جایگزینی دموکراتیک با توانایی تحقق تغییر
در یک انقلاب مردمی که برای سرنگونی ساختارها و نظام پیشین برپا می‌شود، موضوع جایگزین سیاسی یا آلترناتیو یکی از چالشهای قابل توجه است. این همان شرط ذهنی است که بدون آن یک انقلاب به بار نمی‌نشیند یا مولود آن نارس خواهد بود. برای ما ایرانیان که تجربهٔ تلخ انحراف انقلاب ضدسلطنتی و سرقت دست‌آوردهای آن را در حافظهٔ تاریخی خود داریم این موضوع از اهمیتی مضاعف برخوردار است.
مقاومت ایران از همان آغاز به این موضوع توجه داشت. در ۳۰ تیر ۱۳۶۰، سالروز قیام مردم ایران در حمایت از دکتر محمد مصدق، یعنی یک ماه پس از آغاز اعدامهای دستجمعی مخالفان، مسعود رجوی، تشکیل شورای ملی مقاومت را در تهران اعلام کرد. هدف از تشکیل این ائتلاف، متحدسازی همه نیروهای دموکراتیک مخالف رژیم ولایت فقیه برای دستیابی به سرنگونی این رژیم و جایگزین‌سازی آن با یک جمهوری دموکراتیک بود. در نیمه دوم سال ۱۳۶۰ این ائتلاف دموکراتیک با برگزاری جلسه‌های فشرده، برنامه و اساسنامهٔ شورا و دولت موقت و وظایف این دولت را تصویب و منتشر نمود؛ هم‌چنین آیین نامهٔ داخلی شورا را به تصویب رساند
شورای ملی مقاومت ایران با سابقه‌یی ۴۳ساله و سازمان مجاهدین خلق ایران به‌عنوان نیروی محوری آن با سابقه‌یی نزدیک به ۶۰سال، ویژگی‌هایی دارند که آنها را از دیگر ائتلاف‌های سیاسی متمایز می‌کند. این مجموعه، نه تنها به‌لحاظ ایدئولوژیک و تشکیلاتی قدرتمند است، بلکه برنامه‌یی جامع برای آینده ایران دارد که بر دموکراسی، برابری و عدالت اجتماعی تأکید می‌ورزد.
شورای ملی مقاومت؛ الگوی ائتلاف دموکراتیک
شورای ملی مقاومت با ۴۵۷ عضو از گرایش‌های گوناگون سیاسی است. بیش از ۵۰ درصد اعضای آن را زنان تشکیل می‌دهند. برنامه ۱۰ ماده‌ای رئیس‌جمهور منتخب این شورا که شامل جدایی دین از دولت، لغو اعدام، آزادی زنان و حقوق اقلیت‌هاست، به‌عنوان راه‌کاری جامع برای آینده ایران ارائه شده است. این برنامه، هم‌چنین به‌دنبال ایران غیراتمی و صلح‌طلب در منطقه است.
کانون‌های شورشی در داخل ایران
کانون‌های شورشی به‌عنوان بازوهای عملیاتی مقاومت در داخل ایران، نقش کلیدی در ایجاد و حفظ ارتباط بین مردم و مقاومت دارند. این کانون‌ها، به‌ویژه با هدایت زنان، در صف مقدم مبارزه با استبداد قرار دارند. انتشار کلیپ‌های ۲۰هزار آکتها و آکسیونهای آنها در گردهمایی تیر ۱۴۰۳ مقاومت، نشان‌دهنده آمادگی و توانایی آنها برای تحقق تغییر در ایران است.
سازمان مجاهدین خلق؛ ستون فقرات مقاومت
سازمان مجاهدین خلق ایران با بیش از شش دهه سابقه مبارزه علیه دو دیکتاتوری، به نمادی از پایداری و رهبری سیاسی تبدیل شده است. کتاب فهرست شهیدان این سازمان که شامل اطلاعات ۲۰ هزار جان‌شیفتهٔ آزادی است، نشان‌دهنده تعهد مجاهدین به پرداخت بها برای برقراری یک جمهوری دموکراتیک در ایران است. قلب تپندهٔ این مقاومت، اشرف۳ در آلبانی است. این پایگاه آزادی با حضور صدها زندانی شکنجه‌شده از دوران شاه و شیخ، منبع الهام کانون‌های شورشی و قیام‌آفرینان به‌شمار می‌رود.
حمایت بین‌المللی؛ پشتوانه‌ای برای تغییر
حمایت گسترده بین‌المللی از برنامه‌های مقاومت ایران، نقطه قوت دیگری برای این آلترناتیو است. بیانیه‌های ۳۴ اکثریت پارلمانهای اروپا و آمریکا و برخی کشورهای عربی، حمایت ۳۱۷ تن از رهبران پیشین جهان و ۸۰ برنده جایزه نوبل به‌روشنی نشان‌دهنده اعتبار بین‌المللی این مقاومت است. این حمایتها بر اهمیت جایگزینی نظام ولایت فقیه با حکومتی دموکراتیک و آزاد تأکید دارند.
انتقال قدرت؛ از سرنگونی تا دموکراسی
یکی از ویژگی‌های برجسته شورای ملی مقاومت، برنامه روشن آن برای انتقال قدرت به مردم ایران است. مریم رجوی، در سخنرانی ۳۰ آبان خود در پارلمان اروپا در این باره می‌گوید:
«در مورد آینده ایران، من پیوسته تأکید کرده‌ام که ما به‌دنبال کسب قدرت نیستیم بلکه در پی انتقال آن به صاحبان حقیقی، یعنی مردم ایران و متکی به‌آرای آنها هستیم.
به این منظور طبق برنامه شورای ملی مقاومت ایران بعد از سرنگونی رژیم، فرایند انتقال قدرت عبارت است از:
تشکیل یک دولت موقت به مدت حداکثر ۶ ماه که وظیفه اصلی‌اش برگزاری انتخابات مجلس مؤسسان است.
دولت موقت به مجرد تشکیل مجلس مؤسسان کنار می‌رود و مأموریت شورای ملی مقاومت به‌پایان می‌رسد.
حاکمیت به نمایندگان مردم در این مجلس منتقل می‌شود تا دولت جدید را به‌مدت ۲سال برای تدوین، تصویب و رفراندوم قانون اساسی جمهوری جدید برگزینند».
پاسخ به نبود یک آلترناتیو معتبر در ایران
اتاق فکر نظام ولایت فقیه و لابی‌های آن در خارج همواره تلاش کرده‌اند با شیطان‌سازی و ایجاد نگرانی در افکار عمومی، آلترناتیو دموکراتیک را زیر سؤال ببرند. سه ادعای اصلی آنها عبارت‌اند از:
در ایران هیچ آلترناتیوی نیست!
این دروغ، با حضور شورای ملی مقاومت و برنامه جامع آن با اعتبار و پیشینه‌یی چهل‌و اندی ساله یک دروغ فاحش بیش نیست.
اگر این حکومت برود ایران دچار هرج و مرج خواهد گردید!
وجود یک آلترناتیو سازمان‌یافته با برنامه‌یی شفاف و جامع و برخوردار از حمایت داخلی و بین‌المللی جایی برای هرج و مرج و آنارشی باقی نخواهد گذاشت.
ایران تجزیه خواهد شد!
تجزیهٔ ایران یک ادعای آخوندساخته است. قیامهای سراسری و شعارهای روشنگرانهٔ مردم از کردستان تا زاهدان، نشان‌دهنده عزم ملی برای حفظ تمامیت ارضی کشور است.
مقاومت ایران، کلید آزادی
نادیده گرفتن آلترناتیو دموکراتیک در سیاست‌های سه دهه گذشته غرب، یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات در رابطه با ایران بوده است. امروز، آلترناتیو دموکراتیک شورای ملی مقاومت، به‌عنوان یک نیروی مردمی، معتبر و شناخته‌شده، از ظرفیت لازم برای پایان دادن به دیکتاتوری و تحقق آزادی و برابری در ایران برخوردار است.
در جهانی که دموکراسی و حقوق‌بشر ارزش‌های به ثبت رسیده هستند، حمایت از این آلترناتیو نه تنها یک وظیفه اخلاقی، بلکه مسیری استراتژیک برای دستیابی به ثبات و صلح در منطقه است. هنگام آن است که جهان این حقیقت را بپذیرد که آینده‌یی روشن برای ایران بدون شاه و شیخ با یک آلترناتیو دموکراتیک و برآمده از خواست دیرینهٔ مردم ایران امکان‌پذیر است.
