جیب مسافران تهرانی گرفت! امری که پیشاپیش به ذخیره کردن خشم و کین مردم تهران و فوران آن با قدرت انفجاری مضاعف در حرکت‌های بعدی مردم شاهدش خواهیم بود.
آیا رژیم تلاش خواهد به مبارزه منفی با اعتصاب کامیونداران بپردازد؟ و با مشمول مرور زمان کردن اعتصاب کامیونداران، آنان را فرسوده و مستاصل کند؟
جواب بی‌شک منفی است! گرچه آخوندها تلاش دارند در چنین مواقعی بین اقشار مختلف مردم اختلاف انداخته و گلیم حاکمیت خود را از آب بگیرند اما وضعیت جامعه ایران پس از ۴دهه اعمال دیکتاتوری فاشیسم مذهبی آخوندی آن‌چنان بحرانی و سطح درک اجتماعی مردم ایران با تمامی تنوع‌هایش آن‌چنان بالاست که جایی برای چنین مانورهایی برای آخوندهای حیله‌گر باقی نگذاشته است.
چه کامیونداران و چه دیگر اقشار و لایه‌های جامعه ایران در یک جبهه قرار دارند: جبهه مردم! در مقابل حاکمیت!
تمامی اقشار و اصناف و تمامی آحاد ملت ایران، دولت و کل حاکمیت را عامل وضعیت موجود می‌دانند. آن که باید جوابگوی گرانی کالاها و خدمات اجتماعی باشد دولت و کل حاکمیت است!
توپ در زمین آخوندهاست
اینک همگان به‌خوبی به دست‌بستگی آخوندها اشراف دارند و می‌دانند توپ در زمین آخوندهاست:
آخوندها یا باید از هزینه‌های سرکوب و صدور تروریسم و ارسال صندوق صندوق دلار به عراق برای هادی عامری (جنایتکار ۹بدری‌اش) و حسن نصراله «آدمکش لبنانی‌اش)چشم بپوشد و پول و سرمایه مردم ایران را هزینه زندگی و معاش شهروندان ایران کند و یا این‌که با استمرار سیاستهای ضدمردمی و ضد ملی و ضدبشری‌اش، پشت به مردم ایران و رو به مزدوران منطقه‌ای‌خود، آماده در آویختن با تمامی مردم ایران باشد.
