رژیم اسد به‌طور مستمر به‌عملیات هوایی و زمینی در حومه دمشق ادامه می‌دهد. با وجودی که روسها در این منطقه توافقنامه کاهش تنش اعلام کرده‌اند، علت چیست؟
عمر کوش تحلیلگر سیاسی در مصاحبه با تلویزیون اسکای نیوز 19مرداد 96 به این موضوع میپردازد.
عمر کوش تحلیلگر سیاسی:
رژیم اسد اصولاً آتش‌بس و توقف جنگ را قبول نمی‌کند مگر این‌که مجبور به این کار شود. این امر هم به نقش روسیه بر می‌گردد. آیا روسها می‌توانند نظامیان اسد و متحدانش را افسار بزنند تا آتش‌بس را نقض نکنند؟ مناطقی که اکنون رژیم اسد عملیات را در آنها افزایش داده و حتی مناطق دیگر به‌ویژه غوطه شرقی و جوبر و عین ترما مشمول توافقنامه کاهش تنش هستند. توافق بر سر این مناطق در قاهره با نظارت مصر و با توافق روسیه به امضا رسیده است. اما رژیم اسد از این جنگ سوءاستفاده کرده و عنوان کرده که برخی مناطق در غوطه دمشق جزء توافقنامه نمی‌شود. این رژیم از تمامی این شرایط سوءاستفاده کرده و تهاجمی را در غوطه و عین ترما و جوبر و مناطق مختلف شروع کرده است. توپ الآن در زمین روسیه است زیرا این کشور توافقنامه را سرپرستی می‌کند و مسئول توقف نقض آتش‌بس در مناطقی است که حداقل شامل کاهش تنش می‌شود. اما روسها مطلقاً به اندازه کافی به رژیم اسد فشار نمی‌آورند مگر در برخی مناطق به‌ویژه در جنوب. ما دیدیم در آن منطقه رژیم اسد و متحدانش یعنی شبه‌نظامیان رژیم ایران و حزب‌الله لبنان را مجبور کردند که در هماهنگی با توافقنامه آمریکا و روسیه، از درعا عقب‌نشینی کنند. اما اینجا در غوطه وضعیت فرق می‌کند.
امروز روشن شده که روسیه گویا دنبال راه‌حل سیاسی در سوریه است در حالیکه رژیم ایران برای راه‌حل نظامی تلاش می‌کند. اختلاف میان روسیه و رژیم ایران نیز برای جامعه جهانی بارز شده است آیا می‌توان گفت که غوطه امروز به زمین بازی برای این اختلاف تبدیل شده است؟
عمر کوش تحلیلگر سیاسی:
درست است، غوطه زمین بازی اختلاف میان طرحهای کشورهاست. ما نمی‌گوییم اختلاف زیادی میان مقامهای رژیم ایران و روسها وجود دارد. زیرا آنها متحدانی هستند که در کنار رژیم اسد و علیه خواستهای مردم ایستاده‌اند.
اما طرح روسیه کمی با طرح رژیم ایران متفاوت است. رژیم ایران می‌خواهد بافت جمعیتی را تغییر دهد و نفوذ خود را در سراسر سوریه گسترش دهد لذا مطلقاً به توافقنامه‌های امضا شده چه بین آمریکا و روسیه و چه با یکانهای ارتش آزادی سوریه تن نمی‌دهد مگر این‌که به مجبور شود. این، روسها هستند که نفوذ گسترده در سوریه دارند. رژیم ایران نیز نفوذ زیاد دارد اما در حد روسیه نیست. در نتیجه روسیه باید گزینه خودش را تعیین تکلیف کند. وقتیکه می‌گوید راه‌حل سیاسی می‌خواهد و دنبال کاهش تنش است به این معناست که می‌خواهد جبهه‌های نبرد خاموش شود. روسیه طوری با انقلاب سوریه و بحران آن برخورد می‌کند که گویی یک جنگ داخلی است. در حالیکه آنچه در سوریه جریان دارد، انقلاب مردم است. مردمی که خواهان آزادی و دموکراسی و دولتی فراگیر برای همه مردم هستند. امروز روسها به این حرف ایمان ندارند. آنها جنگ را میان رژیم اسد و گروه‌های تروریستی می‌بینند.
