باب بلکمن نماینده پارلمان انگلستان.فوریه ماهی بسیار پرآشوب برای رژیم ایران بود
باب بلکمن نماینده محافظهکار مجلس عوام انگلستان طی مقالهیی درباره مبارزه جاری مردم ایران برای آزادی و دموکراسی به دو کنفرانس ورشو و مونیخ اشاره کرد و نوشت: پیامدهای اجلاس ورشو که راه را برای یک ائتلاف جهانی علیه فعالیتهای شرورانه رژیم ایران در منطقه هموار کرد؛ اکنون گریبانگیر دیکتاتوری مذهبی و رسانههای تحت کنترل دولت و مقامات حکومتی شده است که زنگها را به صدا درآوردهاند.
مقامات رژیم ایران همچنین در رابطه با گردهمایی بزرگ ائتلاف اپوزیسیون ایران که در امتداد اجلاس ورشو برگزار شد ابراز نگرانی کردند و هشدار دادند که این اجلاس یک پیام مهم برای حکومت مذهبی در تهران داشت.
اجلاس ورشو و کنفرانس امنیتی مونیخ در اوایل فوریه ممکن است به پیامدهایی فاجعهبار برای این رژیم منجر شود.
جهان صنعت یک سایت دولتی در ۱۶فوریه نوشت غیرمنتظره نیست که واشنگتن فشار بر ایران را در کنفرانس مونیخ مضاعف کند.
در این رابطه لازم است که نگاهی به تحلیل کارشناسان مسایل سیاسی رژیم داشته باشیم:
مهدی مطهرنیا، تحلیلگر مسائل بینالملل رژیم نگرانی رژیم را از کنفرانس ورشو و کنفرانس امنیتی مونیخ نشان داد و گفت: باید بپذیریم که در کنفرانس ورشو، ۶۴کشور بر ضدایران بسیج میشوند و سازمانهای گوناگون بینالمللی نیز در آن حضور دارند.
وی افزود: نشست ورشو و سپس کنفرانس امنیتی مونیخ آغاز یک دوره جدی برای برخورد با تهران از سوی آمریکا و ایجاد اجماع جهانی علیه ایران در سطح بینالمللی و محاصره منطقهیی تهران تلقی میشود.
مطهرنیا گفت: از طرف دیگر دیدگاهههایی بر موفقیت ایالات متحده آمریکا در چارچوب کنفرانس امنینی مونیخ سخن میگویند. بهطور مثال روزنامه بیلد آلمان در گزارشی پیرامون نشست اخیر کنفرانس امنیتی مونیخ در ۱۷فوریه سال جاری بر این باور است که سخنرانی ظریف چنان یک جانبه و تحریک آمیز بود که انگار جمهوری اسلامی تنها قربانی قدرتهای خارجی است. هر دو دیدگاه نمیتواند از منظر تحلیل به واسطه افراط موجود در آن مورد پذیرش باشد.
وی افزود: اگر چه اروپاییها به ظاهر فعالانه در ورشو حضور نداشتند و این حضور فعال خود را مشروط به پذیرش برجام کردند اما در اعلام مواضع خود در ارتباط با پرونده موشکی و حقوقبشر در ایران و "دخالتهای ایران در منطقه" با ادعای ایالت متحده آمریکا و اتحادیه اروپا، موضع وحدت و اتحاد را پیش گرفتند.
این تحلیلگر مسائل بینالملل رژیم گفت: باید بپذیریم که در کنفرانس ورشو، ۶۴کشور از جمله کشورهای بزرگ عربی در کنار اسراییل و به جای رودررویی با آن، در یک اتحاد عملیاتی با اسراییل بر ضدایران بسیج میشوند و سازمانهای گوناگون بینالمللی نیز در آن حضور دارند. سپس در کنفرانس امنیتی مونیخ، پنس، معاون اول رئیسجمهور آمریکا، نیز همانند ظریف در یک سخنرانی کاملا توفانی تلاش میکند تا حکومت موجود در ایران را با حکومت نازیها در آلمان یکسان بشمارد و این همان چیزی است که ظریف در سخنرانی خود به آن اشاره و اعلام کرد که این "اتهام جاهلانه پنس بسیار مضحک و خطرناک است."
مطهرنیا با نگرانی هشدار داد: این یک شکاف نیست بلکه یک تاخر یا لگ (LAG) است. این تاخر و لگ در کمیسیونهای مخفی که هماکنون در کنفرانس امنیتی مونیخ نیز جریان دارد، دنبال میشود و ممکن است خروجیهای این کمیسیون ها این لگ را نه تنها ترمیم کند بلکه به وحدت عمل بیشتری در آینده میان اروپا و آمریکا در ارتباط با مسائل بینالمللی بهویژه ایران منجر شود.
لازم است خاطرنشان شود سفیر سابق رژیم نیز روی نگرانی دیگر رژیم انگشت گذاشت و ترس و وحشت رژیم از آینده را متذکر شد.
باب بلکمن نماینده محافظهکار مجلس عوام انگلستان طی مقالهیی درباره مبارزه جاری مردم ایران برای آزادی و دموکراسی به دو کنفرانس ورشو و مونیخ اشاره کرد و نوشت: پیامدهای اجلاس ورشو که راه را برای یک ائتلاف جهانی علیه فعالیتهای شرورانه رژیم ایران در منطقه هموار کرد؛ اکنون گریبانگیر دیکتاتوری مذهبی و رسانههای تحت کنترل دولت و مقامات حکومتی شده است که زنگها را به صدا درآوردهاند.
مقامات رژیم ایران همچنین در رابطه با گردهمایی بزرگ ائتلاف اپوزیسیون ایران که در امتداد اجلاس ورشو برگزار شد ابراز نگرانی کردند و هشدار دادند که این اجلاس یک پیام مهم برای حکومت مذهبی در تهران داشت.
اجلاس ورشو و کنفرانس امنیتی مونیخ در اوایل فوریه ممکن است به پیامدهایی فاجعهبار برای این رژیم منجر شود.
جهان صنعت یک سایت دولتی در ۱۶فوریه نوشت غیرمنتظره نیست که واشنگتن فشار بر ایران را در کنفرانس مونیخ مضاعف کند.
در این رابطه لازم است که نگاهی به تحلیل کارشناسان مسایل سیاسی رژیم داشته باشیم:
مهدی مطهرنیا، تحلیلگر مسائل بینالملل رژیم نگرانی رژیم را از کنفرانس ورشو و کنفرانس امنیتی مونیخ نشان داد و گفت: باید بپذیریم که در کنفرانس ورشو، ۶۴کشور بر ضدایران بسیج میشوند و سازمانهای گوناگون بینالمللی نیز در آن حضور دارند.
وی افزود: نشست ورشو و سپس کنفرانس امنیتی مونیخ آغاز یک دوره جدی برای برخورد با تهران از سوی آمریکا و ایجاد اجماع جهانی علیه ایران در سطح بینالمللی و محاصره منطقهیی تهران تلقی میشود.
مطهرنیا گفت: از طرف دیگر دیدگاهههایی بر موفقیت ایالات متحده آمریکا در چارچوب کنفرانس امنینی مونیخ سخن میگویند. بهطور مثال روزنامه بیلد آلمان در گزارشی پیرامون نشست اخیر کنفرانس امنیتی مونیخ در ۱۷فوریه سال جاری بر این باور است که سخنرانی ظریف چنان یک جانبه و تحریک آمیز بود که انگار جمهوری اسلامی تنها قربانی قدرتهای خارجی است. هر دو دیدگاه نمیتواند از منظر تحلیل به واسطه افراط موجود در آن مورد پذیرش باشد.
وی افزود: اگر چه اروپاییها به ظاهر فعالانه در ورشو حضور نداشتند و این حضور فعال خود را مشروط به پذیرش برجام کردند اما در اعلام مواضع خود در ارتباط با پرونده موشکی و حقوقبشر در ایران و "دخالتهای ایران در منطقه" با ادعای ایالت متحده آمریکا و اتحادیه اروپا، موضع وحدت و اتحاد را پیش گرفتند.
این تحلیلگر مسائل بینالملل رژیم گفت: باید بپذیریم که در کنفرانس ورشو، ۶۴کشور از جمله کشورهای بزرگ عربی در کنار اسراییل و به جای رودررویی با آن، در یک اتحاد عملیاتی با اسراییل بر ضدایران بسیج میشوند و سازمانهای گوناگون بینالمللی نیز در آن حضور دارند. سپس در کنفرانس امنیتی مونیخ، پنس، معاون اول رئیسجمهور آمریکا، نیز همانند ظریف در یک سخنرانی کاملا توفانی تلاش میکند تا حکومت موجود در ایران را با حکومت نازیها در آلمان یکسان بشمارد و این همان چیزی است که ظریف در سخنرانی خود به آن اشاره و اعلام کرد که این "اتهام جاهلانه پنس بسیار مضحک و خطرناک است."
مطهرنیا با نگرانی هشدار داد: این یک شکاف نیست بلکه یک تاخر یا لگ (LAG) است. این تاخر و لگ در کمیسیونهای مخفی که هماکنون در کنفرانس امنیتی مونیخ نیز جریان دارد، دنبال میشود و ممکن است خروجیهای این کمیسیون ها این لگ را نه تنها ترمیم کند بلکه به وحدت عمل بیشتری در آینده میان اروپا و آمریکا در ارتباط با مسائل بینالمللی بهویژه ایران منجر شود.
لازم است خاطرنشان شود سفیر سابق رژیم نیز روی نگرانی دیگر رژیم انگشت گذاشت و ترس و وحشت رژیم از آینده را متذکر شد.