از مدتی قبل از روز گردهمایی منهم مانند همه اعضای خانواده بزرگ مقاومت ایران چگونگی برگزاری و کم و کیف این گردهمایی ذهنم را گرفته بود و به آن فکر میکردم.
طبق تجربه سالیان که از نزدیک با مجاهدین داشتم اطمینان داشتم که این کهکشان هم مشابه سالهای قبل باشکوه برگزار خواهد شد و یقین داشتم «مجاهدین» وقتی تصمیم به انجام کاری بگیرند آن کار را باید تمام شده گرفت.
همه ساله در روزهای قبل از کهکشان می‌دیدم مجاهدین آرام و قرار ندارند و فقط در حال دویدن بودند امسال هم البته همین تمرکز و فشردگی را می‌دیدم اما با یک تفاوت، خیلی با طمأنینه و آرامش کار می‌کردند امری که هرچه بیشتر در آن دقت میکردم بیشتر کنجکاو می‌شدم.
