سخن از مجموعه بحران هایی است که در راستای خود نه تنها زیر بناهای محیط زیست کشور را دچار تحولات اکولوژیک نموده است، بلکه فراتر از آن به انواع و اقسام خسارت های جبران ناپذیری نیز راه برده است. خشکسالی گسترده در مناطق سابقا زر خیز، از بین رفتن منابع و بخش های بزرگی از آب های طبیعی، رودخانه ها، تالاب ها و دریاچه های تاریخی تنها گوشه هایی از وخامت محیط زیست در حاکمیت غارتگر آخوندی است.
درتازه ترین نمونه آن، یک رسانه حکومتی با اعتراف به ابعاد این فاجعه زیست محیطی در بخش مرکزی کشور، از جمله نوشت: «بحرانی که در مرکز ایران و درهمسایگی شهر قم نیز به شکل دیگری در حال رشد و گسترش است، گردوغبار و ریزگردها، تغییر اقلیم، شورشدن آب و خاک، از میان رفتن زیست‌بوم‌های طبیعی، نشست و رانش زمین، نابودی کامل کشاورزی، تخلیه روستاها و افزایش هزینه توسعه شهرها همه از جمله آسیب‌هایی است که در نتیجه مدیریت و برنامه‌ریزی ناصحیح در استفاده از منابع آبی سطحی و زیرزمینی حوضه آبخیز دریاچه نمک به وجود آمده است». ( خبرگزاری حکومتی مهر ۲۷ بهمن ۱۳۹۵)
واقعیت این است که به موازات سوء مدیریت در رژیم خوندی، یکی از دلائل عمده برای بروز بحران محیط زیست، همان وجود باند های مافیایی است که در راستای چپاول اموال و منابع طبیعی، دست به تخریب بسیاری از زیر بناها زده اند. مافیای جنگل ، مراتع سبز، دریا، آب، زمین و کویر و یا حیات وحش تماما واقعیت های موجود در این رژیم سراسر فساد و تباهی می باشند.
این گزارش با اعتراف به تخریب آب های زیر زمینی از سوی متولیان حکومت در حاشیه دریاچه نمک در قم، اضافه می کند: «تحقق نیافتن حقابه‌های حوضه دریاچه نمک، حفر چاه‌های غیر مجاز و افزایش ۹ برابری چاه‌های عمیق ظرف سه دهه سبب شده است که شیره جان این منطقه کشیده شود تا ما امروز از وضعیت این منطقه با عنوان «بحران» یاد کنیم که ۲۵ درصد جمعیت کشور را تحت تأثیر خود قرار خواهد داد».
براین منطق اکنون پیش بینی می شود که با بالا گرفتن بحران در دریاچه نمک قم، همان سرنوشتی که برای دریاچه ارومیه پیش آمد، اکنون در انتظار قریب 20 میلیون جمعیت کشور باشد. زیرا راه افتادن امواج نمک که خود را با گردبادها و طوفان ها به سراسر این استان بزرگ پخش خواهد کرد، به یقین با هیچ مکانیزمی قابل کنترل نخواهد بود و بدین سان در منطق خود با بروز انواع و اقسام بیماری ها مانند بیماری های گوارشی ، تنفسی ، قلب وریه ، چشم و نیز سرطان، جان میلیون ها انسان را بخطر خواهد انداخت.
یک کارگزار رژیم در بخش محیط زیست استان ، با اعتراف به این واقعیت گفت: «بحران دریاچه نمک به مراتب خطرناک‌تر و حساس‌تر از بحران دریاچه ارومیه است که روند افزایشی ریزگردها در آینده نزدیک برای کانون‌های جمعیتی مرکز کشور فاجعه بار خواهد بود.... تعداد چاه‌های عمیق و نیمه عمیق استان قم از سال ۵۴ تا ۸۸ از ۲۱۳ چاه به ۱۳۹۴ چاه افزایش یافته است، اما ورودی به سفره‌ها به‌شدت کاهش‌یافته است».
