در روزنامه‌های حکومتی پنجشنبه ۲۸آذر، وحشت از قیام ایران و پیامدهای آن و بحران بی‌راه‌حلی رژیم مضمون اصلی اغلب مطالب است. این مضامین در مطالب حول سفر روحانی به ژاپن، FATF موضوعات اقتصادی – اجتماعی و مناقشات درونی رژیم بر سر سهم قدرت و غارت در نمایشهای آتی انتخابات دیده می‌شود.
وحشت از قیام در روزنامه‌های باند خامنه‌ای به‌صورت تلاش برای قلب و واقعیتها دیده می‌شود.
روزنامه حکومتی فرهیختگان دو مطلب را به موضوع اختصاص داده است.
فرهیختگان در مطلب اول با عنوان «نقدی بر روایت تصویری» از یک کارگزار حکومتی، تلاشهای این باند برای وارونه نمایی جنایت کشتار مردم ماهشهر را به نمایش گذاشته و از جمله نوشته است: «در ویدئوی تولیدشده، در کنار اشاره به فقر، تبعیض و بیکاری، به‌خوبی این مسأله قابل درک است که معترضان، مخالف حکومت نیستند»...این روزنامه حکومتی در عین ضدو نقیض گویی اظهارات یک شهروند را نقل کرده که حاکی از نحوه چگونگی سرکوب مردم ماهشهر و دروغ پردازیهای رژیم در مورد مردم است. این روزنامه نوشته « چرا دوشکا و نفربر آوردید؟ مگه ما داعشیم!»، «ما اگر پول داشتیم که اسلحه بخریم، می‌رفتیم نان می‌خریدیم»،
فرهیختگان در مطلب مفصل دیگری از بروز شکاف در حوزه‌ها در وحشت از قیام مردم ایران خبر داده و از جمله نوشته است: «چگونه برخی مدعیان فقه، مسأله اعتراض مردمی را ذیل اعمال محرم طرح می‌کنند؟ این نحو از طرح مسأله در فقه، تبعات و آسیب‌های اجتماعی ناگواری به‌دنبال دارد و آن عبارت است از «مشروعیت‌بخشی به اعمال محاربی و بغی در پوشش اعتراض مردمی» و تحریص و تشویق به رفتارهای خشونت‌آمیز و ویرانگر. چنین دیدگاهی را فقط در «فقه خوارجی» می‌توان سراغ گرفت. پایه‌گذاری چنین فقهی در حوزه‌های علمیه بدعت خطرناکی است».
روزنامه ایران ارگان دولت روحانی در مطلبی با عنوان: «حوادث آبان، عصیان بیکاران و بی‌قراران» از دو نشست کارگزاران حکومتی برای بررسی ابعاد قیام مردم ایران خبر داده و به نقل از آنان از جمله نوشته است:« جامعه شناسان و پژوهشگران در نشست‌های متعددی که این روزها برگزار می‌شود، سعی می‌کنند تصویری از وضعیت جامعه، نمایی از اعتراضات آبان ماه و چشم‌اندازی از آینده کشور ارائه دهند». و در ادامه نوشته است:« خلاصه این نشست‌ها، این واقعیت است که جامعه ایران دستخوش بی‌عدالتی‌ها و حاشیه‌نشینی‌های گسترده است و این امر جز با افزایش کارآمدی و پاسخگویی نهاد سیاسی ممکن نیست. هر چند نهاد قدرت کمتر شنوای این سخنان بوده است»... این روزنامه در ادامه به نقل از یکی از کارشناسان حکومتی نوشته است«در مشهد که کانون هتل‌های کشور است، با یک میلیون و ۲۰۰هزار حاشیه‌نشین روبه‌رو هستیم،..تردید ندارم که دستگیر شدگان حوادث اخیر اغلب بیکار و در فاصله سنی ۱۸تا ۲۹سال هستند، چرا که همین حالا نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که این جمعیت جامعه از همه ناراضی‌تر و ناخرسندتر هستند... اکنون ما با بدترین صورت‌های بی‌عدالتی مواجه هستیم که خشن شده‌اند و به چشم می‌زنند»... بررسی سفر روحانی به ژاپن و نتایج آن در روزنامه‌های هر دو باند حاکم بن‌بست و بی‌راه‌حلی هر دو باند حاکم را به نمایش گذاشته است:
فرهیختگان با تیتر «سفر به توکیو در برگ ریز برجام» و این‌که: «در آستانه سفر روحانی به ژاپن غربی‌ها تهدید کردند مکانیسم ماشه برجام را به کار می‌گیرند» بد بینی خود را از هر گونه دستاوردی برای این سفر ابراز کرده است.
ایران ارگان دولت روحانی به نقل از معاون سابق آسیا و اقیانوسیه وزارت‌خارجه رژیم نوشته است:« شماری در داخل معتقدند که این سفر در مقطع کنونی خالی از فایده خواهد بود و توصیه کردند که روحانی نباید به این سفر می‌رفت اما آنچه این منتقدان به آن اشاره نکردند، این بود که آلترناتیو این شرایط از نظر آنها چیست؟ کشور از منظر موقعیت اقتصادی به واسطه تحریم‌های سنگین آمریکا در شرایط خوبی به‌سر نمی‌برد و در چنین شرایطی انتظار می‌رود دیپلماسی و استقبال از دیدار با سران کشورهای مهم و با پرستیژی چون ژاپن که معتمد آمریکاست، بتواند گره‌ای از بن‌بست جاری کشور باز کند».
روزنامهٔ حکومتی آرمان هم به نقل از جلال ساداتیان یکی دیگر از مقامات سابق وزارت‌خارجه رژیم به وجه دیگری از بحران و بن‌بست رژیم در جریان سفر روحانی به ژاپن برای نجات نظام از خفگی اقتصادی اشاره کرده و نوشته است: «شکی در این وجود ندارد که نان عده‌یی در تنش و درگیری است و طبیعی است که با سفر روحانی به ژاپن و مالزی مخالف می‌کنند...مذاکره... برای گشایش امور لازم است. این‌که می‌بینیم ترامپ اعلام می‌کند به‌دنبال گرفتن عکس یادگاری در سازمان ملل با روحانی است، به هیچ‌وجه نمی‌توان آن را مذاکره عقلانی دانست اما این باعث نمی‌شود که مذاکره و ابزار چانه‌زنی را کنار بگذاریم».
روزنامه حکومتی آرمان در مطلب دیگری با اشاره به منع مذاکره توسط خامنه‌ای نوشته است«اگر رئیس‌جمهور در این زمینه هماهنگی‌های لازم را انجام داده آیا این مجوز را دارد که به نام نظام جمهوری اسلامی ایران در این زمینه سخن بگوید و اگر حتی به این نام سخن بگوید طرف مقابل تنها با سخن او در ارتباط با مسأله احتمالی ایران و آمریکا به سخن رئیس‌جمهور اکتفا خواهد کرد؟...تجربه عملکرد آمریکایی‌ها در دهه گذشته نشان می‌دهد که در زمان رئیس‌جمهور سابق عملاً ایالات متحده آمریکا دیگر مستقیماً با رئیس‌جمهور ایران سخن نمی‌گوید». این روزنامه در ادامه نوشته است:« ۱۲درخواستی که از سوی آمریکایی‌ها مطرح شده هم‌اکنون روی میز است نه آن که به‌عنوان پیش‌شرط مذاکره بلکه درخواست‌های آمریکا است که به محیط و میز مذاکره جهت می‌دهد. آیا ایران می‌پذیرد که با این دستور کار در جلسه مذاکره احتمالی شرکت کند؟ همه اینها نشان می‌دهد که پیامدها و آثار این سفر بسیار مبهم و در هاله‌ای از تردید قرار دارد و می‌تواند زمینه ایجاد یک شگفتی را نیز فراهم سازد».
روزنامه حکومتی ستاره صبح هم روی تناقض مواضع خامنه‌ای و اهداف سفر روحانی دست گذاشته و نوشته است:« اگر سفر روحانی به ژاپن مورد حمایت کل نظام نباشد، بی‌تردید نمی‌تواند اثرات و پیامدهای مثبتی برای ایران به همراه داشته باشد. چرا که سفر وی توقعات را افزایش می‌دهد و از طرفی با توجه به مواضع ایالات‌متحده آمریکا، مذاکره با این کشور به‌معنای پیروزی برای آمریکا و ترامپ خواهد بود».
روزنامه حکومتی جمهوری اسلامی هم برخلاف ادعای عراقچی که گفته بود موضوع مذاکره با آمریکا در دستور سفر روحانی نیست نوشته است:« به گزارش روزنامه رسمی دولت چین، نخست‌وزیر ژاپن می‌کوشد تا با استفاده از فرصتی که این دیدار به دولتش می‌دهد، برای کاهش تنش میان ایران و آمریکا و مباحث مربوط به توافق هسته‌یی برجام... گام‌هایی را بردارد».
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه در مورد استیضاح و عزل روحانی و مهره‌های دولتش مطالب ضدو نقیض دیده می‌شود:
سیاست روز نوشته است: «اگر چه طرفداران دولت طرح استیضاح اخیر وزرای دولت روحانی را به نوعی اسقاط دولت خواندند اما به‌نظر می‌رسد باز هم لابی‌گریها کار خود را کرده و مجلس بدون در نظر گرفتن مصالح کشور، مردم و انقلاب مجدداً از تصمیم خود کناره‌گیری کرد».
کیهان خامنه‌ای هم در شرح علت کوتاه‌آمدن این باند از برکناری روحانی و دولتش به وحشت نظام از تحولات منطقه اشاره کرده و نوشته است:« یکی از اشتباهات «عادل عبدالمهدی» در عراق و «سعد حریری» در لبنان، استعفای زود هنگام آنها و در نتیجه کمک به ایجاد چنین خلأ قدرتی باشد. اینجاست که به‌قول جامعه‌شناسان، آن عوامل حفظ شیرازه جامعه از هم پاشیده و ظرفیت‌های در آب نمک خوابیده فعال می‌شوند... استعفاء در چنین وضعی به اعتقاد سیاستمداران، از سوی این طیف، «ضعف» تلقی شده و آنها را به رادیکال‌تر شدن رفتار‌ها و درخواستها تشویق می‌کند. به همین دلیل است که می‌بینیم در عراق اعتراض مردمی به مثلا مشکل برق تبدیل می‌شود به هرج و مرج و ناامنی و تلاش برای فروپاشی نه نظام مستقر که، یک کشور!».
کشمکش در بن‌بست FATF هم موضوع مشترک روزنامه‌های هر دو باند حاکم است.
رسالت از باند مؤتلفه نوشته است: «چرا موافقان FATF واقعیت تحریم‌ها را نمی‌پذیرند؟»
و ابتکار نوشته است:« مخالفان اف.ای.تی.اف در مقابل مردم مسئولیت شرعی دارند».
و ستاره صبح زیر عنوان «بسته شدن روزنهٔ اقتصاد» نوشته است «عدم تصویب لوایح FATF در مجمع تشخیص مصلحت نظام زمینه بسته شدن راههای تجاری و تبادل پول را فراهم می‌کنند. نکته این است که شرایط می‌تواند سخت‌تر هم بشود... اگر در مقابل دنیا بایستیم نمی‌توانیم راه به‌جایی ببریم ».
ایران ارگان دولت روحانی هم به نقل علی نجفی عضو کمیسیون امنیت مجلس رژیم نوشته است: « موضوع FATF یک زاویه مهم دیگر هم دارد و آن طرح این پرسش است که چرا وضعیت ما به‌گونه‌یی شده که در بسیاری از مسائل حیاتی و مهم که این موضوع در ماه‌های اخیر در رأس آنها قرار دارد، نمی‌توانیم به تصمیم برسیم؟...این وضعیت تعلیق تصمیم‌گیری نه تنها نشانگر وجود مشکلاتی عمیق در مسیر تصمیم‌گیری است که در کنار آن پیامی هشدارآمیز برای مرتبطان با این سیستم نیز دارد که به آنها می‌گوید در این چارچوب جایی برای برنامه‌ریزی مدت‌دار وجود ندارد»...
