بازنشستگان ۴۰۲ استا لرستان
«گفت چنین کای پدر نیک‌رأی
صاعقه‌ی ما ستم اغنیاست
پیشه‌ی آنان همه آرام و خواب
قسمت ما درد و غم و ابتلاست
دولت و آسایش و اقبال و جاه
گر حق آن‌هاست، حق ما کجاست؟
قوت، به خوناب جگر می‌خوریم
روزی ما در دهن اژدهاست.»
(از قطعات پروین اعتصامی، شماره ۹۲)
چهار بیت از یک قطعه‌ی پروین اعتصامی، تمام زوایای تحلیلی برای شناخت ایران کنونی را آشکار نموده است. این توصیف و تصویر را باید نمای اینفوگرافیک کامل جامعه‌ی طبقاتی‌شده و حاکمیت طبقاتی‌ساز در ایران اشغال‌شده دانست. این توصیف و تصویر، بیان جامع فریادهای اقشار گوناگون مردم ایران علیه حاکمیت ملایان است. حرف و ندا و مطالبه‌ی اقشار مردم ایران در وجوه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، در این چهار بیت خلاصه و مدون شده است. بی‌سبب نیست که بازنشستگان، در یک بیت شعر و فریاد کردن آن، نشانیِ دقیق اهریمن و ابلیس و نیز نشانی سفره و معیشت مردم را سرمی‌دهند:
«قوت، به خوناب جگر می‌خوریم
روزی ما در دهن اژدهاست.»
شناخت موقعیت میان جامعه‌ی ایران و حاکمیت ملایان در کف خیابان‌ها جاری‌ست. اتاق‌های فکر، تحلیل‌گران سیاسی و اجتماعی و کارشناسان خبره هم باید از کف خیابانهای ایران بیاموزند تا بتوانند شناخت درست از واقعیت میان اکثریت قاطع یک جامعه و حاکمیت را دریابند.
روز یکشنبه ۱۶ دی، ۱۳ تجمع اعتراضی بازنشستگان در شهرهای اصفهان، رشت، کرمانشاه، اهواز، شوش، بوشهر و چند شهر دیگر علیه حاکمیت غارتگر آخوندی صورت گرفت. شعار واحد و مشترک در همه‌ی شهرها، بیان جنایت‌افروزی و زندگی‌سوزیِ حکومتی علیه مردمان منطقه و ایران بود:
«جنگ‌افروزی کافیه ــ سفره‌ی ما خالیه.»
در همین تجمعات اعتراضی، رابطه‌ی متقابل فساد اقتصادی و زن‌ستیزی توسط حاکمیت، در یک شعار بازنشستگان، خلاصه شد:
«روسری رو رها کن ــ تورم رو مهار کن.»
نشانه‌گیری دجالیت حکومتی، به‌معنی فروریختن بساط عریض و طویل عوام‌فریبی دینی و سقوط حداکثری پایگاه اجتماعیِ نظام ملایان، به‌علاوه‌ی دزدی و فساد اقتصادیِ کارگزاران آن، در فریاد مشترک زیر به‌مثابه بیانیه‌ی مردم ایران، سر داده شد:
«غارت جیب ملت ــ با شعار عدالت.»
سایت حکومتیِ اقتصاد آنلاین در روز ۱۷ دی ۱۴۰۳، گزارشی از سلسله اعتراضات بازنشستگان داد. در این گزارش آمده است: «بازنشستگان مخابرات تاکنون بیش از ۸۰ تجمع در اعتراض به وضعیت خود به‌صورت سراسری در استان‌های مختلف برگزار کرده‌اند.»
خبرگزاری حکومتیِ ایلنا نیز در همین روز گزارش کرد: «بازنشستگان مخابرات ایران، روز دوشنبه ۱۷ دی در کردستان، کرمانشاه، تهران، چهارمحال بختیاری، ایلام، همدان، اصفهان، آذربایجان غربی، فارس و برخی دیگر از استان‌ها تجمع کردند».
این اعتراضات که تعداد و دامنه‌ی آن‌ها گسترده‌تر می‌شود، بازتاب هزینه کردن حداقل ۶۰ میلیارد دلار پول ایران توسط حاکمیت ملایان در سوریه است. اگر هزینه‌کردها برای حزب‌الله، حوثی، حشدالشعبی ، فاطمیون و دیگر نیابتی‌های ریز و درشت‌‌اش را هم به آن بیفزاییم، به‌راستی سهمی برای مردم ایران باقی می‌ماند؟ پاسخ را باز هم باید در فریاد دادخواهی بازنشستگان شنید:
«قوت، به خوناب جگر می‌خوریم
روزی ما در دهن اژدهاست.»
چه توصیفی گویاتر از «اژدها» برای وصف حاکمیت فسادخوار آخوندی؟
چه علاجی گویاتر و کاراتر از شمشیر پولادین دادخواهیِ چهل‌وپنج ساله‌ی اقشار مردم و قیام‌آفرینان و پیشتازان مبارزه برای رهایی ایران از «اژدها»ی ولایی ــ آخوندی؟
