آخوند روحانی روز چهارشنبه در جلسهٔ هیأت دولت، ضمن دروغ‌درمانیهای رسوای همیشگی، غیظ و کلافگی خود را از افشای وطن‌فروشی‌ها و غارتگریهای افسارگسیختهٔ رژیم ابراز کرد و گفت: «امروز می‌گویند کوه‌ها را جنگل‌ها را اقیانوسها را وقف کردند، یک روز می‌گویند شرق کشور را فروختند، جنوب کشور را فروختند جزایر را فروختند. ». . . روحانی افزود از دشمنان که بر ضد ما کار می‌کنند، تعجب نمی‌کنم، عجیب این است که چطور گوش شنوا وجود دارد!... گاهی می‌بینیم برخی از دوستان هم شایعات را نقل و بیان می‌کنند».
مختصات یک حکومت رو به‌سقوط
روحانی به‌این ترتیب ناخواسته به‌یکی از ویژگی‌های یک رژیم رو به‌سقوط اشاره کرد که در آن مردم نه تنها به‌هیچ یک از حرفها و ادعاها و وعده‌های حاکمیت باور ندارند، بلکه دقیقاً عکس آن را نتیجه می‌گیرند. همان چیزی که در ادبیات رژیم به‌وفور از آن با عبارت بی‌اعتمادی عموم مردم به‌رژیم، یادمی‌کنند. در مراحل پیشرفته‌تر این وضعیت، نه تنها مردم، بلکه وابستگان رژیم و «دوستان» هم حرفها و به‌اصطلاح شایعات را بیش از اظهارات و مواضع رسمی رژیم باور دارند. نتیجه و قضاوتی که با مشاهدهٔ هزاران واقعیت و تکرار هزاران تجربه به‌دست آمده است.
سایر حرفهای روحانی در همین جلسه، وجوه دیگری از واقعیت موجود رژیم و جامعهٔ ایران را اغلب به‌زبان معکوس تصویر می‌کند. از جمله:
زندگی مردم در حداقل نیاز و ضرورت به‌خوبی اداره شده!
امروز کالاهای اساسی به‌وفور در اختیار مردم هست.
دشمن نتوانسته کارخانه‌های بزرگ ما را بخواباند، کارخانه‌های ما حتی از پارسال بیشتر کار می‌کنند.
سال قبل ۶۳درصد صادرات ایران به‌کشورهای اورآسیا افزوده شده.
از دعوا و اختلاف و جنگ بین قوا که توطئهٔ دشمن بود بحمدالله عبور کردیم.
و...
شکاف بر سر برگزاری مراسم عزاداری محرم
روحانی در قسمت دیگری از حرفهایش به‌اختلاف و شکافی که در مورد انجام مراسم و عزاداری محرم در رژیم و حتی در درون دولت بروز کرده اشاره کرد و با شیادی گفت: «یکی می‌گوید، اصلاً اینها می‌خواهند کل عزاداری امام حسین را تعطیل کنند یکی می‌گوید آقا ماه محرم اینها می‌خواهند که عزاداری خیلی وسیعتر از سالهای پیش باشد آن یکی می‌گوید آقا کرونا شایع می‌شود! آن یکی می‌گوید دین از بین می‌رود». به‌این ترتیب شیخ حسن روحانی دجالگرانه می‌خواهد مخالفت با برگزاری مراسم و اجتماعات محرم به‌دلیل خطر همه‌گیری کرونا را به‌دعوای دین و ضددین تحویل و تعبیر کند و دهان مخالفان را ببندد و آخر سر هم با دجالگری تأکید می‌کند که «عزاداری تعطیل نمی‌شود» هیچ به‌روی خود نمی‌آورد که از قضا بیشترین مخالفتها از درون وزارت بهداشت و درمان دولت خودش ابراز می‌شود.
حریرچی قائم‌مقام وزیر بهداشت هشدار می‌دهد: «این... خیلی خطرناک است و همان بلایی که عید فطر به‌سرمان آمد می‌آید».
رئیسی یکی از معاونان وزارت بهداشت هم می‌گوید: «نظر قاطع وزارت بهداشت این است که برگزاری مراسم پرجمعیت در محرم ممنوع باشد، به‌ویژه در محیط‌های سربسته که قاطعانه و محکم با آن مخالفت می‌کنیم».
مشابه همین تضاد و تناقض را می‌توان درهمهٔ بخشهای رژیم، میان این قوه با قوه دیگر، میان این نهاد با نهاد دیگر و حتی در درون یک قوه و یک نهاد هم نشان داد. تضادها و تناقضاتی که به‌موازات رشد تعارض میان مردم و حاکمیت، در درون سیستم حاکم نیز عمق و شدت پیدا می‌کند و به‌شکاف و شقه می‌انجامد.
آنچه این تناقضات را به‌رژیم تحمیل کرده و رژیم را این‌چنین در وضعیت بن‌بست قرار داده، در تحلیل نهایی ناشی از تناقض نیاز رژیم از یک‌سو، با فضای انفجاری جامعه از سوی دیگر است. به‌عنوان مثال، رژیم ضدبشری به‌مراسم و تجمعات کرونا نیاز دارد، هم در جهت پیشبرد استراتژی ضدبشری کلان تلفات انسانی و سد بستن با انبوه قربانیان کرونا در برابر خطر قیام و هم به‌لحاظ راه‌اندازی هیأت‌های عزاداری که معمولاً ظرف تجمع بسیجی‌ها و تشکل نیروهای در معرض ریزش می‌باشد، اما این نیاز در تعارض قرار می‌گیرد با آگاهی اجتماعی نسبت به‌همین نقشهٔ شوم و شیطانی که توسط مجاهدین و رهبر مقاومت ایران افشا و توضیح داده شده است؛ تا آنجا که حتی ستاد کشوری کرونا و وزارت بهداشت رژیم را رو در روی خامنه‌ای و روحانی قرار می‌دهد و حتی روزنامهٔ حکومتی رژیم هم می‌نویسد: «مردم... احساس می‌کنند به‌عمد رها شده‌اند تا کشته شوند؛ وقتی بی‌سلاح و بی‌دفاع مراسم محرم که امسال حتی در عراق و عربستان هم برگزار نمی‌شود، را برگزار کنیم. وقتی در مترو، اتوبوس و محیط بستهٔ کار انداخته می‌شوند» (روزنامهٔ حکومتی مستقل ـ ۷مرداد ۹۹).
تناقض خامنه‌ای در مورد تعطیل مناسک حج
همین تناقض به‌صورتی دیگر در پیامی که خامنه‌ای در روز (چهارشنبه ۸مرداد) به‌مناسبت حج فرستاد نیز خود را نشان می‌دهد. خامنه‌ای در این پیام به‌رغم به‌هم بافتن آسمان و ریسمان و سخن گفتن از هر دری، اما نتوانست دربارهٔ تعطیل مناسک حج که برای اولین بار در تاریخ صورت گرفته، موضع‌گیری کند، چرا که اگر آن را با عناوین و اتهامات معمول رژیم مانند عناد با دین یا تسلیم شدن به‌القائات دشمنان اسلام، تخطئه می‌کرد با عموم مسلمانان و حتی فقهای مذاهب مختلف اسلامی رو در رو قرار می‌گرفت که اقدام به‌تعطیل مناسک حج را برای حفظ جان مسلمانان امری لازم و واجب می‌دانند. اما اگر این اقدام (تعطیل حج) را تأیید می‌کرد، آن وقت باید به‌این تناقض جواب می‌داد که چطور می‌توان حج را که یکی از مهمترین فرائض اسلامی و یک واجب مسلم است، به‌خاطر حفظ جان مردم تعطیل کرد، اما او حاضر به‌تعطیل برگزاری مراسم عزاداری محرم و صفر نیست؟! در حالی که حتی آخوندهای حکومتی هم آن را مستحب می‌دانند و برگزاری آن را در شرایط پرخطر کرونایی جایز نمی‌شمارند.
قلب و جوهر این تناقض، شرایط و مختصات رژیمی است که عمرش به‌سر آمده و توانایی انطباق خود با واقعیتهای سیاسی و اجتماعی را از دست داده است. روشن است که این امر خود به‌خودی حاصل نشده و محصول عزم جزم و سخت‌کوشی و نبرد بی‌امان سازمان مجاهدین و مقاومتی است که طی ۴۰سال گذشته بلا‌وقفه در نبرد با این رژیم در همهٔ پهنه‌ها بوده و اکنون نیز به‌لحاظ سیاسی آن را در بن‌بست مطلق قرار داده است.
