هفته گذشته وقتی آمانو گزارش خود را به شورای حکام آژانس ارائه داد، عراقچی با شتابزدگی خیلی زیاد خود را به تلویزیون رساند و این گزارش را مقدمه بسته شدن پرونده پی.ام.دی و پیروزی بزرگی برای رژیم محسوب کرد؛
اما اکنون با انتشار پیش‌نویس قطعنامه 5+1 که بر اساس گزارش آمانو تهیه شده و شورای حکام بایستی به آن رأی بدهد، باند ولی‌فقیه اعلام کرده که این پیش‌نویس حاکی از این است که بسته شدن پرونده پی.ام.دی ظاهری است و به‌طور واقعی تمام محدودیتها و تهدیدهای ناشی از باز بودن پرونده پی.ام.دی به جای خود باقی خواهد ماند تا آنجا که روزنامه وطن امروز (18آذر) این وضعیت را پی.ام.دی2 نامیده است و این مسأله به موضوع جنگ و جدال دو باند تبدیل شده است.
اگر چه اولین بار نیست، اما بسیار عجیب است که از یک متن واحد یعنی پیش‌نویس قطعنامه کشورهای 5+1، دو باند حاکم دو روایت کاملاً مخالف و متضاد با هم ارائه می‌دن. مثلاً روزنامه کیهان خامنه‌ای در یادداشت روز (17آذر) می‌نویسد که در متن این پیش‌نویس کمترین اشاره‌یی به بسته شدن پرونده PMD نشده است و این پرونده برای همیشه باز خواهد بود. در حالی که همان روز، هم عراقچی طی اظهاراتی در وین که از تلویزیون رژیم پخش شد و هم صالحی رئیس سازمان اتمی رژیم کاملاً خلاف آن را گفتند. عراقچی گفت که این قطعنامه بر اساس گزارش آمانو که وجود ابعاد نظامی برنامه اتمی رژیم را رد کرده تهیه شده، در حالی که همه می‌دانند که گزارش آمانو نه تنها ابعاد نظامی را رد نکرده، بلکه تصریح دارد که تا سال 2009، رژیم در خط بمب‌سازی کار می‌کرده است.
نکته دیگر در حرفهای عراقچی این است که از یک تفاهم بین رژیم و 5+1 صحبت می‌کند و می‌گوید قطعنامه بر اساس این تفاهم تهیه شده که بسته شدن PMD جزو آن است و بر این اساس انشاالله این پرونده بسته می‌شود. اما در این قبیل بحثها، صحبت از تفاهم و این‌که انشاالله چنین و چنان می‌شود، معنی خودش را دارد.
صالحی هم تصریح کرد که بر اساس پیش‌نویس قطعنامه 5+1، PMD بسته می‌شود و از دستور کار آژانس خارج می‌شود و تحت یک عنوان دیگری که بحث برجام هست، این مسأله مطرح می‌شود.
به این ترتیب در حرفهای صالحی هم این ابهام وجود دارد که چرا یک عنوان دیگری جایگزین PMD می‌شود؟ و مضمون و محتوای آن چیست؟ آیا تفاوت فقط در عنوان است؟
در میان روایتها و قرائتهای مختلف، روایت روزنامه جوان (14آذر) ارگان بسیج سپاه پاسداران، شایان توجه است:
«استخوان لای زخم»
«گزارش (آمانو) زمینه را برای خارج شدن مسأله «ابعاد نظامی احتمالی» از دستور کار شورای حکام آژانس فراهم می‌کند و مقامهای آمریکایی هم وعده داده‌اند بر اساس همین گزارش، پرونده موسوم به PMD ایران بسته خواهد شد. با این حال، گزارش به شکل و شمایلی نوشته شده که سرنوشت چند مورد از ابهامات مطرح در پرونده موسوم به «PMD» را در وضعیتی مبهم قرار می‌دهد و اگر چیزی شبیه به «مکانیسم ماشه» در قطعنامه 24آذر ماه پیش‌بینی شود، زمینه فعال شدن مجدد «ابعاد نظامی احتمالی» را فراهم می‌کند. در واقع آمانو استخوان PMD را لای زخم نگه داشت»..
روزنامه وطن امروز نیز طی مقاله‌یی با عنوان «پرونده مختومه، ایران مجرم!» حرفش این است که «موضوع مختومه شدن پرونده پی.ام.دی در حالی است که این مختومه شدن با تأیید اتهام آمریکایی‌ها یعنی تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته‌یی همراه شده است!… به عبارتی قاضی آمانو در پرونده مفتوحه آمریکا علیه ایران، حکم به تأیید اتهام و اثبات جرم ایران داد و مجازات این اتهام نیز اجرای برجام با اعمال نظارت‌های ویژه است!».
واقعیت این است که اولاً هیچ‌یک از کشورهای 5+1 در این‌که رژیم در کار بمب‌سازی بوده، تردیدی ندارد، این را اخیراً جان کری هم تصریح کرد و گفت: «هیچ کس درباره تلاشهای نظامی ایران در عرصه هسته‌یی تردیدی ندارد. ما همواره از ابتدای کار گفته‌ایم که می‌دانیم ایران به‌دنبال طرح هسته‌یی نظامی بوده است.
ما می‌دانسته‌ایم که ایران پیش از 2003 و در مواردی در بعد از آن هم مشغول این کارها بوده است» (تلویزیون رژیم ـ ۱۳/۹/۹۴.
هیلاری کلینتون نیز گفت: «رژیم ایران بداند که آمریکا قاطعانه تصمیم می‌گیرد و اگر توافق هسته‌یی شکست بخورد یا ایران آن را نقض کند، گزینه نظامی روی میز می‌آید.
نامزد قطعی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا تصریح کرد: «گزینه نظامی در ارتباط با رژیم ایران همواره باید روی میز باشد، چون این رژیم حتماً قراردادش را نقض می‌کند».
وقتی چنین قضاوتی در مورد رژیم وجود دارد، چگونه می‌توان تصور کرد که کشورهای 5+1 خود را از مؤثرترین اهرم کنترل رژیم محروم کنند و PMD را بدون اخذ یک تضمین محکم دیگر ببندند؟ روشن است که هر کس جز این کند، در هر پیآمد منفی بعدی، اعم از مخفی‌کاریهایی که رژیم سوابق ممتدی در آن دارد، یا نقض توافقها توسط رژیم و هر تحول مفروض دیگر، مسئول شناخته خواهد شد و این مسأله به‌خصوص در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، پیآمد سنگینی دارد و دولت فعلی آمریکا هم حتماً کاری نخواهد کرد که تاوانش را علاوه بر خودش کاندیدای هم حزبی‌اش باید بپردازد.
اما این‌که با قطعیت بتوان گفت شمشیر PMD غلاف خواهد شد یا نه؟ دست‌کم تا 15دسامبر (24آذر) موعد تصویب قطعنامه شورای حکام باید صبر کرد.
اگر چه اولین بار نیست، اما بسیار عجیب است که از یک متن واحد یعنی پیش‌نویس قطعنامه کشورهای 5+1، دو باند حاکم دو روایت کاملاً مخالف و متضاد با هم ارائه می‌دن. مثلاً روزنامه کیهان خامنه‌ای در یادداشت روز (17آذر) می‌نویسد که در متن این پیش‌نویس کمترین اشاره‌یی به بسته شدن پرونده PMD نشده است و این پرونده برای همیشه باز خواهد بود. در حالی که همان روز، هم عراقچی طی اظهاراتی در وین که از تلویزیون رژیم پخش شد و هم صالحی رئیس سازمان اتمی رژیم کاملاً خلاف آن را گفتند. عراقچی گفت که این قطعنامه بر اساس گزارش آمانو که وجود ابعاد نظامی برنامه اتمی رژیم را رد کرده تهیه شده، در حالی که همه می‌دانند که گزارش آمانو نه تنها ابعاد نظامی را رد نکرده، بلکه تصریح دارد که تا سال 2009، رژیم در خط بمب‌سازی کار می‌کرده است.
نکته دیگر در حرفهای عراقچی این است که از یک تفاهم بین رژیم و 5+1 صحبت می‌کند و می‌گوید قطعنامه بر اساس این تفاهم تهیه شده که بسته شدن PMD جزو آن است و بر این اساس انشاالله این پرونده بسته می‌شود. اما در این قبیل بحثها، صحبت از تفاهم و این‌که انشاالله چنین و چنان می‌شود، معنی خودش را دارد.
صالحی هم تصریح کرد که بر اساس پیش‌نویس قطعنامه 5+1، PMD بسته می‌شود و از دستور کار آژانس خارج می‌شود و تحت یک عنوان دیگری که بحث برجام هست، این مسأله مطرح می‌شود.
به این ترتیب در حرفهای صالحی هم این ابهام وجود دارد که چرا یک عنوان دیگری جایگزین PMD می‌شود؟ و مضمون و محتوای آن چیست؟ آیا تفاوت فقط در عنوان است؟
در میان روایتها و قرائتهای مختلف، روایت روزنامه جوان (14آذر) ارگان بسیج سپاه پاسداران، شایان توجه است:
«استخوان لای زخم»
«گزارش (آمانو) زمینه را برای خارج شدن مسأله «ابعاد نظامی احتمالی» از دستور کار شورای حکام آژانس فراهم می‌کند و مقامهای آمریکایی هم وعده داده‌اند بر اساس همین گزارش، پرونده موسوم به PMD ایران بسته خواهد شد. با این حال، گزارش به شکل و شمایلی نوشته شده که سرنوشت چند مورد از ابهامات مطرح در پرونده موسوم به «PMD» را در وضعیتی مبهم قرار می‌دهد و اگر چیزی شبیه به «مکانیسم ماشه» در قطعنامه 24آذر ماه پیش‌بینی شود، زمینه فعال شدن مجدد «ابعاد نظامی احتمالی» را فراهم می‌کند. در واقع آمانو استخوان PMD را لای زخم نگه داشت»..
روزنامه وطن امروز نیز طی مقاله‌یی با عنوان «پرونده مختومه، ایران مجرم!» حرفش این است که «موضوع مختومه شدن پرونده پی.ام.دی در حالی است که این مختومه شدن با تأیید اتهام آمریکایی‌ها یعنی تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته‌یی همراه شده است!… به عبارتی قاضی آمانو در پرونده مفتوحه آمریکا علیه ایران، حکم به تأیید اتهام و اثبات جرم ایران داد و مجازات این اتهام نیز اجرای برجام با اعمال نظارت‌های ویژه است!».
واقعیت این است که اولاً هیچ‌یک از کشورهای 5+1 در این‌که رژیم در کار بمب‌سازی بوده، تردیدی ندارد، این را اخیراً جان کری هم تصریح کرد و گفت: «هیچ کس درباره تلاشهای نظامی ایران در عرصه هسته‌یی تردیدی ندارد. ما همواره از ابتدای کار گفته‌ایم که می‌دانیم ایران به‌دنبال طرح هسته‌یی نظامی بوده است.
ما می‌دانسته‌ایم که ایران پیش از 2003 و در مواردی در بعد از آن هم مشغول این کارها بوده است» (تلویزیون رژیم ـ ۱۳/۹/۹۴.
هیلاری کلینتون نیز گفت: «رژیم ایران بداند که آمریکا قاطعانه تصمیم می‌گیرد و اگر توافق هسته‌یی شکست بخورد یا ایران آن را نقض کند، گزینه نظامی روی میز می‌آید.
نامزد قطعی حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا تصریح کرد: «گزینه نظامی در ارتباط با رژیم ایران همواره باید روی میز باشد، چون این رژیم حتماً قراردادش را نقض می‌کند».
وقتی چنین قضاوتی در مورد رژیم وجود دارد، چگونه می‌توان تصور کرد که کشورهای 5+1 خود را از مؤثرترین اهرم کنترل رژیم محروم کنند و PMD را بدون اخذ یک تضمین محکم دیگر ببندند؟ روشن است که هر کس جز این کند، در هر پیآمد منفی بعدی، اعم از مخفی‌کاریهایی که رژیم سوابق ممتدی در آن دارد، یا نقض توافقها توسط رژیم و هر تحول مفروض دیگر، مسئول شناخته خواهد شد و این مسأله به‌خصوص در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، پیآمد سنگینی دارد و دولت فعلی آمریکا هم حتماً کاری نخواهد کرد که تاوانش را علاوه بر خودش کاندیدای هم حزبی‌اش باید بپردازد.
اما این‌که با قطعیت بتوان گفت شمشیر PMD غلاف خواهد شد یا نه؟ دست‌کم تا 15دسامبر (24آذر) موعد تصویب قطعنامه شورای حکام باید صبر کرد.
