اعتصاب رانندگان کامیون و خودروهای سنگین و کامیونداران در سراسر کشور روز ۶خرداد برای ششمین روز متوالی ادامه پیدا کرد
رانندگان زحمتکش پیشگام این حرکت سراسری هستند. این اعتصاب در صدر اخبار اعتراضی در برابر دیکتاتوری غارتگر آخوندی قرار گرفته است و صف طولانی و بلند کامیونها نشان از جدیت و عزم سترگ رانندگان محروم و در این اعتصاب بزرگ دارد. دنباله بلند این صف همچنین از دنباله‌داری این جنبش و حرکت مردمی و تسری آن به سایر اقشار زحمتکش میهن خبر می‌دهد.
اعتصاب رانندگان کامیون و خودروهای سنگین – شروع خیزش
رانندگان کامیون و خودروهای سنگین از صبح سه‌شنبه اول خرداد در اعتراض به وخامت وضعیت معیشتی خود، پایین بودن کرایه بار، بالا بودن هزینه‌های لجستیکی و... اعتصاب خود ر ا آغاز کردند. این اعتصاب تا روز ۶خرداد دست کم به ۲۲۴شهر در تمامی ۳۱استان کشور گسترش پیدا کرد. رانندگان بر ادامه اعتصاب تا رسیدن به حقوق خود پای می‌فشارند.
رانندگان اعتصابی خواستار افزایش حقوق با در نظر گرفتن حق سختی کار، حق بازنشستگی با ۲۵سال سابقه هستند. آنان همچنین به اخاذی‌های رژیم چپاولگر به بهانه‌های مختلف مانند عوارض و نیز کمیسیون که کارگزاران رژیم در هر ترمینال بنا بر میل خود و بدون وجود چارچوبهای مشخص تعیین می‌کنند معترض می‌باشند. رانندگان همچنین خواستار توقف برخوردهای سرکوبگرانه پلیس راه با رانندگان معترض می‌باشند.
نمایندگان مجلس ارتجاع طی روز یکشنبه ۶خرداد طی تذکری به وزیر راه و شهرسازی آخوند حسن روحانی برخی از خواسته‌های رانندگان را این‌گونه فهرست کردند:
-کافی نبودن سهیمه سوخت روزانه و ماهیانه کامیونها
-نداشتن بیمه تکمیلی و قرار نگرفتن شغل در ردیف مشاغل سخت و زیان آور و دریافت کارمزدهای نجومی و غیرقانونی توسط شرکتهای حمل و نقل و فساد موجود در خرید و فروش بار در پایانه‌های بار علی الخصوص در بنادر و همین‌طور توزیع ناعادلانه بار و تضعیف سالنهای اعلام بار توسط مسئولان مربوطه.
-کرایه‌های حمل و نقل پاسخگوی هزینه‌های لاستیک و قطعات که ۶۰٪ افزایش یافته نیست.
گسترش پرسرعت اعتصاب رانندگان به تمام کشور
بی‌شک چشمگیرترین ویژگی اعتصاب رانندگان کامیون گسترده شدن سریع آن است.
این اعتصاب که در اولین روز خود ۹۳شهر را در ۲۵استان در برگرفت در روزهای بعد به ۲۲۴شهر در تمامی ۳۱استان کشور بالغ گردید. یعنی ابعاد این اعتصاب در عرض ۵روز دو و نیم برابر شد.
روز ۶خرداد ۷تن از نمایندگان مجلس آخوندی ضمن تذکری به وزیر راه و شهرسازی حسن روحانی از «۵۰۰هزار راننده ناراضی» خبر دادند.
گسترش این اعتصاب ظرفیت بسیار بالای اقشار زحمتکش را برای شکل دادن به اعتراضات و اعتصابات سراسری نشان می‌دهد.. این توان بالقوه وقتی کوچکترین روزنه‌یی برای بروز پیدا می‌کند به‌سرعت دامنه خود را گسترش می‌دهد و موجی قدرتمند می‌شود.
همین ویژگی را در حرکتهای گذشته رانندگان شاهد بودیم:
در فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۵در اصفهان نزدیک به ۲۵۰۰راننده کامیون اعتصاب کردند. سپس ۲هزار نفر از رانندگان شیراز به همکاران اصفهانی خود پیوستند و آنها نیز اعتصاب کردند. در همین زمان در یزد حدود ۱۵۰۰راننده به این اعتصاب پیوستند. در ۱۸فروردین ۹۵در پایانه حمل و نقل بندرعباس بیش از ۴۵۰۰هزار راننده کامیون در اعتراض به انتظار طولانی برای حمل بار و میزان مالیات اعتصاب کردند.
اکنون ظرف کمتر از یک سال تکرار حرکت اعتراضی دیگری از جانب رانندگان و کامیونداران با همان خواسته‌ها ظرف کمتر از ۵روز به ابعادی سراسری پیدا می‌کند.
در روز ۱۰اردبیهشت گذشته در جریان اعتراض فرهنگیان شاغل و بازنشسته به حقوقهای بسیار پایین، وضعیت معیشتی دشوار و محرومیت از حداقل مزایای شغلی شاهد بودیم که این اعتراض در ۳۱شهر کشور برگزار شد.
این امر از یکطرف نشان‌دهنده وخامت وضعیت معیشتی اقشار محروم و از سوی دیگر بیانگر اتحاد و همبستگی سراسری این اقشار می‌باشد که به آنها توان بسیار بالایی برای اتحاد و دست زدن به حرکتها و اعتصابات سراسری داده است. رژیم آخوندی از این اتحاد و این گسترش به‌شدت وحشت دارد.
بارز شدن ضعف رژیم در مقابله با اعتصاب گسترده اقشار ستمدیده
ویژگی برجسته دیگر اعتصاب رانندگان کامیون آشکار کردن قدرت و توان تأثیرگذاری حرکتهای اعتراضی سراسری اقشار ستمدیده از یک سو و ناتوانی رژیم در مهار این حرکتهای سراسری است.
رژیم آخوندی، همان‌گونه که سایت حکومتی تابناک وابسته به پاسدار محسن رضایی بعد از قیام دیماه گذشته نوشت می‌پنداشت رانندگان کامیون «علاقه‌ای به صرف انرژی و زمان برای اعتراض های جمعی و طولانی‌مدت ندارند». (سایت تابناک ۲۳دی ۱۳۹۶). از همین رو برای مقابله با این حرکت اعتراضی بلافاصله دست به کار سرکوب و توطئه به‌طور موازی شد تا این حرکت را متوقف کرده و یا از گسترش دامنه آن جلوگیری کند.
مروری بر سرکوب و توطئه رژیم برای جلوگیری از گسترش اعتراض رانندگان کامیون
روز چهارشنبه ۲خرداد ۹۷کارگزاران وزارت راه آخوند حسن روحانی پیشنهاد دادند که کرایه حمل بار تا ۲۰درصد افزایش یابد. در همین رابطه یک کارگزار حکومتی به نام داریوش امانی، معاون حمل و نقل سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌یی روز پنجشنبه ۳خرداد گفت افزایش میانگین ۱۵درصدی کرایه بار از روز شنبه در پایانه‌های سراسر کشور اعمال می‌شود. او همچنین از تصمیم دولت برای افزایش حداقل دستمزد رانندگان و نیز بیمه و حقوق بازنشستگی آنان خبر داد.
بعد از این خبر، خبرگزاریهای جیره‌خوار رژیم که به نهادهای سرکوبگر امنیتی وابسته هستند، فریبکارانه از پایان اعتصاب خبر دادند. اما رانندگان و کامیونداران خشمگین این وعده‌های دولت را کافی ندانستند و دامنه اعتصاب به بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران رسید. گزارشات، عکس‌ها و فیلم‌های ارسالی نیز نشان داد که اعتصاب کامیونداران با قدرت هر چه بیشتر در شهرهای مختلف ادامه دارد.
با خنثی شدن این توطئه، روز پنجشنبه ۳خرداد ۹۷دیکتاتوری آخوندی برای درهم شکستن اعتصاب با صدور ابلاغیه‌یی از سوی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی در اصفهان، رانندگان را تهدید کرد که در صورت ادامه اعتصاب از ناوگان حمل و نقل فرآورده‌های نفتی اخراج و افراد دیگری را جایگزین خواهند کرد. اما رانندگان به این تهدیدها وقعی ننهاده و به اعتصاب خود ادامه دادند.
در یک اقدام زبونانه دیگر در روز جمعه ۴خرداد سپاه پاسداران ظلم و جنایت به منظور مقابله با این اعتصاب، تانکرهای سوخت را با اسکورت به حرکت درآورد. مردم با مشاهده این حرکت ضد ملی بپاخاسته و رانندگان دلیر در شهرهای مختلف با جلوگیری از ادامه حرکت تانکرهای وابسته به سپاه توطئه رژیم را درهم شکستند.
شکست توطئه‌های رژیم و پیشروی اعتصاب رانندگان کامیون
رانندگان نه تنها انواع و اقسام توطئه‌های رژیم برای درهم‌شکستن این حرکت اعتراضی و جلوگیری از گسترش دامنه آن را شکست دادند بلکه اکنون این رانندگان کامیون هستند که یک بخش بزرگ از اقتصاد ورشکسته رژیم یعنی صنعت حمل و نقل کالا را به‌حالت فلج درآورده و شرایط خود را به رژیم تحمیل می‌کنند.
به این ترتیب یک بار دیگر ضعف تمامی دستگاه سرکوب حکومتی در رویارویی با یک حرکت گسترده اجتماعی به اثبات رسید. تجربه‌یی که در قیام مردم کازرون نیز شاهد آن بودیم.
این درست است که نقش رانندگان و کامیونداران در حرکت یا توقف چرخ اقتصادی کشور یک نقش کلیدی است. رژیم آخوندی نیز تلاش می‌کند چنین توانی از ضربه زدن به ارکان حکومت آخوندی را محدود به همین قشر و نقش انکار ناپذیر آنها در شریان اقتصادی کشور بکند، اما بسیار روشن است که تمام اقشار محروم و زحمتکش و تمام اصناف شریف میهن از چنین توانی برای به چالش کشیدن حکومت آخوندی و به زانو در آوردن ساختار غارت و چپاول آن برخوردارند آن هم درست با همان قدرت و شتابی که در جریان اعتصاب کامیونداران شاهد آن بودیم. کارکنان سایر بخشهای حمل و نقل، کارگران و کارکنان بخش نفت و پتروشیمی، معلمان و فرهنگیان محروم، بازاریان و کسبه شریف، کارگران و کارمندان بخشهای مختلف خدماتی کشور و.... چنان‌چه از الگوی رانندگان کامیونها در همبستگی و پایداری بر خواسته‌های مشخص و به حق خود پیروی کنند توان پیروزی بر توطئه‌ها و سرکوبگریهای رژیم را خواهند داشت.
در چنین شرایطی وظیفه مبرم و میهنی تمامی اقشار به جان آمده به‌ویژه جوانان همبستگی با اقشار اعتراض کننده است. اتحاد همه قشرهای ستمدیده و سرکوب شده تضمین کننده خلاصی ایران از نکبت رژیم آخوندی و استقرار دموکراسی و آزادی و رفاه برای همه مردم ایران است.
