موسی افشار از اعضای کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران
سایت ایلاف چاپ لندن با انتشار مقاله‌ای به قلم موسی افشار، به افشای سیاست‌های جنگ‌افروزانه رژیم ایران در منطقه برای ممانعت از سرنگونی محتوم خود پرداخته و می‌نویسد «رژیم ایران پس از آن که نتوانست شور و شوق مردم برای آزادی را خاموش کند تلاش می‌کند که آنها را بفریبد و از شیوه‌ها و راههای نفرت‌انگیز برای برداشتن فشار سنگینی که رویش هست به سیاست ضدبشری و نفرت‌انگیز جنگ‌افروزی و رویارویی در منطقه متوسل شود».
مقاله در ادامه با اشاره به وضعیت انفجاری جامعه ایران و خواست عمومی مبنی بر سرنگونی این رژیم می‌نویسد «نفرت مردم ایران و طرد قاطع این رژیم توسط آنها واقعیتی است که با قیامهای گسترده‌یی که در مقابل این رژیم شعله‌ور شد به اثبات رسیده است و دیگر رژیم نمی‌تواند مدعی شود که مردم ایران را نمایندگی می‌کند و تبلور اراده آنها می‌باشد.
مردم ایران که قیمت هنگفتی برای بقا و تداوم این رژیم پرداخته و می‌پردازند، اکنون دریافته‌اند که برای رسیدن به خواسته‌هایشان و باز گرداندن آزادی به ایران راهی جز سرنگونی او پیش رویشان نیست و این‌که این رژیم نیز به‌خوبی می‌داند که پافشاری مردم برای سرنگونیش که به‌وضوح تمام، آن را در جریان سه قیام اخیر بیان کرده‌اند، فراتر از یک هم‌آوایی و موافقت، یک اقبال مردمی از این گزینه است. گزینه‌یی که پیش از این سازمان مجاهدین خلق پرچم آنرا به‌عنوان تنها راه‌حل تمامی اوضاع و شرایط خراب موجود در ایران، بلند کرده است».
مقاله در ادامه با تأکید بر تاثیرات قیام مردم ایران در شهریور ۱۴۰۱ اضافه می‌کند «ترس و هراس این رژیم و به‌خصوص پس از مواجه شدن با قیام ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ که به مدت چندین ماه ادامه داشت و هم‌آوایی و انسجام چشم‌گیربین مردم و سازمان مجاهدین خلق بواسطه کانون‌های شورشی وابسته به این سازمان که نقش مؤثر و فعالی در تداوم قیام و وارد کردن ضربات دردناک به رژیم دارند، رژیم را نیازمند طرحی غیرعادی برای برهم زدن میز و برگرداندن توجهات به سمت تحولی جدید نمود تا بتواند کمی اعتبار برای خودش کسب کند و از فشاری که رویش وجود دارد بکاهد و به این ترتیب بقایش را تضمین کرده و از این ستون به آن ستون راه فرجی برای خود بیابد.
اگر مردم ایران اولین قربانیان رفتار و سیاست‌های کثیف و نفرت‌انگیز و تجاوزکارانه‌ٔ این رژیم بوده‌اند، مردم منطقه نیز در جایگاه دوم قرار می‌گیرند و همان‌طور که این رژیم خصم مبین مردم ایران به‌شمار می‌آید، دشمن غیرقابل انکار خلق‌ها و کشورهای منطقه نیز می‌باشد به‌خصوص که از نیروهای نیابتی‌اش در منطقه به‌منظور پیشبرد اهداف و مقاصدش به زیان مردم منطقه و امنیت و ثبات آنها استفاده می‌کند.
واقعیت بسیار مهمی که نباید مردم و کشورهای منطقه آن را از یاد ببرند این است که رژیم حاکم بر تهران تا زمانی که پابرجاست، بلا و مصیبت بر سر آنها خواهد بارید و به همین خاطر به نفع همه مردم منطقه و پیشاپیش همه آنها به نفع مردم ایران نیز هست که این رژیم را سرنگون نمایند و هر چند که دست به کارها و شیوه‌های کثیف و نفرت‌انگیز بزند، سرنگونی‌اش اجتناب‌ناپذیر است».
