بحرانهای تو در تو، رژیم ولایت فقیه را محاصره کرده‌اند. بحرانهایی که بر گرد یک محور در چرخش‌اند: بحران موجودیت.
نظام آخوندها گرفتار روزگاری شده است که روی باروت و پاره‌های آتش راه می‌رود. در کانون این باروتها و آتش‌ها، چخماقی همواره مهیاست که از درون حادثه یا رخدادی جرقه‌ای برانگیزد و شعله برافروزد. از این رو همواره بین این حکومت با مردم ایران زخمی باز است و دمادم هوایش، سرخ. این است مختصات جامعهٔ ایران در برابر نظام ضدایرانی ولایت فقیه.
عزمی همیشه مهیای خروش
یکی از این زخم‌های همیشه باز و چخماق‌های همواره مهیا، فضای دانشگاهها و خروش و عصیان دانشجویان است. در این عرصه، زخمی بسیار عمیق وجود دارد که هم آمدن آن تنها با نفی مطلق حاکمیت مطلقهٔ ولایت فقیه میسر است.
رژیم آخوندی بنا بر سنت ارتجاعیِ تولید انواع محتسبان خیابانی تحت عنوان «گشت ارشاد»، روز دوشنبه ۲۳اردیبهشت اقدام به راه‌اندازی «گشت ارشاد دانشگاهی» برای تحمیل حجاب اجباری به دانشجویان کرد. در وهلهٴ نخست چند زن معلوم‌الحال بسیجی را در معیت نفرات حراست، در ورودی دانشگاه تهران گماشت که به دانشجویان دختر تذکر بدهند. سپس تهدید به احضار به کمیته انضباطی و برخوردهای قهرآمیز کردند.
دانشجویان دختر و پسر دانشگاه تهران بلافاصله بازو به بازو علیه این توهین به شخصیت دانشجویان و بی‌حرمتی به زنان و دختران ایرانی، خشم‌آگین برخاستند و مقابل این اقدام ضدبشری عصیان و شورش کردند.
هشتک‌های مشت درشت ایران
دانشجویان علاوه بر تظاهرات اعتراضی و مقاومت همه‌جانبه در برابر اوباشان و سرکوب‌گران اعزامی حکومتی، دست به انتشار چندین هشتک زدند. هشتک‌هایی که هم فریاد دانشجویان بود و هم بیان صریح حرف مردم ایران و موضعشان نسبت به شرایط سیاسی و اقتصادی و فرهنگی ایران در زیر سلطهٔ آخوندها است:
#نه_به_حجاب_اجباری
#آزادی_انتخاب_حق_مسلم_ماست
#نه_به_تبعیض_جنسیتی
#دانشجو_می‌میرد_ذلت_نمی‌پذیرد
نامْختن از روزگار و سیلی زمانه
دانشجویان سپس بر غیرقانونی بودن و تعدد مراجع سرکوب‌گری در الیگارشی فاسد آخوندی تأکید کرده و نوشته‌اند: «باید پرسید این اتفاق به چه دلیل و از چه زمان افتاده است؟ از کدامین مجرای قانونی گذشته و در کدام جلسه تصویب شده است؟...و مهم‌تر از آن، چرا چنین اتفاقی در دانشگاه تهران افتاده است؟ دانشگاهی که دانشجویان آن از حقوق خود مطلعند و این کار نقض مستقیم حقوق دانشجویی و شهروندی آن‌هاست».
در متن بیانیه پایانی دانشجویان دانشگاه تهران آمده است: «این برخوردها ما را به یاد تلاش‌های بی‌سرانجام و محکوم به شکست حاکمیتها در عصرهای مختلف این سرزمین می‌اندازد؛ حاکمانی که قصد دخالت در سبک زیست مردمان را داشته‌اند، اما چیزی جز بدنامی تاریخی نصیب‌شان نشده است...ٰ اجبار و تحمیل نوع خاصی از پوشش به دانشجویان، شکل واضحی از تعرض آشکار به حریم خصوصی دانشجویان، نقض مستقیم حقوق انسانی آنان و ستم عریان علیه زنان محصل است».
آنچه روی داد: نمادی از ارادهٔ اقشار مردم ایران
آنچه علیه دانشگاه و دانشجویان توسط خامنه‌ای در ۲۳اردیبهشت صورت گرفت، یک بلاهت آشکار توأم با بن‌بست در برابر فضای جامعه و خاصه دانشگاهها است.
آنچه روی داد، برچیدن بساطی بود که خامنه‌ای تدارک دیده بود.
آنچه روی داد، شکست قدرت سرکوب‌گری نظام بود.
آنچه روی داد، ظهور دیگر بار قدرت جنبش دانشجویی در برابر کودتاگران ضدفرهنگ و مرتجعان زن‌ستیز بود.
آنچه روی داد، نشان داد که با وجود تزریق نیروهای حکومتی تحت عنوان دانشجو به دانشگاههای ایران برای تسخیر فضای دانشگاهها، باز هم اتحاد، همدلی و درد مشترک دانشجویان اصیل است که نماد جنبش پایدار دانشجویی در ایران می‌باشند.
آنچه روی داد، از یک طرف افزودن بر آلبوم اخبار و تصویر و اسناد مقاومت برای آزادی و از یک طرف چهرهٔ تمام‌عیار ظلام ولایت فقیهی نزد اقشار گوناگون جامعهٔ ایران بود.
آنچه روی داد، شکست خط به رخوت کشاندن دانشجویان و بی‌تفاوت نمودنشان در قبال استیلای فاشیسم آخوندی بر دانشگاهها و ایستادن مقابل پیش بردن مرحله به مرحله خط سرکوب توسط حراست مأمور حکومت بود.
آنچه روی داد، تداوم این واقعیت است که همواره بین دانشجو و نظام آخوندی، تحصن و اعتراض و اعتصاب و شورش حرف می‌زنند.
آنچه روی داد، ادامهٔ فریاد و شناسنامهٔ راه و هویتی است که در طول تاریخ حیاتش زیر چنین رایتی حرکت کرده است: «نه به دیکتاتور، زنده باد آزادی»!
با آنچه که در ۲۳اردیبهشت ۹۸در دانشگاه تهران روی داد، هر دانشکده‌ای کانون آماده و مستعد شورش باقی خواهد ماند.
نقشه‌مسیر دانشگاه و دانشجوی ایران
دانشجو و دانشگاهی که نقشهٔ مسیر آینده‌اش را با استراتژیِ «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا ـ دیگه تمومه ماجرا» رقم زده است، همواره با دو بال «عدالت اجتماعی» و «ضرورت آزادی» به جانب این افق تاریخی و وصال آن طی طریق خواهد کرد. شعار«اصلاح‌طلب، اصول‌گرا ـ دیگه تمومه ماجرا» با تمام سادگی مفهومش، انگار از عمق سه دهه تاریخ ایران برآمده است. این شعار از یک شعور تاریخی برآمده و با خود، تمام پرده‌های ریا و بازی قدرت دو بازوی حکومت را کنار زده است. این شعار، سند عبور دانشجو و دانشگاه ایران از تمامیت حاکمیت ولایت فقیه است.
بی‌تردید از این پس که در مرحله تغییر شرایط روزانه و هفتگی ایران علیه حاکمیت فاشیسم مذهبی به‌سر می‌بریم، دست متجاوز و هتاک حکومتی در تعرض به حریم دانشگاه، با مقاومت گسترده‌تر، فریاد بلندتر و مقابلهٔ همه‌جانبه‌تر مواجه خواهد شد. مقاومتی گره خورده و همبسته با دیگر اقشار مردم ایران که زوال ناگزیر رژیم آخوندی را رقم خواهند زد...
