تنها ارادهٔ ما، که برگرفته از انتخابهای ماست پیروز می‌شود.
وقتی آماده فداکاری هستیم، ترس مغلوب شجاعتمان می‌شود.
نه تهدید و شانتاژ، نه حملات ایذایی و تروریستی، نه موانع و کارشکنی‌ها، نه کمبود امکانات، نه نداشتن پول، نه تاریکی شب و نه گرمای روز، نه التهابات ذاتی این کارزار، هیچ‌کدام مانع تدارک گردهمایی مقاومت ایران و تظاهرات بزرگ ایرانیان در پاریس نشد؟ راستی چرا؟
زیرا تعهد این مقاومت، عهدی است خونین با خلقی که در حاکمیت استبداد مذهبی، زخمی و شلاق خورده و سرکوب و حلق‌آویز شده، اما تسلیم نشده است.
زیرا امید این مقاومت، شعلهٔ فروزانی است برکشیده از قلب جوان هزاران دختر و پسر که آرمانشان آزادیست و آزاد زیستن.
زیرا ایستادگی این مقاومت، عبور کرده از زندانها و شکنجه‌گاهها و محاصره‌ها و بمبارانهاست.
زیرا ایمان این مقاومت، مستحکم است از طی راهی پر پیچ و خم و سخت در چند دهه نبرد با دو دیکتاتوری. دو استبداد، دو حاکمیت غارت و سرکوب.
آیا در هجوم جهل و انکار و غیظ و غضب، دوام در چنین مبارزه‌یی برای ساختن پیروزی، آسان است؟ آسان نیست اما قطعاً پیمودنی است.
زیرا برگرفته ازاعتقاد سرسخت راهبرانی است که با تعهدشان به آزادی و دموکراسی، اصالت این راه را، این جنبش را، با ایستادگی بر ارزشها ماندگار کرده‌اند.
آنهم در جهانی که سربازان سیاهی، انکارشان می‌کنند، تخریب و محکومشان می‌کنند، و هر آن، در تفکر پلید نابودی‌اند.
زیرا مشعل حقیقت آرمان آنها در دستان نسلهای مقاومی حمل می‌شود که پیام‌آور سرزمینی بهتر و آزادتر و برابرند.
چرا باید با تکیه بر این راهبران، راه را برگزید و طی کرد؟
زیرا آنها، پیام فتح را هم‌چون نوری در وسعت این تاریکی مطلق، پرتو افشانند.
آنها که در بزدلی و جبن زمانه، شجاعت تکثیر می‌کنند
از دل مسخ شدگی و انفعال، نیروی رزم و نبرد را بارور می‌کنند
برای هر پایان، آغازی دوباره‌اند و برای نوشتن آزادترین سرنوشت، عزم سترگ دارند.
آرزوهای ما و مردم ما که مشتاق جامعهٔی مبتنی بر اصول دموکراتیک و جمهوری آزاد و برابر هستیم، برآورده می‌شود، اگر همهٔ ما از زن و مرد و پیر و جوان، پر و بال سیمرغی باشیم که می‌خواهد بال بگشاید و پرواز کند بر فراز میهنم ایران.
نه سیمرغ افسانه‌ای، سیمرغ حقیقی ما، سیمرغ آزادی.
