سخن روز
«مشعل آزادی، هنگامی که در قلب شما شعله‌ور است، ناگزیر به رهایی و به دست‌آوردن یک محیط، کشور و نظامی می‌انجامد که این واقعیت را به‌رسمیت می‌شناسد که همهٔ ما انسان‌ها، از نظر طبیعت و خدا برابر هستیم... شما پیروز خواهید شد، همین کسانی که اینجا نشسته‌اند و برای پیروزی خلق و ملت شما تلاش کرده و زحمت کشیده‌اند. شما باید پیروز شوید، زیرا بشریت نمی‌تواند به‌خود اجازه دهد که شما را از دست بدهد. شما پیروز خواهید شد، شجاعانه ادامه بدهید».
این بخشی از سخنرانی وایرا فریبرگا، در اجلاس بین‌المللی روز جهانی زن در پاریس است. خانم وایرا ویکه فریبرگا نخستین زن رئیس‌جمهور در لتونی است که بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۷ این سمت را برعهده داشته است و در سال۲۰۰۳ برای یک دورهٔ دوم ۴ساله دوباره این سمت را عهده‌دار شد.
اجلاس بزرگ بین‌المللی در پاریس با شرکت شخصیتهای برجستهٔ سیاسی، حقوقدانان و مبارزان حقوق زنان، از ۲۸کشور جهان با حضور مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت برگزار شد.
در این اجلاس، سخنرانان، از مبارزات زنان جهان به‌ویژه نقش پیشتاز زنان ایران در قیام علیه دیکتاتوری زن‌ستیز حاکم برای آزادی و حقوق برابر و رفع تبعیض‌های ناعادلانه حمایت کردند.
اگر روزی زنان در اعتراض به شرایط سخت کار و نابرابری دستمزدهایشان با مردان حماسهٔ ۸مارس ۱۸۷۵ را خلق کردند، امروز نهضت زنان قدم به عرصه‌های جدیدی گذاشته است.
امروز زن ایرانی در مسیر رهایی و آزادی از چنگال رژیم زن‌ستیز ولایت‌فقیه، هدایت جنبش آزادی و برابری را به‌عهده می‌گیرد. بی‌علت نیست که سال گذشته روز جهانی زن به نام زنان و دختران شجاع ایرانی مهر شد و امسال بزرگ‌ترین اجتماع سیاسی زنان جهان در حمایت از زنان پیشتاز در ایران، تعادل آخوندهای زن‌ستیز را برهم زدند.
در این اجلاس دکتر روزالیا آرتئاگا سرانو، معاون و رئیس‌جمهور پیشین اکوادور گفت: «ما چندین رهبر از نقاط مختلف جهان، صدایمان را بلند کرده‌ایم تا جامعه جهانی را فرا بخوانیم سکوت و انفعال را کنار بگذارند و از مبارزات زنان و مردم ایران حمایت کنند... شورای ملی مقاومت ایران به‌رهبری خانم مریم رجوی شجاعت و بینش را در مبارزه خود برای تحکیم حقوق همه به‌ویژه زنان در ایران نشان داده است. شعار آن، “ می‌توان و باید ”بیانگر احساسات یک جامعهٔ ستمدیده در جستجوی حقوق خود است».
آنلی یتنمکی، اولین زن نخست‌وزیر در فنلاند و وزیر دادگستری پیشین این کشور گفت: «ما همه اینجا آمده‌ایم تا از زنان ایرانی حمایت کنیم، از مبارزه زنان حمایت کنیم تا کرامت و حقوق انسانی‌شان را پس بگیرند».
میشل آلیو ماری، از دیگر زنان برجستهٔ جهان که مناصبی هم‌چون وزیر کشور، وزیر خارجه، وزیر دفاع و دادگستری را در فرانسه برعهده داشته است گفت: «مگر می‌شود در کنار زنان ایران نباشیم در حالی‌که به‌چشم دیدیم به‌رغم همهٔ خطراتی که متوجه آنها بود با حداکثر فداکاری و برای ارزش‌های دموکراسی، آزادی و برابری زن و مرد تظاهرات کردند؟ آنها درست مثل شما مریم رجوی عزیز نماد ایستادگی در برابر بی‌عدالتی، جهل، حماقت و دیکتاتوری هستند».
نجات والو بلقاسم، اولین زن وزیر آموزش و پرورش، آموزش عالی و تحقیقات فرانسه و هم‌چنین وزیر پیشین حقوق‌بشر و سخنگوی سابق دولت فرانسه گفت: «مقاومت زنان ایرانی، پایداری خیره‌کننده‌شان در برابر چهار دهه ظلم و ستم استبداد مذهبی، این‌قدر غیرقابل تجسم و خارق‌العاده به‌نظر می‌رسد که احساس می‌کنم صلاحیت مخاطب قرار دادن آنها و تشویق و تمجید از آنها را ندارم. ما کی هستیم که بخواهیم از دل زندگی‌مان در دموکراسی، از موضع صلح و آزادی وارد شویم و نمره بدهیم و تشویق به ایستادن و ادامهٔ مبارزه به‌رغم خطرات جانی بکنیم؟ خدا قوت به مریم رجوی، رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران! خدا قوت به مبارزان سازمان مجاهدین خلق ایران! خدا قوت به همهٔ کسانی که با به‌خطر انداختن جانشان می‌جنگند و در برابر بنیادگرایی اسلام‌گرا مقاومت می‌کنند».
اینگرید بتانکور، کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا گفت: «این جلسه که به‌مناسبت روز زن برگزار می‌شود بسیار فوق‌العاده است. به‌دلایل زیادی خارق‌العاده است. اول از همه، شرکت این تعداد از زنان برجسته از گوشه و کنار جهان و هم‌چنین به‌خاطر تاریخی که در آن برگزار می‌شود یعنی ۸مارس که ما آن‌را جشن می‌گیریم، من فکر می‌کنم شگفت‌انگیز این است که این یک انقلاب فرهنگی است، نه یک جنگ جنسیتی...» .
نگاهی به اسامی و مناصب برخی شرکت‌کنندگان و سخنرانان در این جلسه، جایگاه این مراسم و پیشروی جنبشی را که از ۱۵۰سال پیش در مسیر شکستن زنجیر اسارت و بردگی زنان آغاز شد، نشان می‌دهد:
علاوه بر شخصیتهایی که نامشان ذکر شد، شماری از برجسته‌ترین زنانی که در اجلاس بین‌المللی مقاومت ایران شرکت داشتند و سخنرانی کردند، عبارتند از:
آنا النا چاکن اچوریا، معاون رئیس‌جمهور کاستاریکا (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸)
لیما روبرتا گبوی، برنده جایزه صلح نوبل (۲۰۱۱) ـ لیبریا
اولکساندرا ماتویچوک، حقوقدان برنده جایزهٔ صلح نوبل (۲۰۲۲) ـ رئیس مرکز آزادی‌های مدنی اوکراین
دومینیک آتیاس، رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی ـ رئیس پیشین کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو
لیندا چاوز، مدیر پیشین روابط عمومی کاخ سفید
جودی اسگرو، وزیر مهاجرت کانادا (۲۰۰۵) ـ رئیس کمیتهٴ تجارت بین‌المللی پارلمان از حزب حاکم
کندیس برگن، رهبر حزب محافظه‌کار کانادا (۲۰۲۲)
نرگس نهان، وزیر معدن و نفت افغانستان (۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹)
کی‌را رودیک، نمایندهٔ پارلمان اوکراین، رهبر حزب هولوس ـ نایب‌رئیس اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات‌های اروپا
تورگردور کاترین گونارزدوتیر، وزیر آموزش ایسلند (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹) ـ رئیس حزب لیبرال‌رفرم، نماینده پارلمان
گانا یودکیوسکا، معاون پیگیری گروه کاری سازمان ملل در مورد بازداشتهای خودسرانه ـ قاضی پیشین دادگاه اروپایی حقوق بشر
بارونس اولون، عضو مجلس اعیان انگلستان
کاتلین دپورتر، نمایندهٔ مجلس فدرال بلژیک
نایکه گروپیونی، عضو کمیسیون خارجی پارلمان ایتالیا
دورین روکماکر، نماینده پارلمان اروپا از هلند
سناتور ارین مک‌گریهان، عضو سنای ایرلند
هانا کاترین فریوریکسون، رئیس گروه حزب لیبرال‌رفرم در پارلمان ایسلند
کارین لیلتورپ، عضو کمیسیون خارجی پارلمان دانمارک
دکتر کاتیا ده جوانی، نماینده پارلمان مالت
ایولیا داسکالو، نمایندهٔ پارلمان مولداوی
مالگورزاتا کریچووسکا، نایب‌رئیس کمیته خارجی شورای عالی وکلای لهستان
کریستینا بلک‌لاز، رئیس کانون وکلای انگلستان و ولز (۲۰۱۹)
پروفسور سارا چندلر، رئیس پیشین کمیتهٴ حقوق‌بشر کانون وکلای انگلستان و ولز و فدراسیون حقوقدانان اروپا
میشل دووکولور، رئیس پیشین کمیتهٴ پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک در مجلس فرانسه
سناتور کارمن کینتانیا، رئیس کمیسیون برابری پارلمان اسپانیا (۲۰۱۵)
