.. این گزارش که به طور مشترک توسط یک گروه مستقر در لندن به نام عدالت برای ایران و عفو بین الملل تهیه شده یک بار دیگر توجهات را به اعدامهای دستجمعی که نزدیک به سی سال پیش انجام شد جلب می‌کند. این اعدامها در پایان جنگ خونین ایران با عراق صورت گرفت. در حالیکه از زمان به بعد در رابطه با این موضوع بطور گسترده صحبتی نشد، ولی در سال 2016 با انتشار نوار یک مقام ارشد آن زمان که این کشتار را بعنوان بزرگترین جنایت در تاریخ جمهوری اسلامی محکوم نموده بود، این اعدام ها دوباره تلاطمی در ایران بوجود آورد. دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل به درخواست برای اظهار نظر در مورد این گزارش واكنشی نشان نداد. شادی صدر مدیر اجرایی عدالت برای ایران به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت”این موضوع هنوز بخشی از تاریخ نشده است، ” او اضافه كرد” تا زمانیكه كسانی كه مسئول این جنایات هستند هنوزدرقدرت باشند.[نقطه چین از متن اصلی] این چیزی نخواهد بود كه به گذشته تعلق داشته باشد.”. [گروه] عدالت برای ایران در این گزارش اظهار داشته که بیش از120 مکان را در این کشور شناسایی کرده که معتقد است درآن زمان بعنوان گورهای دستجعمی مورد استفاده قرارگرفته. این گزارش روی 7 سایت متمرکز شده که بگفته این گروه عکس، تصاویر ماهواره یی و شهادت دادن های معتبری را در مورد آنها دارد.این گروه میگوید، مقامات این سایت ها در مناطقی منجمله استانها گیلان،غرب آذربایجان، کردستان، خوزستان، خراسان رضوی و تهران، را بطرق مختلف هدف قرار دادند. این گزارش میگوید این اقدامات شامل، با بلدوزر آنرا بهم زدن، پنهان کردن گورهای دستجمی درزیر یک چیزی که جدیدا تاسیس شده]، قبرستان شخصی ایجاد کردن، با سیمان وبتون آنرا پوشاندن، ساختمان سازی یا جاده سازی روی این گورهای دستجمعی، یا تبدیل کردن این گورهای دستجمعی به محل زباله.این گورها شامل کسانی که دراعدامهای اواخر جنگ طولانی مدت با عراق که با تهاجم سال 1980 صدام حسین شروع شد، کشته شدند.تا سال 1988 در یک جنگ مرزی، حملات ایرانیها با موج انسانی وحملاتی شیمیایی صورت گرفته شده توسط عراق، تعداد یک میلیون نفر کشته شدند. در ژوئیه 1988، آیت‌الله روح‌الله خمینی که در آن زمان رهبر عالی ایران و بیمار بود، آتش بسی با میانجیگری سازمان ملل را با اکراه پذیرفت و آن را مرگبارتر از زهر نامید. ولی ظرف چند روز اعضای یک گروه اپوزیسیون ایرانی به‌نام مجاهدین خلق که در آن زمان در عراق مستقر بودند و به شدت توسط صدام مسلح شده بودند یک تهاجم غافلگیرانه را انجام دادند. ایران، تهاجم را پس زد. ولی این حمله زمینه را برای محاکمات دروغین در ارتباط با کمونیستها، جدایی‌طلبان کرد، اعضای مجاهدین خلق، زندانیان سیاسی و سایرین فراهم کرد که به نام کمیسیون مرگ مشهور شد. بنا به گزارش عفو بین الملل که در سال1990 منتشر شد، از برخی که محاکمه شدند خواسته شد که هویت خود را بیان کنند. آنها که پاسخ دادند مجاهدین اعدام شدند و از بقیه سؤال شد که آیا مایل به پاکسازی میدانهای مین برای جمهوری اسلامی ایران هستند؟ گروه های بین المللی حامی حقوق بشر، تخمین می‌زنند که 5000 نفر اعدام شده‌اند. ولی مجاهدین خلق تعداد اعدام ها را 30هزار اعلام می‌کنند. ایران هرگز بطور کامل این اعدام ها را که ظاهرا با دستور خمینی صورت گرفته تائید نکرده است، اگر چه برخی ها استدلال می کنند که در چندین ماه پیش از مرگ او [خمینی] در سال 1989، مقامات دیگری مسئول امور بودند. صدر گفت، شواهدی که بعداً بدست آمده ازجمله نواری از صحبتهای آیت‌الله العظمی حسینعلی منتظری که بعد از مرگش منتشر شد نشان می‌دهد که ایران طرح اعدام زندانیان را از سالها قبل داشته و حمله مجاهدین خلق را صرفاً به عنوان یک بهانه مورد استفاده قرار داده است. او گفت:برای این خانواده ها خیلی مهم است که بعد از سه دهه، شاهد نوعی حقیقت و عدالت باشند».
