این روزها شاهد موج جدیدی از ابراز وحشت و نگرانی سران و سرکردگان رژیم هستیم که در اشکال گوناگون از تریبونهای رسمی و غیررسمی از رادیو تلویزیون و رسانه‌ها، تا نمایشهای جمعه و جماعت مطرح می‌شود.
ابراز وحشتی که در دو صورت به‌نمایش درمی‌آید. اول وحشت از مردم به‌جان آمده و ارتش گرسنگان و دوم از تنگتر شدن روزانهٴ حلقه محاصره منطقه‌یی و بین‌المللی.
آخوند صدیقی در نمایش جمعه تهران (20بهمن) تلاش کرد با وارونه‌گوییهای معمول تبلیغاتی و این‌که «آمریکا مرتب دارد از ما سیلی می‌خورد» صورت نظام را سرخ جلوه دهد. پیش از او هم پاسدار مقدم‌فر مشاور سرکردهٴ سپاه پاسداران در سخنرانی پیش از خطبه‌‌های نمایش جمعهٴ تهران همین وحشت و نگرانی را با اشاره به شکافهای جدی امنیتی و سیاسی بیان کرد و گفت: «باید مواظب نفوذی‌ها بود چه در عرصه امنیتی و چه سیاسی و چه فرهنگی و فکری، دلخوش کردن به قهر و اخم دشمن اشتباه است و باید از هر چه دشمن را به امیدواری می‌رساند پرهیز کرد»
مشاور سرکردهٴ سپاه در همین عبارت کوتاه اعتراف می‌کند ما در تمام زمینه‌های امنیتی سیاسی، فرهنگی و... آسیب‌پذیر و ناتوانیم و همین نگرانیها و سیلی‌های داخلی و منطقه‌یی و بین‌المللی را به‌وضوح می‌توان در چهرة تک‌تک سران و مزدوران ولایت فقیه دید.
بخشی از سیلی‌های اخیر و نگرانیهایی که امنیت و تمامیت نظام را تهدید می‌کند طی همین دو سه روز اخیر می‌توان به‌شرح زیر خلاصه کرد:
موضعگیری وزیر خارجه فرانسه مبنی بر این‌که نیروهای شبه‌نظامی رژیم از حزب‌الله و... باید از سوریه خارج شوند.
الیستر برت، وزیر مشاور امور خاورمیانه‌ای بریتانیا روز پنجشنبه اعلام کرد که بریتانیا با شرکای خود برای حل و فصل نگرانیهای آمریکا در مورد توافق هسته‌یی امضا شده بین ایران و قدرتهای اصلی، در حال همکاری است. وی افزود که همزمان تهران هم باید از اقداماتی که امنیت منطقه‌یی را تهدید می‌کنند، اجتناب کند.
ترامپ در شصت و ششمین مراسم صبحانه دعای ملی بار دیگر با نام بردن از مردم ایران، اعلام کرد که دولتش در کنار مردمی که رژیم سرکوبگر را تحمل می‌کنند، خواهد ایستاد.
حمله هوایی آمریکا به نیروهای اسد و حامیان ایرانی‌اش با بیش از صد تلفات.
مواضع اخیر وزیر خارجه بحرین مبنی بر این‌که تروریستهای آموزش دیده توسط رژیم ایران برای انفجار خطوط نفت این کشور اقدام کرده‌اند.
تحقیر ورزشکاران اعزامی رژیم به المپیک زمستانی در کره جنوبی، که با واکنش زبونانهٴ رژیم مواجه شد.
اینها البته بخشی از دغدغه، فشار و نگرانیهای رژیم است؛ فشارهایی که به‌گفته خامنه‌ای بر مبنای ضعف داخلی بسیار ضریب می‌خورد و مانند «مگس روی زخم»های داخلی می‌نشیند. به‌خصوص در شرایطی که آلترناتیوی قدرتمند وجود دارد و همه تحرکات را سمت و سوی سرنگونی می‌دهد.
هر یک از موضعگیریهایی که در بالا اشاره شد، ضربه سیاسی جانکاهی برای رژیم است؛ مثلاًً موضعگیری وزیر خارجه فرانسه چنان به رژیم گران آمده که کیهان خامنه‌ای (21بهمن) با اشاره به این مواضع، داغ خود را از این‌که «فرانسه که پایگاه همایش‌ها و جلسات و هماهنگی‌های (مجاهدین)... شده است حتی در اغتشاشات اخیر نیز از آشوبگران حمایت کرده» تازه نموده و از دولت روحانی خواسته است که «در پاسخ به اهانت‌های متعدد این کشور، سفر وزیر خارجه فرانسه به‌ایران را لغو» کند.
نهایت خشم و گزیدگی رژیم از این ضربات را در واکنش عجیب به‌اقدام شرکت کره‌یی سامسونگ می‌توان دید که در قبال آن آخوند جعفر منتظری دادستان کل دادسرای عمومی و ضدانقلاب رژیم به‌صحنه آمد و در یک اقدام غیرمعمول، دستور احضار شرکت سامسونگ را به‌عنوان شخصیت حقوقی صادر کرد و خواستار معرفی آن به دادسرای عمومی و (ضد) انقلاب تهران گردید.
آنچه رژیم را به چنین واکنشهای هیستریکی وادار می‌کند، وضعیت به‌شدت متزلزل رژیم در داخل کشور و تهدیدی است که از جانب مردم به‌جان آمده احساس می‌کند، مردمی که با مشاهدهٴ انزوای سیاسی رژیم در عرصه بین‌المللی، تهاجم خود برای به‌زیر کشیدن حاکمان را مضاعف می‌کنند. این واقعیت را پاسدار «مقدم‌فر» در همان سخنرانی یاد شده، چنین مورد اشاره قرار داد که: « دشمن می‌خواهد مردم ما را ناامید کرده و از انقلاب خودشان مأیوس کند. پس... مسئولان هم نباید با بی‌اهمیتی و بی‌عزمی در حل مشکلات به‌طرح دشمن دامن بزنند».
از سوی دیگر، اگر در صحنهٴ بین‌المللی با چنین قاطعیتی با رژیم سخن می‌گویند و با آن برخورد می‌کنند و با صراحت خواستار پایان دادن رژیم به ماجراجوییهای موشکی و منطقه‌یی‌اش می‌شوند، مستقیماًً محصول تعادل‌قوای جدیدی است که قیام دی ماه مردم ایران در سپهر سیاسی این میهن شکل داده و قدرت پوشالی رژیم را به باد فنا داده است.
