۱۴۰۲ اردیبهشت ۸, جمعه

مافیای دارو، زنگ خطر و راه‌حل


                                 سخن روز

روز چهارشنبه ۶اردیبهشت یک رسانهٔ حکومتی در مطلبی با عنوان «زنگ خطر برای معضل جدی کمبود دارو» نوشت: «موضوع دارو را جدی بگیرد؛ زیرا دارو محصولی استراتژیک است و هر نوع کمبود یا نبود آن بازی با جان بیماران است»

راستی چه کسی با جان بیماران بازی می‌کند؟ و آیا معضل کمبود دارو و علل و عاملانش ناشناخته است؟

امروز بر کسی پوشیده نیست که مافیای دارو که تماماً متعلق به بیت خامنه‌ای و ستاد اجرایی فرمان خمینی یا وابسته به سپاه پاسداران هستند با احتکار دارو و انواع روشهای مافیایی موجب گرانی سرسام‌آور دارو می‌شوند و در منتهای شقاوت داروهای خاص و گاه غیراستاندارد و تاریخ مصرف گذشته را با قیمت‌های گران توزیع می‌کنند.

هنوز فراموش نکرده‌ایم هلدینگ «شرکت دارویی برکت» متعلق به «ستاد اجرایی فرمان امام» چگونه با تولید واکسن غیراستاندارد میلیونها دلار از جیب بیماران بی‌بضاعت ربود و بسیاری را تا ابد فلج و زمین‌گیر کرد.

سایت حکومتی هم‌میهن ۵اردیبهشت در مطلبی با عنوان «ماجرای سرم‌های آلوده» ضمن اشاره به این‌که «محموله سرم‌های آلوده استامینوفن به عراق فرستاده شد و از همین محموله در ایران هم توزیع شد» نوشت: «مافیای دارو که سودش در واردات است، بسیار قدرتمند است. این پروژه حدود ۶ماه دستگاههای سرم‌سازی کارخانه را خاموش کرد و زیان هنگفتی برای کشور به بار آورد».

کدام مافیای دارو؟ شرکت دارویی برکت که محصول ستاد اجرایی و وابسته به شخص خامنه‌ای است؟ یا شرکتهای تابعه و زیرمجموعهٔ آن مانند «البرز دارو» و شرکت «سبحان دارو» که صادرات دارو به عراق و سوریه و یمن و قزاقستان و... را انجام می‌دهد؟ یا شرکت «ایران دارو» و «داروسازی تولید دارو» و شرکت «سبحان انکولوژی» و... سایر شرکتهایی که فرمان‌شان دست سپاه و ستاد اجرایی است؟

بله! مافیای دارو صد بار خشن‌تر، بی‌رحم‌تر و هولناک‌تر از مافیای خودرو و مسکن و سکه و ارز که همگی در بیت خامنه‌ای بیتوته کرده‌اند، عمل می‌کند و جان می‌گیرد!

یک رسانهٔ دیگر حکومتی در مطلبی با عنوان «ردپای مافیای دارو و درمان گران سرطان» نوشت: «بیماران سرطانی با سخت‌ترین نوع بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند و با این حال باید گران‌ترین داروها را نیز خریداری کنند»

گرانی دارو البته محدود به داروهای خاص نمی‌شود. مافیا به صغیر و کبیر بیماران رحم نمی‌کند. «یک بسته قرص مسکن ساده که هزار تومان یا کمتر بود، بیش از بیست یا سی هزار تومان قیمت دارد» (مردم‌سالاری، ۴اردیبهشت ۱۴۰۲)

با این وصف، این حرف رسانه حکومتی که به سردمداران مافیای دارو نصیحت می‌کند که «موضوع دارو را جدی بگیرد؛ زیرا دارو محصولی استراتژیک است و هر نوع کمبود یا نبود آن بازی با جان بیماران است»، بی‌معنی نیست؟

مگر خلیفهٔ ارتجاع یا سردمدار اصلی مافیای دارو و دیگر مافیاهای حاکمیت فاسد آخوندها و پاسداران در کوران کرونا که دسته‌دسته زنان و مردان ایرانی به‌خاک می‌افتادند با فرمان صریح «ممنوعیت» ورود واکسنهای معتبر، میلیونها نفر را در میدان مین کرونا رها نکرد؟

و مگر در همان روز (۱۹دی ۱۳۹۹) عفو بین‌الملل طی بیانیه‌یی ضمن اشاره به این‌که خامنه‌ای «جان میلیون‌ها نفر را به بازی گرفته و سیاست را مقدم بر مردم قرار داده است» هشدار نداد که «این واکسنها جان افراد را نجات می‌دهد و ممنوع کردن آن گامی در تحقیر حقوق‌بشر است که مقامات ایران چندین دهه است آن را انجام می‌دهند...»

آیا این هشدار حقوق‌بشری یا جان باختن نیم میلیون ایرانی برای نظام جهل و جنایت و ضحاک زمانه، محلی از اعراب داشت؟

پس برای حل معضل دارو مثل تمام معضلات لاینحل مردم باید شورش و قیام کرد و باید اصل و اساس نظام مافیایی و قرون‌وسطایی یا نظام قتل‌عام و سردمداران جلادش را از بنیاد برانداخت.