رژیم فاشیستی ملایان بعد از قتل عام دهه۶۰ بر این گمان باطل بودند که کمر سازمان مجاهدین خلق را چنان شکسته اند که دیگر کمر راست نخواهد کرد.
تشکیل ارتش آزادیبخش چونان صاعقه ارکان تبهکاران را بلرزه درآورد. این برای آنان چنان غیرمترقبه بود که شعاع فروزان خطر را در تمامی اندام نظام منعکس کرد. واقعیت این است که مسعود را دستکم نگرفته بودند که آنچنان کشتار بی رحمانه یی براه انداختند اما انتظار این ارتش را در پی آن ضربه نداشتند. به حساب خام خودشان چاره در نابود کردن یا برداشتن این خطر جدی از سر راه خود بود. توطئه ها و حملات فیزیکی و اقدامات ایذایی یکی بعد از دیگری تا به امروز پی گرفته شد. اما هیچیک از آنهمه دسیسه ها، مضحک تر از این آخری نیست که ارتشی از اراذل و اوباش و هرجا باش را راه بیاندازند به کشور دیگری. که چه؟ آمده ایم دیدار کسان خود!!.
یکی از دنی ترین خائنان خود فروخته بنام ابراهیم خدا بنده که در حقیقت عزرائیل آخوند بنده هست، چوپانی این گله را بعهده دارد. این چوبدار اتاق نفاق وزارت ننگین اطلاعات رژیم می گوید اینها خانواده، بستگان و دوستان و آشنایان ( ؟ ) اشرفی ها هستند. اگر دقت کنیم دوستان و آشنایان!! ماهیت مسخره و دروغ این گله مزاحم را بیان می کند که چرا هشت هزار یا ده هزار؟ اینجوری که باشد رژیم می تواند پنجاه هزار نفر را بسیج کند. تو در اشرف کی داری؟ من یک نفر دارم که در بچگی با من در یک کوچه زندگی می کرد. حالا دلم سخت برای او تنگ شده است. بیچاره رژیمی که در برابر اپوزیسیون اصلی خود بدین روز مسخره بی حاصل افتاده باشد.
و اما چرا رژیم حق دارد که از یک درد بی درمان چنان رنج و عذاب بکشد که ناگزیر شود بدین ترفندها. اشرف ۳ در اروپاست و نه در عراق و در تیررس آنان. سالار بانویی شجاع و خستگی ناپذیر چون مریم قهرمان و دیگر مسئولان تراز اول هماره آنجا حضور دارند. اشرف ۳ در شبکه های متعدد و وسیع اطلاعات می گیرند و به مردم اطلاعات درست که افشاگر دروغ های رژیم است می رسانند. شخصیت های مهم بین المللی در عراق نمی توانستند اما در آلبانی به راحتی به دیدار قهرمانان اشرفی می روند و با مریم و مسئولان به مذاکره می نشینند. اشرف ۳ در کار فعالیت و تبلیغات ضروری سیاسی ست و از امکاناتی برخوردار است که در عراق از آن محروم بود. اشرف ۳ تجلی درخشانی از فرهنگ و هنر همه جانبه ایران است. و دیگر اینکه سیمای آزادی در آنجا راه به خانه ایرانیان برده و روز به روز اذهان مردم چشم براه آزادی خاصه جوانان متوجه حضور فعال و سترگ مقاومت ایران می شوند. نباید کانون های شورشی را در شهرهای ایران جدا از این مقوله دانست. هر آدم بی رگ و بی غیرتی از مرگ می ترسد و نمی تواند آن را ساده بگیرد.
حالا حق می دهید که رژیم غرق مشکلات و بحران های مزمن ناعلاج، از ترس مقاومان قهرمان اشرفی بی تاب و بی تکلیف و در رنج و عذاب عظیم دایمی باشند ؟
