۷ آبان - روز کوروش -عبور سیل آسای مردم به سوی پاسارگاد
يك بزرگداشت و اینهمه وحشت حکومتی؟
بزرگداشت کوروش کبیر در روز ۷آبان ۹۷در جامعه و رسانه‌های ایران، دو بازتاب کاملا متفاوت و متضاد داشت؛
از یک‌سو انبوه مردم از شهرها و استانهای مختلف کشور، به سوی پاسارگاد روانه شدند تا یاد شخصیتی را پاس دارند که در ژرفای تاریخ بشر، منادی عدالت، مدارا، همزیستی، قانون‌مداری و برادری ملل بود، به همه ادیان و عقاید احترام می‌گذاشت، ملل مغلوب را حرمت می‌نهاد، در دوره‌ای از تاریخ که برده‌داری، وجه تولید مسلط بر جامعه بود، مزد کارگران و حقوق آنان را با قوانین عادلانه حفاظت کرده، دشمن بیگاری بود، بردگان و اسرای دیگر کشورها را هم آزاد می‌کرد، از تمدنهای ملل درهم‌کوفته نگاهبانی می‌کرد و برخلاف برداشت‌های ارتجاعی، شووینیستی و نژاد پرستانه، در یک کلام منادی صلح، برادری و برابری ملل در اعماق تاریک عصر توحش بود.
وحشت‌زدگی آخوندها
از دیگر سو، تلاش دیوانه‌وار دیکتاتوری آخوندی بود که با بیسج نیروهای سرکوبگرش و در وحشت از تجمع اعتراضی مردم، خود را به در و دیوار زد:
راههای مو اصلاتی شهرها را بست.
برای تردد اهالی بومی منطقه پاسارگاد، برگه عبوری مشابه «ویزا» صادر کرد و حتی تردد اهالی را نیز تحت کنترل در آورد و از ورود غیر اهالی به منطقه از چند روز قبل ممانعت به‌عمل آورد!
در جاده‌های منتهی به پاسارگاد، چپ و راست پست‌های بازرسی گذاشت.
بیابانهای منتهی به پاسارگاد را با گسترش یکانهای نظامی‌اش تحت عنوان مانور، «قرق» کرد!
برای مردم پیامک‌های تهدیدآمیز فرستاد و آنان را از رفتن به پاسارگاد منع کرد.
جاده‌ها و شاه‌راه‌های منطقه«مانند صفاشهر» را با بلوک‌های بتنی بست!
اراذل پاسدار و بسیجی‌اش را در جاده‌ها، قطارکش به حرکت در آورد و شلوغ‌بازیهای چماقدارانه راه انداخت.
حتی راههای فرعی کوهستانی منتهی به منطقه پاسارگاد را نیز با نیروهای نظامی‌اش مسدود کرد، تا شاید مانع از حرکت مردم به سوی پاسارگاد گردد.
در شهرهای مجاور مانند شیراز هم دست به تمرکز نیرو و ارعاب اجتماعی زد تا مردم را از حرکت به سوی پاسارگاد منصرف کند.
حتی از نصب دوربینهای کنترلی و تهدید شناسایی هم فروگذار نکرد
آخوندها برای ترساندن مردم، و ایجاد فضای رعب و وحشت تا آنجا پیش رفتند که ضمن «پهن» کردن یکانهای نظامی در دست و بیابان منطقه، به تمامی بیمارستانهای منطقه نیز آماده‌باش داده و آن‌چنان وانمود کردند که گویا یک جنگ تمام‌عیار با یک ارتش سراپا مسلح در پیش است! و همه بیمارستانها منطقه از جمله بیمارستانهای منطقه پاسارگاد برای پذیرش زخمی‌ها و مجروحان آماده باشند!
در حالی‌که از سوی دیگر تمامی فضای رسانه‌یی و مجازی خود را نیز به تهدید و ارعاب مردم اختصاص داد تا در روز ۷آبان مردم را از وحشت «خانه‌نشین» کرده و جلوی حرکت آنان به سوی پاسارگاد را بگیرد.
اما این همه باعث کوتاه‌آمدن هموطنان غیور و کانونهای شورشی و نرفتن به سمت منطقه تجمع نشد.
نتیجه چه شد؟
آخوندها تلاش کردند از ایجاد هر گونه حرکتی به سوی پاسارگاد جلوگیری کنند تا اساس و پایه ایجاد هر گونه تجمعی یا شکل‌گیری هر گونه حرکتی را در منطقه منتفی سازند اما برخلاف انتظار آخوندها، مردم قهرمان و شورشی ایران، با حضور خود در مسیرهای منتهی به پاسارگاد و ایجاد ترافیک سنگین در راههای مو اصلاتی مربوطه، تمامی نقشه‌های آخوندها را خنثی کردند.
بسیاری دیگر، پیاده و از طریق راههای فرعی و کوهستانی روانه پاسارگاد شدند و نیروهای رژیم را ناگزیر از پراکندگی در کوه و بیابانهای منطقه کردند.
آخوندها که با تمامی‌توان نیروهای انتظامی و اطلاعاتی و سپاه پاسداران و برخی یکانهای نظامی دیگر وارد صحنه شده بودند، به هر حال نتوانستند کنترل صحنه را به دست بگیرند و نتیجه چنان شد که بسیاری از خبرگزاریها ناگزیر از انعکاس اخبار حرکت مردم به سوی پاسارگاد شدند.
حتی بازداشت بسیاری از مردم و توقیف خودروهایشان نیز نتوانست مانع حرکت انبوه مردم در جاده‌های منطقه عمومی پاسارگاد گردد و آنچه که در آخر شب برای آخوندها باقی ماند بازتاب خبر حرکت گسترده مردم به سوی مقبره کوروش بود، آخوندها گرچه راههای ورود به منطقه را بستند اما نتوانستند مانع حرکت مردم به سوی منطقه مورد نظر شوند.
مردم و کانونهای شورشی را نمی‌توان متوقف کرد
از سوی دیگر این مردم بودند که به‌رغم تمامی ترفند‌های رژیم، با به‌کار گیری شیوه‌های ابتکاری در مناطق دور و نزدیک پاسارگاد، حجم حرکت ملی و حضور فعال خود را به نمایش گذاشتند.
فضای مجازی آکنده از عکس‌ها، فیلم‌ها و خبرهای حرکت مردم به سوی پاسارگاد بود. امری که غیض آخوندها را در آورد.
به‌رغم هه تمهیدات دشمن کانونهای شورشی متوقف نشدند. شماری از کانونهای شورشی با پخش تراکت و نصب پوستر چه در مسیرهای منطقه و چه در مناطق و استانهای خود، حرکت مکملی نیز ایجاد کردند و با شعارهایی مانند: «نه آخوند! نه قزاق! مصدق روحت شاد» جلوه‌ای پیشرو به فضای حرکت امسال دادند.
در کرمانشاه یکی از کانونهای شورشی با به‌آتش کشیدن بیلبورد خامنه‌ای و گرامی‌داشت ۷آبان، این روز را رو در روی نظام آخوندی بزرگ داشت.
و از این هم آزاردهنده‌تر برای آخوندها، حرکاتی بود که کانونهای شورشی و مردم در نقاط مختلف کشور انجام دادند، از جمله پلاکاردها و تراکتهایی که در شاه‌عبدالعظیم (شهرری) یا کرمانشاه یا شیراز و شهرهای استان اصفهان نصب و پخش شد و تصاویر آن به‌طور گسترده از طریق اینترنت به اطلاع هموطنانمان رسید.
آخوندها حتی با تعطیل کردن بازدید تخت‌جمشید توسط توریست‌های خارجی هم پیش رفتند! کاری ابلهانه که نتیجه معکوس داد و خود نشانه‌ای شد بر میزان ضعف رژیم در مقابله با حرکت مردم در انظار توریست‌های خارجی.
حاصل کار در پایان روز ۷آبان ۹۷
زرگداشت کوروش در ۷آبان ۹۷، حرکتی بود در شمار دیگر حرکت‌های پیروزمند قیام بزرگ مردم ایران که نشان داد آخوندها توان مقابله با مردم و کانونهای شورشی به شکل پیشین را از دست داده‌اند؛ اتحاد اقشار مختلف مردم و گستردگی حرکت آنها در این روز شکست دیگری برای رژیم ضدبشری بود ضمن این‌که:
اینک آخوندها تنها می‌توانند، در بهترین حالت، چوب لای چرخ قیام بگذارند اما بلدوزر قیام را مطلقاً نمی‌توانند متوقف کنند.
اینک آخوندها تنها می‌توانند در بهترین حالت، پارازیت روی امواج قیام بیندازند اما صدای قیام را مطلقاً نمی‌توانند خاموش کنند.
اینک آخوندها حداکثر می‌توانند، مسیر مردم در حرکت‌های شورشی‌شان را کمی به این‌سو یا آن‌سو منحرف یا کند کنند اما مطلقاً توانایی خفه کردن حرکت‌های مردمی در نطقه را ندارند.
روز ۷آبان ۹۷خامنه‌ای تمامی توش و توانش را به‌کار گرفت تا مردم را از هر گونه حرکتی باز دارد اما نتوانست. او حتی گردانهای سپاه پاسدارانش را هم به صحنه فرستاد، اما آنچه که در انتهای روز روی وایر خبرگزاریها باقی ماند، خبر حرکت انبوه مردم در مسیرهای پاسارگاد و ترافیک سنگین آنها و پراتیک‌های کانونهای شورشی بود. این درست است که هموطنانمان امسال نتوانستند مانند سال ۹۵به تعداد چند هزار تن در پاسارگاد تجمع کنند و خشم و نفرت خود را از دیکتاتوری ضدایرانی آخوندی فریاد زنند. اما دستاورد ۷آبان امسال فراتر از هر سال دیگر برای تمامی دوستداران ایرانی آزاد و برای همه جوانان غیور آزادیخواه و به‌پا خاسته بزرگتر و ارزشمندتر و راهگشا‌تر بود. ۷آبان امسال دیکتاتورها و همدستان آنها را و تمام کسانی که تلاش می‌کنند مناسبت گرامی‌داشت مفاخر ملی سرزمینمان را به‌عنوان وسیله‌یی در خدمت استمرار حاکمیت دیکتاتوری و وابستگی در میهن به کار گیرند دل و دماغ سوخته بر جای نهاد و به همه طرف‌حساب‌ها نشان داد که ابتکارعمل اینک و در کف خیابان در دست جوانان غیور، وطن‌پرست و جمهوری خواهی است که خواستار سرنگونی تمامیت رژیم ضدایرانی آخوندی و برقراری یک ایران آزاد و دموکراتیک هستند. این همان دستاورد بزرگ است.
