۳۰خرداد سرآغاز مقاومت سراسری مردم ایران
وقتی روزهای تاریخی طلوع می‌کنند و تاریخ‌سازان از خاطراتی که آن سرفصل را مانند پازل‌هایی که کنار هم چیده می‌شود برای ما به تصویر می‌کشند شاید این سؤال پرسیده شود که چرا گذشته را تکرار کنیم؟ برویم روزی نو و تاریخی نو بسازیم! آیا ۳۰خرداد و سرفصل‌های تاریخ مقاومت روزهایی مربوط به گذشته هستند؟
عجیب است که این خاطرات هر چند که در گذشته واقع شده‌اند اما رنگ و بوی گذشته ندارند بوی تازگی و امید می‌دهند. درس‌هایی نو برای همین امروز ما دارند. درس‌هایی از این جنس که وقتی ضرورت تاریخ چیزی را طلب می‌کند نباید در امکانات و توانایی‌ها درنگ کرد، بلکه باید به تاریخ و دری که دق‌الباب شده پاسخ داد. گویا تاریخ نقاله‌گویی است که می‌خواهد این حرف را به امروز ما برساند. بازگو کردن خاطرات باعث می‌شود نسل‌هایی که در آن زمان نزیسته‌اند در میان تکرار تاریخ‌ها هم‌خونهای آرمانی خود را در منزلگاههای زمان پیدا کنند. درد‌های مشترک، عشق‌های مشترک، مسیر‌های مشترک و آرزوهای مشترک. ۳۰خرداد روز عید سرخ‌فام مقاومت از آن روزهای تاریخی است که فقط یک اتفاق در گذشته نیست بلکه در مسیر ۴۳ساله مقاومت خستگی‌ناپذیر مردم ایران در برابر ولایت فقیه درفشی است در اهتزاز که همه آنان را که پاسخ‌شان بر سر دوراهی‌های زمان در رویارویی با نظام ولایت فقیه ایستادگی و جنگیدن است در کنار هم می‌آورد. همه آنها که در خیابانهای ایران فریاد می‌زنند «مابچه‌های جنگیم بجنگ تا بجنگیم» و مرزبندی خودشان را در ۳۰خردادی که بر سر راهشان قرار گرفته فریاد می‌کنند کنار هم قرار می‌دهد. وقتی هیولای ولایت در اوج قدرت با در دست داشتن همه امکانات مستانه فریاد می‌زد و فکر می‌کرد دیگر میدان را خالی خواهد یافت ۵۰۰هزار تن از مردم تهران (که البته ۳۰خرداد تنها به تهران خلاصه نشد و در بسیار شهرهای دیگر ایران نیز به‌وقوع پیوست) خیابان‌ها را به تسخیر درآوردند و پاسخ دادند که تیغ و درفش و زندان و شکنجه و قتل‌عام هم در برابر شرف ایستادگی قدرتی ندارد. آنچه تعیین‌کننده است اراده‌هایی است که آزادی را انتخاب کرده است. ۳۰خرداد تبدیل به مرزبندی بین تسلیم و وادادگی و نبرد و مقاومت شد. اما۳۰خرداد انتها نیست آغاز است، شروعی که هم‌چنان و تا سرنگونی نظام ولایت فقیه ادامه و امتداد دارد. نو بودن آن را در تولد کانون‌های شورشی که مشت‌های گره کرده‌شان خیابانهای امروز ایران را تسخیر کرده، می‌توان نفس کشید.
هر چند خمینی بعد از ۳۰خرداد برای آن که دیگر نسل‌های آزادیخواه ایرانی هویت و منزلگاه خودشان را در تاریخ پیدا نکنند دست به یک نسل‌کشی زد اما در لحظه لحظه فعالیت‌های ضداختناق و سکوت در ایران و در هر خروشی که در قیامهای ایران مشت‌های گره کرده فریاد می‌کنند، در هر شعاری که دیوارهای خیابان‌ها همراهی می‌کنند، شکست خمینی و پیروزی مقاومت مردم ایران ترسیم می‌شود. هر یک روزی که به قدمت ۳۰خرداد می‌افزاید، معنای آن افزایش سرمایه و پیروزیهای مقاومت مردم ایران در برابر هیولای ولایت فقیه است. در چنین روزی باید به شهدای آزادی که این روز به آنها تعلق دارد درود بفرستیم زیرا که خون آنها پشتوانه مسیر پرشکوه تاریخ ایران به سوی آزادی است. آنان روشنایی ایمان و باورشان را به صبح پیروزی ایران هدیه کردند و به همه ما حق مبارزه را با سخاوتی که در جسارتشان نهفته بود، تقدیم کردند.
