همه شعارهای خوشرنگی که برای جلب رأی در سفره تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری ریخت، متعهد باشد در حالی که تا امروز، فهرست وعده‌های محقق نشده، شکست‌خورده و بی‌پشتوانه کابینه ۱۳، مفصل‌تر از شمار تعهدات عملیاتی شده دولت است. علاوه بر همه اینها، ادامه پافشاری دولت برای تداوم اجرای مصوبه رشد ۲۷درصدی حداقل مزد، علاوه بر تبعات جبران‌ناپذیر در روند گذران زندگی جامعه کارگری، طی ۵هفته اخیر و بعد از واریز اولین علی‌الحساب‌ها و حقوق‌های ۱۴۰۲، به اختلافات صنفی و شغلی بین کارگران پیمانکاری و دارای قرارداد مستقیم، به‌دلیل تفاوت قابل توجه دریافتی‌ها دامن زده و ناامنی محیط کار را به‌دنبال داشته است» (روزنامه اعتماد ـ ۵اردیبهشت ۱۴۰۱).
آری! اگر چه کارگران هم‌چون سایر اقشار اجتماعی در ایران امروز چیزی جز زنجیرهایشان برای از دست دادن ندارند اما هرگز اسیر تهدید و شعبده و شمشیر شیخ و کارفرمایان جنایتکارش در سپاه پاسداران نشدند. گرسنه‌اند اما پویا و شورشگر و بالنده‌اند و آتش اعتراض و قیام را هم‌چنان شعله‌ور نگه داشته‌اند.
در بخشی از فراخوان سازمان مجاهدین خلق به‌مناسبت روز جهانی کارگر آمده است:
«در شرایطی به استقبال از روز جهانی کارگر و گرامیداشت آن می‌رویم که اعتصاب کارگران و زحمتکشان صنایع نفت و گاز و پتروشیمی در شهرهای مختلف کشور از جمله گچساران، عسلویه، دهلران، شیراز، بوشهر، لردگان، سیرجان، جاسک، کنگان، کرمان، بندر ماهشهر، بندرعباس، اصفهان و یزد در جریان است.
۱-اعتصابات کارگران و زحمتکشان ایران در همه جا و در تمام رشته‌ها از نفت و گاز و پتروشیمی تا راه‌آهن و معادن و کامیون‌داران و تراکتور و سایر زمینه‌ها باید گسترش پیدا کند و مورد حمایت همه‌جانبه قرار بگیرد.
۲-هوشیاری در برابر ترفندها و تفرقه‌اندازی دشمن و کارگزارانش ضرورت ادامه و گسترش اعتصاب‌هاست. عوامل امنیتی و اطلاعاتی و مزدوران نفوذی دشمن باید شناسایی شوند و کیفر ببینند.
۳-قیام و آتش لازمهٔ سرنگونی خامنه‌ای و رژیم ضدبشری و رهایی کارگران و زحمتکشان و تمامی مردم ایران است. «باید دیکتاتوری منفور ولایت فقیه را از ریشه برانداخت و بند از بندش گسست. این تنها مسیر تحقق عید کارگران و زحمتکشان در ایران است»
