نمی دانم برای چندمین بار باید به تأکید گفت که بعد از سی و هشت سال حاکمیت خونبار، فاسد و سلطه جوی و توسعه طلب فاشیست های معمم و مکلا؛ دیگر جای ابهامی باقی نمانده است. یا با زبان یا قلم و یا قدم در کار مبارزه جدی و بی غل و غش با آنان هستیم و یا آنکه به بهانه مبارزه و مخالفت، مسیر را به سود رژیم یا جناحی از رژیم مستقیم یا غیرمستقیم سوق دهیم. به بهانه هایی چون اصلاح طلبی و پرهیز از خشونت، ورزش دراز مدت دموکراسی و یا فعالیت فرهنگی بدون پوش سیاسی. بی اعتنا به مسئولیت الزام آور و سنگین اکنونی، به نوعی سر مردم را گرم و شیره بمالیم و وعده های سر خرمن بدهیم.
