رأی ما سرنگونی دو شتاب موازی
با پایان یافتن ثبت نام کاندیداهای ریاست‌جمهوری برای نمایش انتخاباتی پایان خرداد، عرصهٔ ارائهٔ برنامه‌ها و تبلیغات پیرامون آنها شروع می‌شود. این عرصه، هم دامنهٔ تحریم را شکل خواهد داد و هم دور جدیدی از بالا‌گرفتن جنگ‌ها و کش و واکش‌های باندی را شتاب می‌دهد. از امروز تا روز نمایش انتخابات شاهد دو شتاب موازی در دامنهٔ تحریم و تخاصم باندهای حکومتی خواهیم بود.
تضادها کیفیت عوض می‌کنند
یکی از ویژگی‌های مهم نمایش امسال، سایهٔ سنگین تحریم آن و تأثیرپذیری تضادهای درون حکومت از این تحریم می‌باشد. از این پس تضادهای انباشتهٔ باندی برای کسب کرسی صدارت شدت می‌یابند و تا مرز تعیین‌تکلیف می‌روند. هدف این جنگ و جوهر این کرسی چیزی جز استمرار دادن عمر نظام آخوندها نیست. از این رو تحولات ناشی از بالا‌گرفتن این تضاد منجر به تعیین‌تکلیف یک مرحله از جنگ گرگ‌ها در درون نظام خواهد شد؛ آن‌قدر که پس از این نمایش، تضاد باندهای حکومتی کیفیت عوض خواهد کرد و رو به تعیین‌تکلیف سیر خواهد نمود.
گذاری که باید آزمایش دهد
ویژگی مهم دیگر در شناخت مشخصات نمایش انتخاباتی ۱۴۰۰، درک مفهوم رأی آن است. از این رو جامعهٔ ایران با گذار از سه قیام بزرگ در دههٔ گذشته،
با گذار از تحریم نمایش انتخاباتی ۲اسفند ۹۸،
با گذار از دوگانهٔ اصلاح‌طلب ـ اصول‌گرا،
با شناخت سبب‌سازان اصلی بزرگ‌ترین شکاف طبقاتی در تاریخ ایران،
با شناخت سرجلادان، سر چپاولگران و سرشیادان دهه‌های پیشین و کنونی که با رئیسی و سپاه پاسداران و لاریجانی نمایندگی می‌شوند،
با شناخت سبب‌سازان، آمران و عاملان قتل‌عام‌ها، اعدامها و کشتار قیام‌آفرینان،
و با تجربه و شناخت علل بحران معیشت، بحران زیستن، بحران کرونا و بحران کلان‌فساد اقتصادیِ تحت سلطهٔ حاکمیت ولایت فقیه،
آری، با چنین ویژگی‌هایی، جامعهٔ ایران در معرض مفهوم یک رأی به‌عنوان آزمایش تاریخی و انسانی قرار گرفته است.
رأی یا نصب؟
معنای رأی در جمهوری اسلامی، رأی به اصل ولایت فقیه و شخص ولی‌فقیه و نه اسامی کاندیداها و برنامه‌هایشان از هر جناح یا باند حکومتی است. شخص از صندوق بیرون آمده هم باید توسط ولی‌فقیه منصوب شود. طبق بند ۹ اصل ۱۱۰ قانون اساسی «تا زمانی که ولایت فقیه حکم رئیس‌جمهور منتخب را تنفیذ نکند، وی ریاستی بر قوه مجریه ندارد».
عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان ارتجاع با یادآوری این اصل، اولین حکم تنفیذ ریاست‌جمهوری از سوی خمینی را یادآوری کرده است؛ خمینی: «به حُسب آن‌که مشروعیت آن (ریاست جمهوری) باید به نصب فقیه جامع الشرایط باشد، این‌جانب به موجب این حکم، رأی ملت را تنفیذ و ایشان را به این سمت منصوب نمودم». (سایت شورای نگهبان، یادداشت عباسعلی کدخدایی، ۱۵مرداد ۱۳۹۶)
رأی‌دهنده = بازوی شورای نگهبان
تمام تجربیات ۴۲ساله با هر نمایش انتخاباتی و شخص بیرون آمده از صندوق‌ها، گواهی و سند می‌دهند که هیچ برنامه و راه‌حلی جز برنامه، راه‌حل، خواسته و دیکتهٔ ولی‌فقیه نبوده است. تمامی رئیس‌جمهورهای پیشن و فعلی نظام آخوندی بدون استثناء گواهی داده و اعتراف نموده که هیچ‌کاره بوده‌اند و «فصل‌الخطابِ» دولت و وزرا و کارگزاران نظام، شخص ولی‌فقیه است.
در جمهوری اسلامی، مفهوم رأی دادن در هر به‌اصطلاح انتخاباتی همین است. هر کس که رأی می‌دهد، اصل ولایت فقیه و شخص ولی‌فقیه را انتخاب و تأیید می‌کند. رأی او حتی به حساب کاندیداهای باندهای حکومتی واریز نمی‌شود. خود کاندیداها هم هرگز بدون قسم خوردن و تأیید ولی‌فقیه نمی‌توانند کاندید شده و انتخاب شوند.
طبق مصوبات یاد شده، در ایران آخوندزده اصلاً اختیاری در برابر تنوع عقاید در بیرون از چهارچوب قسم به ولی‌فقیه وجود ندارد. اصلاً انتخابی آزاد و دمکراتیک نسبت به کاندیدای پسند شهروندان وجود ندارد؛ کاندید شهروندان رأی‌دهنده را شورای نگهبان تعیین می‌کند. بنابراین رأی‌دهندگان، بازو و دست شورای نگهبان هستند! این است مفهوم رأی در این میدان آزمایش تاریخی و انسانی برای مردم ایران.
«اوضاع کی بهتر می‌شود؟»
داستان بلند و پر از حکمت «شازده کوچولو» اثر جهانیِ آنتوان دوسنت اگزوپری را باید استعارهٔ نغز حیات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی جوامع انسانی دانست. شازده کوچولو با فرود آمدن بر کرهٔ زمین و سفرهای طولانی و مواجه شدن با رنج‌های زیستن در این کره، از دوستش روباه می‌پرسد: «اوضاع کی بهتر می‌شه؟». روباه می‌گوید: «همه‌چیز بستگی به خودت داره».
اکنون مفهوم رأی را در نمایش انتخاباتی پیش رو، تاریخ ۴۲ سالهٔ پشت سر ترجمه و معنا کرده است. چه معنایی روشن‌تر و تجربه‌شده‌تر از این‌که اگر قرار باشد اوضاع ایران بهتر شود، همه‌چیزش بستگی به خودمان به‌عنوان جبهه ایرانیِ مقابل اهریمن اشغالگر میهن‌مان دارد. اهمیت این انتخابات را تحریم قاطع جبهه مقاومت سراسری ایرانیان در برابر تمامیت نظام ولایت فقیه تعیین می‌کند. این را باید سرفصلی دانست که «بستگیِ همه‌چیزش به خودمان» می‌تواند «اوضاع را بهتر کند».
