موسی افشار عضو کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران
سایت ایلاف لندن روز ۲۳تیرماه مطلبی از موسی افشار عضو کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران با عنوان «دروغهای پیوند رژیم ایران با جهان .... ظهور باور نوین غرب در قبال ایران» درج کرده است.
در این مطلب آمده است:
رژیم ایران فوائد و دست‌آوردهای سیاست دلجویی و مماشات غرب را یکی پس از دیگری درو کرده و می‌کند. لذا این گفته بسیاری از ناظران و تحلیل‌گران سیاسی که می‌گویند «سیاست استمالت یکی از عوامل اصلی است که به رژیم ایران در بقا و تداوم حیاتش کمک نموده و به‌طور همزمان به‌عنوان عامل منفی در رابطه با مبارزات مردم ایران و نیروهای وطن‌پرستی که برای آزادی و تغییر مبارزه می‌کنند عمل کرده» اشتباه نیست.
سیاست دلجویی و مماشات را جهان برای محقق کردن دو هدف اصلی طراحی کرده بود، اول این‌که به‌اصطلاح جناح میانه‌رو در رژیم را تشویق و از آن حمایت نماید و هدف دوم پیوند دادن این رژیم و دلجویی از قطب‌های مؤثر در آن، به‌منظور کشاندنش به سمت پیوند یافتن با جامعه جهانی برای تقویت امنیت و ثبات در منطقه و جهان بوده است و نه عکس آن.
در بازخوانی بیش از ۳۰سال پیروی از این سیاست توسط کشورهای غربی و پای‌فشاری آنها بر آن، موضوعی حیرت‌آور و بسیار سؤال برانگیز که جای بسیاری سؤال و تعجب دارد به چشم می‌خورد و آن این‌که چرا کشورهای غربی با وجود این‌که هیچ‌کدام از اهداف مورد نظر محقق نشده است و حتی نتایج معکوس و منفی در پی داشته و دارد، از این سیاست دست برنمی‌دارند؟ به‌خصوص وقتی در موشکافی (این سیاست) در می‌یابیم که چگونه در رویارویی با بیشتر قیامهای مردمی (سیاست مماشات) دست‌آویز و ابزار سرکوب را در اختیار این رژیم قرار داده است. اما مهمتر و خطرناکتر این‌که سیاست مماشات در بکارگیری اهرم شانتاژ کشورهای منطقه و حتی کشورهای غربی توسط رژیم نیز نقش و شراکت داشته است.
سیاست مماشات را می‌توان یکی از شکست‌خورده‌ترین سیاست‌های غربی در برخورد با رژیم حاکم بر ایران نامید و عجیب نیست که سیاستمداران غربی شرکت‌کننده در گردهمایی بزرگی که اخیراً اپوزیسیون ایران آنرا در پاریس برگزار نمود این سیاست را منفی خواندند. پیتر آلتمایر، رئیس سابق دیوان صدراعظم آنگلا مرکل و وزیر اقتصاد و انرژی سابق آلمان تأکید کرد که سیاست اروپا در قبال ایران ضعیف و شکست‌خورده است و نسبت به پیامدهای منفی آن بر روی امنیت جهان هشدار داد و جهان را فراخواند تا روابط مختلفی با اپوزیسیون دموکراتیک (ایران) ایجاد نمایند.
دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت که قبلاً منصب معاون ریاست پارلمان اروپا را به مدت ده سال به‌عهده داشت، مماشات با رژیم ایران و گفتگو با آن را بزدلی و ناکارآمدی دولتها توصیف کرد. وی با اشاره به سکوت پایتخت‌های اروپایی در زمان قیام ایران در زمانی که رژیم در شرف فروپاشی بود، بر خدمتی که سیاست مماشات به فاشیسم دینی نموده و مشارکت آن در سرکوب قیام انگشت گذاشت. أو درونیوس أزوبالیس وزیر خارجه سابق لیتوانی و عضو کمیته امور خارجی پارلمان لیتوانی سیاست مماشات را تجارت با خون و حقوق‌بشر نامید که نشان‌دهنده حرص و آز سیاستمداران قاره اروپا می‌باشد.
واقعیت تلخی که هم‌چنان کشورهای غربی به آن اذعان نمی‌کنند این است که میانه‌روی رژیم ایران و این‌که بتوان آن را با پیروی از سیاست مماشات و دلجویی به جامعه جهانی پیوند داد، چیزی جز یک خواب و خیال و دروغ محض نیست!
اما آنچه به مقاومت ملی ایران بر‌می‌گردد این است که این مقاومت در برابر عملکرد سخیف غرب ساکت و دست‌بسته نمانده است و تلاش‌های انگیزاننده و فوق‌العاده‌ی شبانه‌روزی کادرهای این مقاومت از زن و مرد صحنه به‌کلی متفاوتی را از آنچه در بالا تشریح شد رقم زده است.
حاضران در گردهمایی پاریس و همه کسانی که در سراسر جهان از طریق پخش مستقیم و زنده، وقایع این گردهمایی را طی سه روز متوالی دنبال می‌کردند گواهی می‌دهند که گروه بزرگی از سیاستمداران غربی با سیاست مماشات غرب با رژیم جنایت‌کار و خون‌ریز حاکم در ایران، موافق نیستند و آن را تأیید نمی‌کنند و برعلیه این سیاست صدایشان را بلند کرده‌اند. به‌خصوص پس از گذشت نه ماه از شعله‌ور شدن قیام مردمی عظیمی که بیش از ۲۸۲شهر را در ایران فراگرفت و بیش از ۷۵۰ شهید بر جای گذاشت و ناتوانی کشنده رژیم را به تمام جهان نشان داد.
رویکرد جدید غرب در برابر سیاست تعامل با رژیم ایران برای اولین بار خودش را در گردهمایی سالانه ۲۰۲۳ پاریس در کمپین بین‌المللی باشکوهی نشان داد که بیانیه‌های حمایت اکثریت پارلمانهای ۲۹کشور از چهار قاره جهان و هم‌چنین حمایت بیش از ۱۲۰تن از رؤسای جمهور و نخست‌وزیران سابق و امضای حمایت ۷۰تن از برندگان جایزه نوبل که همگی از مقاومت ایران به‌طور عام و به‌خصوص از پلتفرم رئیس‌جمهور مریم رجوی حمایت کرده بودند، را شامل می‌شد. این گام منحصر به‌فرد به‌وضوح نشان می‌دهد که رویکرد جدید غرب در قبال ایران با گام‌های بلند شروع به رشد نموده است و سیاست شکست‌خورده مماشات که بوی گند فضیحتها و شاخصهایش همه جا را پر کرده را به چالش می‌کشد. و هرقدر به پایان عمر رژیم آخوندی و سرنگونی آن نزدیک می‌شویم... روز به روز (این رویکرد روشن و روشن‌تر می‌شود)
