یدالله اسلامی یکی از اعضای سابق مجلس ارتجاع و دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار مجلس از باند رفسنجانی روحانی، در یک درگیری باندی جنگ در سوریه را که ولی‌فقیه ارتجاع پیش می‌برد، زیر سؤال برد و آن را گرداب سوریه نامید و با این عنوان که ”آیا ماندن اسد باید به قیمت ویرانی یک کشور باشد؟
”در توئیتر خود نوشت: «در سوریه چه می‌گذرد؟ چرا چنین سرنوشتی برای سوریه رقم زده شد؟ کشتار و آوارگی و بی‌خانمانی گسترده‌ی مردم سوریه چه دردی را دوا می‌کند؟
آیا ماندن اسد به قیمت ویرانی یک کشور و شکل‌گیری دشمنی و بروز جنگهای گسترده‌ی قومی و قبیله‌ای و مذهبی ارزشی داشت و یا دارد؟ آیا این زخم خونین و دملی که حالا چرکین شده است درمانی آسان دارد؟
وی در ادامه نقش رژیم در این جنگ و همپیمانی با روسیه را نیز زیر سؤال برد و پرسید «همپیمانی ایران و روسیه چه نقشی در آینده‌ی ایران و منطقه خواهد داشت؟ بمبارانهای روسیه در حلب چه نگاهی به ایران را در بین مردم دامن خواهد زد؟ … آیا میزان سرمایه‌یی که ایران در سوریه به کار بسته است اعم از نیروی انسانی و پشتیبانی و منابع مادی، سود لازم را برای ایران به ارمغان خواهد آورد؟ آیا اگر ایران وارد نبرد در سوریه نمی‌شد جنگ با داعش به شهرهای ایران کشیده می‌شد؟ راز پیوستن برخی از ایرانیان به داعش چیست؟ اگر ایران پشتیبانی خود از اسد را به حوزه‌ی سیاسی کاهش می‌داد چه می‌شد؟ اگر ایران برای حل مشکل اسد و مخالفان داخلی آن کشور نقش میانجیگیری برای خود تعریف می‌کرد چه پیامدی داشت؟
یدالله اسلامی در پایان با مطرح کردن این سؤال که «آیا خارج شدن ایران از گرداب سوریه آسان است؟». افزود: آیا همپیمانی ایران و روسیه در نبرد سوریه که گاهی با ترس از سازش روسیه و آمریکا به زیان ایران و گاهی به بی‌معرفتی روس‌ها در گزارش استفاده‌ی نظامی از پایگاه هوایی همدان از زبان برخی دست‌اندرکاران شنیده می‌شود بر اساس آینده‌نگری و منافع ملی بوده است؟ آیا این تصمیم بر اساس اجماع سردمداران و اداره کنندگان کشور گرفته شده ست؟ چرا گزارش این تصمیم پس از افشای آن به نمایندگان مجلس هم داده نشده است؟
این عضو سابق مجلس ارتجاع افزود: دامنه‌ی این پرسش‌ها بسیار است و اگر چه برخی سعی می‌کنند با پاسخ‌های به ظاهر ساده از آن بگذرند ولی خود می‌دانند که آنچه را بیان می‌دارند پاسخ نیست. پیامدهای حضور در سوریه به چنان آسانی که از آن سخن می‌رود نخواهد بود. هیجانها روزی رنگ می‌بازد و پرسش‌های خردمندانه و کاوش‌های هوشیارانه جای آن را خواهد گرفت. آنگاه نوبت به پاسخگویی می‌رسد!».
