گوشمالی آخوند مزاحم توسط جوانان در شرق تهران
یکی از اهرم‌های حاکمیت آخوندی برای سرکوب مردم به‌ویژه سرکوب زنان و جوانان، راه‌انداختن بساط به‌اصطلاح «امر به معروف و نهی از منکر» است.
ضرورت سرکوب مردم به این بهانه برای رژیم آن‌قدر اهمیت و جایگاه ویژه دارد که گشتهای سرکوب و نهادهای خاصی هم در این رابطه ایجاد نموده که با این بهانه فرهنگ ارتجاعی آخوندی را بر مردم تحمیل کنند.
ستاد امربه معروف و نهی از منکر یکی از چنین نهادهایی است که بخشی از گشتهای سرکوب رژیم را تأمین می‌کند.
اما با وجود این‌که سالیان است که چنین نهاد و گشت‌‌هایی جهت سرکوب مردم در خیابانها و حتی در خانه‌هایشان راه انداخته شده‌اند، تنفر مردم نسبت به اقدامات آنها آن‌چنان شدید بوده که در مواردی هم به گوشمالی و حتی قتل آنها منجر شده است. این واکنش خشم‌آلود جامعه باعث شده که طرح‌های سرکوبگرانه با شکست مواجه شوند و وحشت و یاس و انفعال طیفی از نیروهای رژیم را در بر بگیرد.
در رابطه با این جو انفعال در میان مهره‌ها و مزدوران است که اخیراً مهر‌ها و رسانه‌هایی از به‌اصطلاح فریضه امر به معروف و نهی از منکر حکومتی به‌عنوان فریضه‌ای فراموش شده و یا در حال فراموش شدن نام می‌برند.
پاسدار حسین رحیمی رئیس پلیس تهران هراساًن است و اعتراف می‌کند: «امر به معروف و نهی از منکرامروزه فراموش شده است».
پاسدار رحیمی برای توجیه این عمل سرکوبگرانه برای نیروهای وارفته نظام و با سوزوگداز نسبت به اهمیت ندادن آنها به این امر می‌گوید: «امر به معروف و نهی از منکر مثل نماز و روزه واجب بوده اما متأسفانه در این روزها فراموش شده است چرا که همیشه به ما گفته‌اند، هر کسی را در قبر خودش می‌گذارند».(خبرگزاری ایلنا ۱مهر ۹۷)
یکی از مهرههای حکومتی با عنوان دبیر ستاد احیای امربه معروف و نهی از منکر استان سمنان به مهره‌ها و نیروهای سرکوب تأکید می‌کند که آن را محدود به موضوعات خاصی نکنند و در همه شئونات زندگی مردم دخالت دهند.
او در یک نشست با ایادی سرکوبگر رژیم وظیفه امر به معروف و نهی از منکر حکومتی را یک وظیفه همگانی می‌داند و می‌گوید: «این ستاد تمام تلاش خود را برای ترویج فریضه فراموش شده امر به معروف و نهی از منکر در بخش‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... به‌کار خواهد گرفت».
این مهره سرکوب اجرای «مانور تذکر لسانی را از مهمترین برنامه‌های گرامی‌داشت هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر در استان» می‌داند.(خبرگزاری حکومتی شبستان ۲۰شهریور ۹۷)
و...
همان‌طور که اشاره شد سوزوگداز این مهرههای حکومتی در زمینه فراموش شدن امر به معروف و نهی از منکر توسط عوامل و نهادهای ذیربط، ناشی از یاس و انفعال حاکم بر ایادی رژیم از ترس خشم مردم و گرفتار شدن به سرنوشت کسانی است که توسط مردم گوشمالی شدند. نمونه اخیر به‌هلاکت رسیدن یک آخوند به نام محمد تولایی در مشهد است.
تاثیرات قیام و خیز‌ش‌های مردمی نیروهای رژیم را دچار آن‌چنان وارفتگی کرده است که حتی یکی از شیوه‌های اصلی سرکوب را که سالیان به آن اشتغال داشتند و شگردهای آن را هم به‌خوبی یاد گرفته‌اند، اکنون به بوته فراموشی سپرده‌‌اند تا جایی که به‌عنوان یک امر فراموش‌شده تلقی می‌شود.
شکست سیاست سرکوب از طریق «آمران به معروف و ناهیان از منکر» در شرایطی است که در سالهای گذشته طرح‌ها و قوانین سرکوبگرانه‌ای هم در زمینه حمایت از این طرح و هم برای حمایت از مجریان آن تصویب شد.
اما اکنون اعتراضات و قیام‌های مردم و اقدامات جوانان برای گوشمالی دادن این مزدوران آن‌چنان مؤثر بوده که آنها این وظیفه و خدمت اصلی‌شان را به نظام فراموش کرده‌اند.
پاسداران، بسیجیها و لباس‌شخصی‌ها و انواع مزدوران سرکوبگری که برای سرکوب مردم مطلقاً دست باز داشتند و دارند و از ارتکاب هر جنایتی هم علیه زنان، دختران و جوانان و حتی اسید پاشیدن به‌صورت آنها ابایی نداشتند و دریغ نکردند؛ اکنون آن‌چنان روحیه‌باخته شده‌اند که موضوع احیای ابزار سرکوب «امر به معروف و نهی از منکر» یکی از موضوعاتی است که این روزها ورد زبان بسیاری در درون حاکمیت آخوندی شده است.
یکی از اهرم‌های حاکمیت آخوندی برای سرکوب مردم به‌ویژه سرکوب زنان و جوانان، راه‌انداختن بساط به‌اصطلاح «امر به معروف و نهی از منکر» است.
ضرورت سرکوب مردم به این بهانه برای رژیم آن‌قدر اهمیت و جایگاه ویژه دارد که گشتهای سرکوب و نهادهای خاصی هم در این رابطه ایجاد نموده که با این بهانه فرهنگ ارتجاعی آخوندی را بر مردم تحمیل کنند.
ستاد امربه معروف و نهی از منکر یکی از چنین نهادهایی است که بخشی از گشتهای سرکوب رژیم را تأمین می‌کند.
اما با وجود این‌که سالیان است که چنین نهاد و گشت‌‌هایی جهت سرکوب مردم در خیابانها و حتی در خانه‌هایشان راه انداخته شده‌اند، تنفر مردم نسبت به اقدامات آنها آن‌چنان شدید بوده که در مواردی هم به گوشمالی و حتی قتل آنها منجر شده است. این واکنش خشم‌آلود جامعه باعث شده که طرح‌های سرکوبگرانه با شکست مواجه شوند و وحشت و یاس و انفعال طیفی از نیروهای رژیم را در بر بگیرد.
در رابطه با این جو انفعال در میان مهره‌ها و مزدوران است که اخیراً مهر‌ها و رسانه‌هایی از به‌اصطلاح فریضه امر به معروف و نهی از منکر حکومتی به‌عنوان فریضه‌ای فراموش شده و یا در حال فراموش شدن نام می‌برند.
پاسدار حسین رحیمی رئیس پلیس تهران هراساًن است و اعتراف می‌کند: «امر به معروف و نهی از منکرامروزه فراموش شده است».
پاسدار رحیمی برای توجیه این عمل سرکوبگرانه برای نیروهای وارفته نظام و با سوزوگداز نسبت به اهمیت ندادن آنها به این امر می‌گوید: «امر به معروف و نهی از منکر مثل نماز و روزه واجب بوده اما متأسفانه در این روزها فراموش شده است چرا که همیشه به ما گفته‌اند، هر کسی را در قبر خودش می‌گذارند».(خبرگزاری ایلنا ۱مهر ۹۷)
یکی از مهرههای حکومتی با عنوان دبیر ستاد احیای امربه معروف و نهی از منکر استان سمنان به مهره‌ها و نیروهای سرکوب تأکید می‌کند که آن را محدود به موضوعات خاصی نکنند و در همه شئونات زندگی مردم دخالت دهند.
او در یک نشست با ایادی سرکوبگر رژیم وظیفه امر به معروف و نهی از منکر حکومتی را یک وظیفه همگانی می‌داند و می‌گوید: «این ستاد تمام تلاش خود را برای ترویج فریضه فراموش شده امر به معروف و نهی از منکر در بخش‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و... به‌کار خواهد گرفت».
این مهره سرکوب اجرای «مانور تذکر لسانی را از مهمترین برنامه‌های گرامی‌داشت هفته احیای امر به معروف و نهی از منکر در استان» می‌داند.(خبرگزاری حکومتی شبستان ۲۰شهریور ۹۷)
و...
همان‌طور که اشاره شد سوزوگداز این مهرههای حکومتی در زمینه فراموش شدن امر به معروف و نهی از منکر توسط عوامل و نهادهای ذیربط، ناشی از یاس و انفعال حاکم بر ایادی رژیم از ترس خشم مردم و گرفتار شدن به سرنوشت کسانی است که توسط مردم گوشمالی شدند. نمونه اخیر به‌هلاکت رسیدن یک آخوند به نام محمد تولایی در مشهد است.
تاثیرات قیام و خیز‌ش‌های مردمی نیروهای رژیم را دچار آن‌چنان وارفتگی کرده است که حتی یکی از شیوه‌های اصلی سرکوب را که سالیان به آن اشتغال داشتند و شگردهای آن را هم به‌خوبی یاد گرفته‌اند، اکنون به بوته فراموشی سپرده‌‌اند تا جایی که به‌عنوان یک امر فراموش‌شده تلقی می‌شود.
شکست سیاست سرکوب از طریق «آمران به معروف و ناهیان از منکر» در شرایطی است که در سالهای گذشته طرح‌ها و قوانین سرکوبگرانه‌ای هم در زمینه حمایت از این طرح و هم برای حمایت از مجریان آن تصویب شد.
اما اکنون اعتراضات و قیام‌های مردم و اقدامات جوانان برای گوشمالی دادن این مزدوران آن‌چنان مؤثر بوده که آنها این وظیفه و خدمت اصلی‌شان را به نظام فراموش کرده‌اند.
پاسداران، بسیجیها و لباس‌شخصی‌ها و انواع مزدوران سرکوبگری که برای سرکوب مردم مطلقاً دست باز داشتند و دارند و از ارتکاب هر جنایتی هم علیه زنان، دختران و جوانان و حتی اسید پاشیدن به‌صورت آنها ابایی نداشتند و دریغ نکردند؛ اکنون آن‌چنان روحیه‌باخته شده‌اند که موضوع احیای ابزار سرکوب «امر به معروف و نهی از منکر» یکی از موضوعاتی است که این روزها ورد زبان بسیاری در درون حاکمیت آخوندی شده است.
