به دنبال فریادهای مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه‌ای که در شب بیست و یکم بهمن و سالگرد انقلاب ضدسلطنتی در زندان گوهردشت که توسط زندانیان سیاسی سر داده شد، جلادان خامنه‌ای تلاش کردند تا فشارها را بر زندانیان سیاسی بیشتر کنند، که با اعتراضات زندانیان همراه شده است.
از جمله یکی از زندانیان سیاسی به نام خالد حردانی طی نامه‌ای به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران، نوشت: «چند روزی است که شکنجه‌های روانی بر علیه زندانیان سیاسی افزایش چشم‌گیری داشته است، از پخش شایعات بی‌پایه و اساس از طرف مسئولان زندان گرفته تا قطع کامل وسایل گرمایشی سلول ها!»
این زندانی سیاسی در نامه‌اش ادامه می‌دهد که: «سالن دوازده زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) به یک دژ آهنی، سیمانی تبدیل شده است و هیچ روزنه‌ای نه برای هوا خوری و تنفس و نه حتی برای دیدن نقطه‌ای از حیاط زندان وجود ندارد، زندانیان سیاسی بر اثر آسیبهای وارده، بینایی خود را از دست داده و سردردهای مزمنی پیدا کرده‌اند، یعنی این‌که تمام روزنه‌های پنجره سلولها بسته شده است و راه نفس کشیدن و اکسیژن به سلولها را کاملاً قطع کرده‌اند.»
حردانی در پایان نامه‌اش نوشته است: «زندانیان سیاسی در طول سالهای خفقان ارتجاع آخوندی در 38سال گذشته بارها و بارها به اعدام نه گفته‌اند، به شکنجه و دستگیریهای خودسرانه و زندان، نه گفته‌اند و به چپاول سرمایه‌های ملی نه گفته‌اند، به رانتهای گسترده، فسادهای اخلاقی و اداری، سرکوب اقلیتهای مذهبی و قومی، و به سرکوب زنان و دختران میهنمان با فریادهای بلند و گویا، نه گفته‌اند، به موشک پرانیها و ماجراجویی‌ها و دخالت رژیم در کشورهای منطقه و شرکت در کشتار زنان و کودکان، نه گفته‌اند، و در این راه از جان و زندگی خویش گذشته‌اند برای یک نه بزرگ به ولایت فقیه. تا شعله‌های سرخ فام و شراره‌های نورانی آزادی در این سرزمین هم‌چنان حتی از پشت دیوارهای قطور زندانها و سلول‌های سرد و یا در اسارت صدها و هزاران اندیشه و فکر، راه گویای انسانیت خویش را جست و جو کنند، تا پیوندی باشد بین ایران و جهانیان، این رسم دیرین آزادی است که ما نفسهایمان را تقدیم آن می‌کنیم.»
همچنین در مورد خانم شهناز اکملی مادر شهید قیام را که دو هفته قبل مأموران بدنام اطلاعات آخوندی، در حمله به خانه‌اش دستگیر کردند، آخرین خبرها حاکی از این است که وی را بردند به بند 209 زندان اوین برده‌اند، و زندانیان سیاسی زن طی اطلاعیه‌یی به‌شدت این عمل جنایتکارانه را محکوم کردند و خواستار آزادی این مادر شهید شده‌اند. در نامه زندانیان سیاسی زن در زندان اوین، از جمله آمده است که: «طی این سالها، درخواست این مادر، شناسایی آمران و عاملان قتل فرزندش بوده و به‌دلیل پافشاری برای عدالت، همواره رنج های فراوانی را متحمل شده‌اند!. مادری دلسوز که همواره یار و همراه خانواده‌های جانباختگان و زندانیان سیاسی بوده‌اند. ما امضا کنندگان این نامه، ضمن ابراز نگرانی از شرایط این مادر رنج کشیده، نسبت به تداوم بازداشت ایشان معترض بوده و خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط این مادر عزیز هستیم.»
در اقدامی دیگر گروهی از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت هم طی نامه‌یی به سازمان بهداشت جهانی نوشتند: «در شرایطی هستیم که برای داشتن کمترین ارتباط و اطلاع‌رسانی از وضعیت زندانها، زندانیان و خانواده‌ها را به اهانت آمیزترین شکل تفتیش و بازرسی می‌کنند... الآن چند روز است که در شرایط دمای صفر و زیر صفر هوا، زندان گوهردشت کرج سیستم گرمایشی‌اش به کلی از کار افتاده و هیچ اقدامی هم برای آن صورت نمی‌گیرد».
البته اقدامات مشابهی هم در زندان زاهدان توسط دژخیمان انجام گرفته که شورای ملی مقاومت ایران با صدور اطلاعیه‌ای این فشارها رو به زندانیان سیاسی و سایر زندانیان محکوم کرد و از مجامع بین‌المللی حقوق‌بشری خواستار مداخله فوری برای نجات جان زندانیان سیاسی شد.
