رفسنجانی با پیشدستی بر خامنه‌ای در دادن پیام نوروزی به «مردم عزیزم»، نشان داد که قصد دارد سال 95 را با تشدید تهاجم خود در جنگ هژمونی و گرفتن سهم خود از خامنه‌ای تبدیل کند. تهاجم رفسنجانی تنها به ژست پیشدستی بر خامنه‌ای در دادن پیام نوروزی محدود نمی‌شود، بلکه در محتوا نیز این شدیدترین حمله رفسنجانی در تمام دورانی است که او علناً با خامنه‌ای بر سر هژمونی سرشاخ شده می‌باشد.
رفسنجانی در این پیام، شکست خامنه‌ای در نمایش انتخاباتی را بر سرش کوبید و خطاب به مردم، آنها را به‌خاطر «روی برگرداندن معنادار… از جاهلان افراطی در انتخابات۹۴» مورد ستایش قرار داد و افزود: «سال۹۴، سال شما بود که هم با برجام به دنیا گفتید: در پی تعامل هستید و از جنگ گریزانید و هم با رأی خود نشان دادید که «روحانیت، بی‌مردم» هم‌چون پر کاهی حتی توان حفظ خود را هم نمی‌یابد!».
مهمتر از آن که رفسنجانی با مردرندی، خودش و مردم را در یک جبهه قرار داده، آن است که تزلزل بی‌سابقه خامنه‌ای را با تشبیه وی به پر کاه، به رخ او کشیده است.
اگر چه خامنه‌ای و باند او، تا کنون در برابر این طعنه و حمله به‌شدت تحقیرآمیز سکوت کرده‌اند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند تردید کند که منظور رفسنجانی از «روحانیت»، ولی‌فقیه است و لاغیر! کمااین که روحانیت و آخوندهای حوزه نیز این حرف رفسنجانی را به خود نگرفته و درصدد پاسخگویی برنیامده‌اند.
نکته دیگر این‌که «آرمان» (26اسفند) روزنامه وابسته به رفسنجانی که این پیام را درج کرده، طی مقدمه‌یی بر آن، رفسنجانی را به عرش اعلا رسانده و مترادف با حق، ماندنی «حذف ناشدنی» و… قلمداد کرده و بالاتر از ولی‌فقیه نشانده است: «گزاف نیست اگر گفته شود بیش از سایر شخصیتهای کشور سرد و گرم روزگار چشیده و هیچ‌گاه ناامید نشده است چرا که می‌داند حق ماندنی و باطل غیرماندگار است… (او) با استقبال بالای مردم مواجه شد تا این خیال خام که هاشمی حذف شدنی است برای همیشه از اذهان پاک شود».
رفسنجانی، در این پیام تنها به تعریف و تمجید از خودش و قلبش که «عین دریا روشن است» بسنده نکرده، بلکه به خط و مشی خود هم اشاره نموده و آن را در کلمه «اعتدال» در برابر «تندروی» و «افراط» ولی‌فقیه خلاصه کرده است.
رفسنجانی سپس طی سخنانی در همان روز (26اسفند) در دیدار با «منتخبان استان یزد در مجلس دهم» نقشه مسیر خود و جنگش با ولی‌فقیه را شرح و بسط داده و «ایجاد تردید برای سرمایه‌گذاران خارجی در ایران و منفی بافیهای تریبونهای رسمی را مانع اصلی در مسیر رونق اقتصادی کشور» دانسته است.
رفسنجانی به این ترتیب گناه داغانی کنونی اقتصاد را هم به گردن ولی‌فقیه و باند او انداخته و تصریح می‌کند: «یکی از عوامل رکود و تورم، حتی در ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هم، رکود و تورم بی‌اخلاقیها، دوری مجلس از انجام وظایف اصلی و دامن زدن به مسایل حاشیه‌ای و دوری از کارهای اساسی است».
به این ترتیب کاملاً آشکار است که رفسنجانی به‌اتکای شکستی که در نمایش انتخاباتی 7اسفند بر خامنه‌ای و باند او وارد آمده، تهاجمش علیه ولی‌فقیه را به‌طور چشمگیری، نسبت به قبل از انتخابات افزایش داده و با پیشدستی در ارسال پیام نوروزی، نمی‌خواهد هیچ فرصتی را در سال آینده برای گرفتن سهم خود از قدرت و هژمونی و عقب راندن ولی‌فقیه از دست بدهد.
روشن است که خامنه‌ای نیز با چنگ و دندان هم که شده، برای حفظ قدرت و هژمونی خود خواهد جنگید. بارز شدن جنگ بین دو طرف در مدار جدید، نوید تعمیق بیش از پیش شکاف در رأس نظام و پیدایی فضاهای جدید برای مردم و مقاومت ایران در نیل به آزادی و دموکراسی است
