تظاهرات ایرانیان آزاده و بستگان مجاهدان سربه‌دار در استکهلم
ایرانیان آزاده و بستگان مجاهدان سربه‌دار روز پنجشنبه ۱۱شهریور تظاهراتی را در ادامه تظاهرات قبلی خود، همزمان با دادگاه دژخیم حمید نوری برگزار کردند.
تظاهرات کنندگان خواستار محاکمه خامنه‌ای و رئیسی جلاد و اژه‌ای به جرم ارتکاب به نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در قتل‌عام ۶۷ شدند.
جلسهٔ امروز به استماع نصرالله مرندی، یکی از شاکیان پرونده اختصاص داشت. وی به‌خاطر هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران از سال۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ در زندانهای مختلف از جمله اوین و گوهردشت به‌سر برده است.
در ابتدای این جلسه دژخیم حمید نوری با داد و بیداد و اعتراض به‌این‌که من دو سال است در زندان هستم و عینک ندارم، تلاش کرد نظم جلسه را به‌هم بزند، که قاضی با تذکرات خود نظم را به‌جلسه بازگرداند و دادگاه روند خود را ادامه داد.
در ادامهٔ دادگاه، نصرالله مرندی از شاکیان پروندهٴ دژخیم حمید نوری گفت: هنگام دستگیری مورد اصابت گلوله قرار گرفتم و بی‌هوش شدم. بعد از به‌هوش آمدن ۴ماه در اوین تحت شکنجه بودم. یک‌سال بعد در یک دادگاه ۳دقیقه‌یی توسط یک آخوند محاکمه شدم و در اسفند ۱۳۶۱ یک پاسدار یک کاغذ به‌من داد که به۱۵سال زندان محکوم شده‌ام.
نصرالله مرندی در ادامه گفت: در پاییز ۱۳۶۵ به‌گوهردشت منتقل شدم در بندی که ما بودیم ۱۸۰ تا ۲۰۰نفر بودیم که اکثر قریب به‌اتفاق آنها مجاهدین بودند. برای اولین بار دژخیم حمید نوری را در بهار ۱۳۶۶ در زندان دیدم که من و چند زندانی دیگر را تهدید کرد.
دژخیم ناصریان و دژخیم نوری در بهار ۱۳۶۶علی طاهرجویان، یکی از زندانیان را تحت فشار و شکنجه قرار دادند تا روابط درونی مجاهدین را لو بدهد. علی برای این‌که اسرار مجاهدین را حفظ کند خودش را با نفت به‌آتش کشید، او جلوی ما می سوخت و حمید نوری و ناصریان در رساندن او به‌بیمارستان تعلل و تأخیر کردند و چند روز بعد به‌شهادت رسید.
دادگاه دژخیم حمید نوری پس از آنتراکت ناهار از سر گرفته شد. پس از آنتراکت دادگاه هم‌چنان به استماع نصرالله مرندی، یکی از شاکیان پرونده اختصاص دارد.
نصرالله مرندی در جلسه عصر دادگاه از جمله گفت: حمید نوری ناصر منصوری مسئول بند و منتخب مجاهدین گوهردشت را برای گرفتن اطلاعات بند بیرون برد و او را زیر شکنجه بردند.
ناصر منصوری که نمی‌خواست اطلاعاتی هم‌بندانش را فاش کند خود را از طبقهٔ سوم به پایین پرت کرد و فلج شد.
دژخیمان ناصر منصوری را در حالی که فلج بود با برانکارد به‌پای چوبهٴ اعدام بردند.
نصرالله مرندی در پاسخ به‌سؤال یکی از وکلا گفت: قتل‌عام۶۷ از هر نظر یک نسل‌کشی بود. فراتر از آن سیاست خمینی اساساً در ارتباط با مجاهدین نسل‌کشی بود. از جمله علاوه بر فتوای قتل‌عام، خمینی فتوا داده بود که دختران مجاهد را پیش از اعدام هتک حرمت کنند تا به‌بهشت نروند. با بسیاری از زنان مجاهد به‌همین ترتیب رفتار کردند.
