بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران بهمناسبت سرنگونی حکومت اسد
سازمان چریکهای فدایی خلق ایران دربیانیه‌یی بهمناسبت سرنگونی حکومت اسد اعلام کرد:
سازمان چریکهای فدایی خلق ایران همبستگی خود را با مردم سوریه و نیروهای آزادی‌خواه آن اعلام می‌کند و در شادی آنان شریک است. یاد و نام شهیدان قهرمان مردم سوریه ماندگار است و آرزو می‌کند که حکومت جدید گوناگونی جامعه سوریه را نه در حرف که در عمل به‌رسمیت شناخته و مردم سوریه بدون هر گونه تبعیض جنسیتی، مذهبی، قومی و ملی در تعیین سرنوشت خود شریک شوند.
در این بیانیه آمده است:
در سحرگاه روز یکشنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۳ (۸ دسامبر ۲۰۲۴) ارتش بشار اسد فروپاشید و حکومت ۵۵ساله خاندان ستمگر اسد سرنگون و بشار اسد قصاب دمشق فراری شد.
۱۳سال پیش در «بهار عربی» هنگامی که مردم سوریه با جنبش مسالمت‌آمیز خود برای آزادی قیام کردند، رژیم بشار اسد با همکاری نیروهای سپاه سرکوبگر قدس، مزدوران غیرایرانی سپاه و حزب‌الله و در جهت راهبرد موسوم به «محور مقاومت» خامنه‌ای دست به بی‌رحمانه‌ترین سرکوب علیه خلق بپاخاسته سوریه زدند. بدین ترتیب با بمباران‌های وحشیانه هواپیماهای روسیه، بمباران شیمیایی، کشتارهای بی‌امان نیروهای مشترک بشار اسد، سپاه قدس و حزب‌الله به سرکردگی قاسم سلیمانی جنایتکار، انقلاب مردم سوریه با وجود مقاومت‌های قهرمانانه، با جان‌باختن دست‌کم نیم میلیون تن از زنان و مردان و رونق گرفتن زندان‌های اسد، مجبور به عقب‌نشینی و به حاشیه رانده شد.
بیانیهٔ سازمان سازمان چریکهای فدایی خلق ایران می‌افزاید:
اکنون پس از آن سرکوب‌های وحشیانه، حکومت بشار اسد که یکی از سرکوبگرترین و بیرحم‌ترین دیکتاتورهای خاورمیانه بود، طی ۱۱روز سرنگون شد و مردم رها شده از استبداد که برای اولین بار طعم آزادی را چشیدند، با شادی به استقبال اولین گام برای رهایی رفتند. زندانیان سیاسی آزاد شدند و در همین مدت کوتاه اسناد و شواهد تکان‌دهنده‌ای از شکنجه‌گاه‌های خاندان اسد در معرض افکار عمومی قرار گرفته است. پاره کردن عکس‌های بشار اسد، خامنه‌ای، قاسم سلیمانی و حسن نصرالله توسط مردم این کشور، نشان‌دهنده فوران شعله‌های خشم و نفرت آنها و همزمان شناخت دشمنان‌شان در دوران حکومت خاندان اسد است.
گرچه نخستین گام مردم سوریه یک پیروزی برای آنان و موجب شادی برای همه آزادی‌خواهان است، گرچه این پیروزی ضربه کمرشکن و فلج‌کننده به «محور ارتجاع» خامنه‌ای وارد کرده، اما پیشرفت انقلاب تضمین شده نیست و به عوامل مختلفی بستگی دارد که در صدر آنها به جریان افتادن پروسه‌های دموکراتیک و سکولار (نظام غیردینی) در ساختارهای سیاسی، قضایی، انتخابی و در تنظیم مناسبات بین گروه‌های اجتماعی و ملی در سوریه قرار دارد.
