روز جهانی زن را گرامی می‌داریم با پرشورترین درودها به زنان فرمانده و پیشاهنگ در خط مقدم قیام ایران و دختران شجاع و دلیر کانون‌های شورشی؛
با ادای احترام به ۸۳ زن شهید قیام؛ از اولین آن‌ها مهسا امینی تا آخرین‌شان زربی‌بی اسماعیل‌زهی در زاهدان؛
با سلام‌های بی‌پایان به همه زنان به‌پاخاسته‌یی که هزینه انقلاب دموکراتیک ایران را با تحمل رنج و شکنجه بسیار پرداخته و می‌پردازند؛ آن‌هایی که دستگیر و شکنجه شدند یا مورد تعرض‌های رذیلانه قرار گرفتند، آن‌هایی که چشم‌هایشان نابینا شد و آن‌ها که در زیر‌شکنجه به شهادت رسیدند.
و سلام و درود به زنان پیشتازی که نسل‌اندرنسل در بیش از چهاردهه گذشته، مشعل مبارزه و مقاومت با دیکتاتوری مذهبی را در دست داشتند. آن‌ها که هزار هزار اعدام یا در زیر شکنجه شهید شدند.
آن‌ها پرچم‌داران انقلاب دموکراتیک ایران هستند.
بله این است سیمای حقیقی زن ایرانی؛ جنگاور و به‌پاخاسته که زندگی خود را فدا می‌کند تا زندگی یک خلق اسیر را نجات دهد.
امروز در ابتدا باید به‌خاطر جریان زنجیره‌یی جنایت مسمومیت دختران دانش‌آموز در شهرها و نقاط مختلف ایران با آن‌ها و مادران و پدران دردمندشان همدردی کنیم و به ایستادگی و اعتراض آن‌ها در برابر رژیم جنایتکار درود بفرستیم.
این مسمومیت‌ها که از سه ماه پیش ادامه دارد، در ماهیت سازمان‌یافته و تحت فرمان این جنایت تردیدی باقی نگذاشته است.
بیت خامنه‌ای در حال انتقام از دختران ایران است که در قیام ماه‌های اخیر نقش تعیین‌کننده‌یی داشتند و می‌خواهد آن‌ها را مرعوب کند.
من بار دیگر ملل متحد و به‌خصوص نهادهای ذی‌ربط مانند یونیسف و گزارشگر ویژه خشونت در مورد زنان را به تحقیقات و واکنش جدی فرامی‌خوانم.
زن ایرانی کابوس پایان‌ناپذیر خامنه‌ای
خواهران عزیز!
امسال روز جهانی زن از خیزش و قهرمانی زن ایرانی در قیام برای سرنگونی رژیم آخوندی، درخشش و اعتبار ویژه‌‌یی پیدا کرده است.
امسال از این نظر با تمام سال‌های گذشته متفاوت است. زیرا حقیقت بزرگی را رو آورده که آن نقش ویژه زنان در تعیین سرنوشت جامعه بشری است. یک قرن پیش زنان در پی به دست آوردن حق رأی بودند، حالا در پی تغییر جهانند.
تغییر دنیای بربریت و تبعیض به دنیای آزادی و عدالت و برابری.
اکنون در ایران انقلابی در کار است که تمام جبهه خلق در برابر رژیم آزادی کش و زن‌ستیز آخوندی را در برگرفته است. این‌یک خیزش سراسری است که حاکمیت کنونی و گذشته را تماماً نفی می‌کند و برای استقرار یک جمهوری دموکراتیک خیز برداشته است. همان مسیری که مقاومت ایران با پیشتازی زنان بیش از ۴ دهه برای آن مبارزه کرده است.
خوشا زن شورشی و به‌پاخاسته ایرانی که با شجاعت و دلاوری خود، کابوس پایان‌ناپذیر خامنه‌ای شده است.
در قیام جاری در ۲۰۴ دانشگاه در اکثر موارد دختران دانشجو جلودار و پیشرو بودند. از ۱۷۷۶ مدرسه که دانش‌آموزان آن به قیام‌ها پیوستند، ۱۱۸۶ مدرسه، دخترانه بوده است.
قیام و قهرمانی زن ایرانی، دنیایی را مسحور خود کرد.
تا دیروز نقش زنان سربدار ایران در اوین و گوهردشت، و بیش از ۱۰۰شکنجه‌گاه خمینی و نقش زنان تیرباران شده در سال۱۳۶۰، یا دخترانی که در ۳۰خرداد همان سال حتی از گفتن اسمشان به دژخیمان خودداری می‌کردند و تیرباران می‌شدند، به سکوت برگزار می‌شد.
نقش زنانی که برای نخستین بار در تاریخ ایران در یگان‌های ارتش آزادیبخش ملی ایران سازمان یافتند، عامدانه پنهان می‌ماند.
سیاست مماشات، جایی برای توجه به‌عکس فرمانده سارا آویخته از پا بر درخت در کوهستان با خنجری از پاسداران خمینی در قلبش باقی نمی‌گذاشت.
این‌ها عکس‌های دهشتناک خودسوزی سه زن مجاهد است: صدیقه و ندا که به شهادت رسیدند و مرضیه که بعد از ده‌ها عمل جراحی زنده و در همین‌جاست.
زنانی که بعد از ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ برای مقابله با تو‌طئه آخوندها به‌ویژه آخوندهای اصلاح‌طلب در گیومه در فرانسه، هیچ راهی جز خودسوزی نیافتند.
بله اگر این چیزها سالیان در مورد زن ایرانی در سایه سنگین سکوت و مماشات فرورفته بود، اکنون خوشبختانه جهان، به آن چشم‌باز کرده است.
آن‌قدر که خانم وزیر خارجه کانادا به‌درستی گفت: «ما انسانیت خود را در زنان ایران می‌بینیم»، و لوپوئن در سرمقاله‌اش نوشت: «این شورشی است که از شجاعت باورنکردنی زنان الهام گرفته است»
بله این شجاعت که می‌بینید، این شعله‌های سرکش آزادی و برابری که الهام‌بخش جهان بشری است، بسا طوفان‌ها در پی دارد.
و ما روزی را می‌بینیم که زن به‌پاخاسته ایرانی، رژیم ولایت‌فقیه را به زیرمی کشد.
زنان قیام آفرین در امتداد راه زنان پیشتاز، تفسیر تازه‌یی از زیستن را ارائه کرده‌اند.
نسرین قادری از فرزندان مردم مریوان، دانشجوی دکترای فلسفه قبل از شهادت نوشت: «از مرگ نترسانید، ما آن را زیسته‌ایم».
و شماری از آن‌ها که در زیر شکنجه شهید شدند، هم‌چون عاطفه نعامی در کرج یا آیدا رستمی، پزشک انسان‌دوست شجاعی که قیام‌کنندگان مجروح را در تهران مداوا می‌کرد.
روز جهانی زن را گرامی می‌داریم با پرشورترین درودها به زنان فرمانده و پیشاهنگ در خط مقدم قیام ایران و دختران شجاع و دلیر کانون‌های شورشی؛
با ادای احترام به ۸۳ زن شهید قیام؛ از اولین آن‌ها مهسا امینی تا آخرین‌شان زربی‌بی اسماعیل‌زهی در زاهدان؛
با سلام‌های بی‌پایان به همه زنان به‌پاخاسته‌یی که هزینه انقلاب دموکراتیک ایران را با تحمل رنج و شکنجه بسیار پرداخته و می‌پردازند؛ آن‌هایی که دستگیر و شکنجه شدند یا مورد تعرض‌های رذیلانه قرار گرفتند، آن‌هایی که چشم‌هایشان نابینا شد و آن‌ها که در زیر‌شکنجه به شهادت رسیدند.
و سلام و درود به زنان پیشتازی که نسل‌اندرنسل در بیش از چهاردهه گذشته، مشعل مبارزه و مقاومت با دیکتاتوری مذهبی را در دست داشتند. آن‌ها که هزار هزار اعدام یا در زیر شکنجه شهید شدند.
آن‌ها پرچم‌داران انقلاب دموکراتیک ایران هستند.
بله این است سیمای حقیقی زن ایرانی؛ جنگاور و به‌پاخاسته که زندگی خود را فدا می‌کند تا زندگی یک خلق اسیر را نجات دهد.
امروز در ابتدا باید به‌خاطر جریان زنجیره‌یی جنایت مسمومیت دختران دانش‌آموز در شهرها و نقاط مختلف ایران با آن‌ها و مادران و پدران دردمندشان همدردی کنیم و به ایستادگی و اعتراض آن‌ها در برابر رژیم جنایتکار درود بفرستیم.
این مسمومیت‌ها که از سه ماه پیش ادامه دارد، در ماهیت سازمان‌یافته و تحت فرمان این جنایت تردیدی باقی نگذاشته است.
بیت خامنه‌ای در حال انتقام از دختران ایران است که در قیام ماه‌های اخیر نقش تعیین‌کننده‌یی داشتند و می‌خواهد آن‌ها را مرعوب کند.
من بار دیگر ملل متحد و به‌خصوص نهادهای ذی‌ربط مانند یونیسف و گزارشگر ویژه خشونت در مورد زنان را به تحقیقات و واکنش جدی فرامی‌خوانم.
زن ایرانی کابوس پایان‌ناپذیر خامنه‌ای
خواهران عزیز!
امسال روز جهانی زن از خیزش و قهرمانی زن ایرانی در قیام برای سرنگونی رژیم آخوندی، درخشش و اعتبار ویژه‌‌یی پیدا کرده است.
امسال از این نظر با تمام سال‌های گذشته متفاوت است. زیرا حقیقت بزرگی را رو آورده که آن نقش ویژه زنان در تعیین سرنوشت جامعه بشری است. یک قرن پیش زنان در پی به دست آوردن حق رأی بودند، حالا در پی تغییر جهانند.
تغییر دنیای بربریت و تبعیض به دنیای آزادی و عدالت و برابری.
اکنون در ایران انقلابی در کار است که تمام جبهه خلق در برابر رژیم آزادی کش و زن‌ستیز آخوندی را در برگرفته است. این‌یک خیزش سراسری است که حاکمیت کنونی و گذشته را تماماً نفی می‌کند و برای استقرار یک جمهوری دموکراتیک خیز برداشته است. همان مسیری که مقاومت ایران با پیشتازی زنان بیش از ۴ دهه برای آن مبارزه کرده است.
خوشا زن شورشی و به‌پاخاسته ایرانی که با شجاعت و دلاوری خود، کابوس پایان‌ناپذیر خامنه‌ای شده است.
در قیام جاری در ۲۰۴ دانشگاه در اکثر موارد دختران دانشجو جلودار و پیشرو بودند. از ۱۷۷۶ مدرسه که دانش‌آموزان آن به قیام‌ها پیوستند، ۱۱۸۶ مدرسه، دخترانه بوده است.
قیام و قهرمانی زن ایرانی، دنیایی را مسحور خود کرد.
تا دیروز نقش زنان سربدار ایران در اوین و گوهردشت، و بیش از ۱۰۰شکنجه‌گاه خمینی و نقش زنان تیرباران شده در سال۱۳۶۰، یا دخترانی که در ۳۰خرداد همان سال حتی از گفتن اسمشان به دژخیمان خودداری می‌کردند و تیرباران می‌شدند، به سکوت برگزار می‌شد.
نقش زنانی که برای نخستین بار در تاریخ ایران در یگان‌های ارتش آزادیبخش ملی ایران سازمان یافتند، عامدانه پنهان می‌ماند.
سیاست مماشات، جایی برای توجه به‌عکس فرمانده سارا آویخته از پا بر درخت در کوهستان با خنجری از پاسداران خمینی در قلبش باقی نمی‌گذاشت.
این‌ها عکس‌های دهشتناک خودسوزی سه زن مجاهد است: صدیقه و ندا که به شهادت رسیدند و مرضیه که بعد از ده‌ها عمل جراحی زنده و در همین‌جاست.
زنانی که بعد از ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ برای مقابله با تو‌طئه آخوندها به‌ویژه آخوندهای اصلاح‌طلب در گیومه در فرانسه، هیچ راهی جز خودسوزی نیافتند.
بله اگر این چیزها سالیان در مورد زن ایرانی در سایه سنگین سکوت و مماشات فرورفته بود، اکنون خوشبختانه جهان، به آن چشم‌باز کرده است.
آن‌قدر که خانم وزیر خارجه کانادا به‌درستی گفت: «ما انسانیت خود را در زنان ایران می‌بینیم»، و لوپوئن در سرمقاله‌اش نوشت: «این شورشی است که از شجاعت باورنکردنی زنان الهام گرفته است»
بله این شجاعت که می‌بینید، این شعله‌های سرکش آزادی و برابری که الهام‌بخش جهان بشری است، بسا طوفان‌ها در پی دارد.
و ما روزی را می‌بینیم که زن به‌پاخاسته ایرانی، رژیم ولایت‌فقیه را به زیرمی کشد.
زنان قیام آفرین در امتداد راه زنان پیشتاز، تفسیر تازه‌یی از زیستن را ارائه کرده‌اند.
نسرین قادری از فرزندان مردم مریوان، دانشجوی دکترای فلسفه قبل از شهادت نوشت: «از مرگ نترسانید، ما آن را زیسته‌ایم».
و شماری از آن‌ها که در زیر شکنجه شهید شدند، هم‌چون عاطفه نعامی در کرج یا آیدا رستمی، پزشک انسان‌دوست شجاعی که قیام‌کنندگان مجروح را در تهران مداوا می‌کرد.
روز جهانی زن را گرامی می‌داریم با پرشورترین درودها به زنان فرمانده و پیشاهنگ در خط مقدم قیام ایران و دختران شجاع و دلیر کانون‌های شورشی؛
با ادای احترام به ۸۳ زن شهید قیام؛ از اولین آن‌ها مهسا امینی تا آخرین‌شان زربی‌بی اسماعیل‌زهی در زاهدان؛
با سلام‌های بی‌پایان به همه زنان به‌پاخاسته‌یی که هزینه انقلاب دموکراتیک ایران را با تحمل رنج و شکنجه بسیار پرداخته و می‌پردازند؛ آن‌هایی که دستگیر و شکنجه شدند یا مورد تعرض‌های رذیلانه قرار گرفتند، آن‌هایی که چشم‌هایشان نابینا شد و آن‌ها که در زیر‌شکنجه به شهادت رسیدند.
و سلام و درود به زنان پیشتازی که نسل‌اندرنسل در بیش از چهاردهه گذشته، مشعل مبارزه و مقاومت با دیکتاتوری مذهبی را در دست داشتند. آن‌ها که هزار هزار اعدام یا در زیر شکنجه شهید شدند.
آن‌ها پرچم‌داران انقلاب دموکراتیک ایران هستند.
بله این است سیمای حقیقی زن ایرانی؛ جنگاور و به‌پاخاسته که زندگی خود را فدا می‌کند تا زندگی یک خلق اسیر را نجات دهد.
امروز در ابتدا باید به‌خاطر جریان زنجیره‌یی جنایت مسمومیت دختران دانش‌آموز در شهرها و نقاط مختلف ایران با آن‌ها و مادران و پدران دردمندشان همدردی کنیم و به ایستادگی و اعتراض آن‌ها در برابر رژیم جنایتکار درود بفرستیم.
این مسمومیت‌ها که از سه ماه پیش ادامه دارد، در ماهیت سازمان‌یافته و تحت فرمان این جنایت تردیدی باقی نگذاشته است.
بیت خامنه‌ای در حال انتقام از دختران ایران است که در قیام ماه‌های اخیر نقش تعیین‌کننده‌یی داشتند و می‌خواهد آن‌ها را مرعوب کند.
من بار دیگر ملل متحد و به‌خصوص نهادهای ذی‌ربط مانند یونیسف و گزارشگر ویژه خشونت در مورد زنان را به تحقیقات و واکنش جدی فرامی‌خوانم.
زن ایرانی کابوس پایان‌ناپذیر خامنه‌ای
خواهران عزیز!
امسال روز جهانی زن از خیزش و قهرمانی زن ایرانی در قیام برای سرنگونی رژیم آخوندی، درخشش و اعتبار ویژه‌‌یی پیدا کرده است.
امسال از این نظر با تمام سال‌های گذشته متفاوت است. زیرا حقیقت بزرگی را رو آورده که آن نقش ویژه زنان در تعیین سرنوشت جامعه بشری است. یک قرن پیش زنان در پی به دست آوردن حق رأی بودند، حالا در پی تغییر جهانند.
تغییر دنیای بربریت و تبعیض به دنیای آزادی و عدالت و برابری.
اکنون در ایران انقلابی در کار است که تمام جبهه خلق در برابر رژیم آزادی کش و زن‌ستیز آخوندی را در برگرفته است. این‌یک خیزش سراسری است که حاکمیت کنونی و گذشته را تماماً نفی می‌کند و برای استقرار یک جمهوری دموکراتیک خیز برداشته است. همان مسیری که مقاومت ایران با پیشتازی زنان بیش از ۴ دهه برای آن مبارزه کرده است.
خوشا زن شورشی و به‌پاخاسته ایرانی که با شجاعت و دلاوری خود، کابوس پایان‌ناپذیر خامنه‌ای شده است.
در قیام جاری در ۲۰۴ دانشگاه در اکثر موارد دختران دانشجو جلودار و پیشرو بودند. از ۱۷۷۶ مدرسه که دانش‌آموزان آن به قیام‌ها پیوستند، ۱۱۸۶ مدرسه، دخترانه بوده است.
قیام و قهرمانی زن ایرانی، دنیایی را مسحور خود کرد.
تا دیروز نقش زنان سربدار ایران در اوین و گوهردشت، و بیش از ۱۰۰شکنجه‌گاه خمینی و نقش زنان تیرباران شده در سال۱۳۶۰، یا دخترانی که در ۳۰خرداد همان سال حتی از گفتن اسمشان به دژخیمان خودداری می‌کردند و تیرباران می‌شدند، به سکوت برگزار می‌شد.
نقش زنانی که برای نخستین بار در تاریخ ایران در یگان‌های ارتش آزادیبخش ملی ایران سازمان یافتند، عامدانه پنهان می‌ماند.
سیاست مماشات، جایی برای توجه به‌عکس فرمانده سارا آویخته از پا بر درخت در کوهستان با خنجری از پاسداران خمینی در قلبش باقی نمی‌گذاشت.
این‌ها عکس‌های دهشتناک خودسوزی سه زن مجاهد است: صدیقه و ندا که به شهادت رسیدند و مرضیه که بعد از ده‌ها عمل جراحی زنده و در همین‌جاست.
زنانی که بعد از ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ برای مقابله با تو‌طئه آخوندها به‌ویژه آخوندهای اصلاح‌طلب در گیومه در فرانسه، هیچ راهی جز خودسوزی نیافتند.
بله اگر این چیزها سالیان در مورد زن ایرانی در سایه سنگین سکوت و مماشات فرورفته بود، اکنون خوشبختانه جهان، به آن چشم‌باز کرده است.
آن‌قدر که خانم وزیر خارجه کانادا به‌درستی گفت: «ما انسانیت خود را در زنان ایران می‌بینیم»، و لوپوئن در سرمقاله‌اش نوشت: «این شورشی است که از شجاعت باورنکردنی زنان الهام گرفته است»
بله این شجاعت که می‌بینید، این شعله‌های سرکش آزادی و برابری که الهام‌بخش جهان بشری است، بسا طوفان‌ها در پی دارد.
و ما روزی را می‌بینیم که زن به‌پاخاسته ایرانی، رژیم ولایت‌فقیه را به زیرمی کشد.
زنان قیام آفرین در امتداد راه زنان پیشتاز، تفسیر تازه‌یی از زیستن را ارائه کرده‌اند.
نسرین قادری از فرزندان مردم مریوان، دانشجوی دکترای فلسفه قبل از شهادت نوشت: «از مرگ نترسانید، ما آن را زیسته‌ایم».
و شماری از آن‌ها که در زیر شکنجه شهید شدند، هم‌چون عاطفه نعامی در کرج یا آیدا رستمی، پزشک انسان‌دوست شجاعی که قیام‌کنندگان مجروح را در تهران مداوا می‌کرد.
