گرامیداشت روز جهانی کارگر در ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
فراخوان به حمایت از اعتصاب‌های کارگران صنایع نفت و پتروشیمی در سراسر میهن
قیام و آتش لازمهٔ سرنگونی خامنه‌ای و رژیم ضدبشری و رهایی کارگران و زحمتکشان و تمامی مردم ایران است
کارگران و زحمتکشان،
ارتش قیام و آزادی،
در شرایطی به استقبال از روز جهانی کارگر و گرامیداشت آن می‌رویم که اعتصاب کارگران و زحمتکشان صنایع نفت و گاز و پتروشیمی در شهرهای مختلف کشور از جمله گچساران، عسلویه، دهلران، شیراز، بوشهر، لردگان، سیرجان، جاسک، کنگان، کرمان، بندر ماهشهر، بندرعباس، اصفهان و یزد در جریان است.
کارگران به‌روشنی می‌دانند که صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ایران با درآمدهای نجومی اساساً در اختیار سپاه پاسداران و مؤسسات و مهره‌های وابسته به خامنه‌ای است. آنها بدون محدودیت و با استفاده از اختیارات حکومتی کارگران را غارت و هر نوع اعتراضی را سرکوب می‌کنند.
روز گذشته در همین رابطه خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت برای دوران انتقال حاکمیت به مردم ایران، با درود به کارگران اعتصابی نفت و پتروشیمی در شهرهای مختلف گفت: «در حالی کارگران و زحمتکشان میهن ما از حداقل حقوق خود محرومند و در شرایط طاقت‌فرسای معیشتی به‌سر می‌برند، سردمدارن رژیم ضدکارگری آخوندها و سرکردگان سپاه و آقازاده‌های فاسد، اموال مردم ایران را در ابعاد نجومی چپاول می‌کنند و برای حفظ نظام منحوس ولایت فقیه ثروتهای کشور را در پروژه‌های ضدمیهنی اتمی و موشکی و جنگ‌افروزی خارجی به هدر می‌دهند. تنها راه، قیام و مقاومت برای سرنگونی و دستیابی به آزادی و عدالت و حاکمیت جمهور مردم است».
شایان توجه است که بنا بر آمار و ارقام حکومتی، حداقل دستمزد کارگران برای سال۱۴۰۲ روی کاغذ ۲۷درصد اضافه شده است. این در حالی است که به تصریح رسانه‌های رژیم با توجه به میزان تورم، یک «فاصله ۸ تا ۱۰میلیون تومانی میان هزینه‌های زندگی و دستمزد ۱۴۰۲ وجود دارد؛ این شکاف مزدی در سال قبل (۱۴۰۱)، بین ۳ تا ۴میلیون تومان بود که امسال رشد بیش از ۱۰۰درصد داشته است» (ستاره صبح ۲۱فروردین ۱۴۰۱). آشکار است که وضعیت سال به سال بدتر می‌شود. کما این‌که یک سال پیش در ۱۴۰۱وضعیت و معیشت کارگران آن‌چنان فاجعه‌بار بود که وزیر کار رژیم اعلام کرد: «حدود ۱۴میلیون و ۲۰۰هزار شاغل ایرانی با درآمد کم و بدون بیمه کار می‌کنند» (شرق ۲خرداد ۱۴۰۱).
از سوی دیگر رژیم ضدکارگری ولایت فقیه هیچ تشکل کارگری به جز تشکل امنیتی خودساخته‌اش موسوم به «شوراهای اسلامی کارگران» را به‌رسمیت نمی‌شناسد. مواضع و احکام تمامی ارگانهای ذیربط از قضاییه تا دیوان به‌اصطلاح عدالت و شورایعالی کار رژیم، علیه کارگران و به نفع کارفرمایان است. کارگران و زحمتکشان ایران به شدیدترین وجه سرکوب می‌شوند.
۱-اعتصابات کارگران و زحمتکشان ایران در همه جا و در تمام رشته‌ها از نفت و گاز و پتروشیمی تا راه‌آهن و معادن و کامیون‌داران و تراکتور و سایر زمینه‌ها باید گسترش پیدا کند و مورد حمایت همه‌جانبه قرار بگیرد.
۲-هوشیاری در برابر ترفندها و تفرقه‌اندازی دشمن و کارگزارانش ضرورت ادامه و گسترش اعتصاب‌هاست. عوامل امنیتی و اطلاعاتی و مزدوران نفوذی دشمن باید شناسایی شوند و کیفر ببینند.
۳-قیام و آتش لازمهٔ سرنگونی خامنه‌ای و رژیم ضدبشری و رهایی کارگران و زحمتکشان و تمامی مردم ایران است. «باید دیکتاتوری منفور ولایت فقیه را از ریشه برانداخت و بند از بندش گسست. این تنها مسیر تحقق عید کارگران و زحمتکشان در ایران است».
اردیبهشت ماه هر سال یادآور به رگبار بستن کارگران معترض جهان‌چیت کرج در ۸اردیبهشت ۱۳۵۰ توسط مأموران رژیم شاه در کاروانسرا سنگی است که ۲۰ کشته و ۸۰ مجروح بر جای گذاشت. کارگران و زحمتکشان ایران فریب نمایش‌ها و شعارهای منحوس شاه‌پرستانه را نمی‌خورند.
مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر
سلام بر خلق-سلام بر آزادی
سرنگون باد رژیم ضدبشری آخوندی
