راما یاد وزیر پیشین حقوق بشر فرانسه در سخنانش، درباره قیام سراسری مردم ایران، گفت: به‌نظرم روزهای دسامبر و ژانویه به‌عنوان روزهای فراموش‌نشدنی هم‌چون یک روز بیداری ایرانیان در خاطره عمومی خواهند ماند.
ما باید در اینجا، در اروپا و فرانسه آن‌را به‌عنوان یک هشدار تلقی کنیم. لازم است که ما در سمت درست تاریخ قرار بگیریم و نباید قطار تاریخ و دموکراسی را از دست بدهیم، هم‌چنان‌که در بهار عرب آن‌را از دست دادیم. من عمیقاً بر این باورم که حوادثی که در ابتدای امسال به‌وقوع پیوست بر آن‌چه که مردم ایران خواهانش هستند، بسیار مفید است، دموکراسی و نه دیکتاتوری، آزادی و نه ظلم، جدایی دین از دولت و نه حکومت مذهبی، برابری و نه امتیاز ویژه. این مردم بزرگ ایران هستند که بیدار شده‌اند. ما باید فریاد آنها را برای امیدواری گوش کنیم. ایران در مسیر بزرگ تاریخی خود برای آزادی ثبت شده است ولی جواب رژیم، ترور، دستگیری‌های خودسرانه و محکومیت‌های کوتاه بوده است.
راما یاد در ادامه سخنرانی خود بر شکست سیاست استمالت و جستجوی مدره در درون حاکمیت آخوندی تأکید کرد، و افزود: توافق اتمی اساساً هیچ‌چیزی را حل و فصل نکرده است، گشایش یک توهم بود و نه دخالت‌های رژیم ایران در منطقه حل و فصل شد و نه ایرانیان نسبت به وضعیتشان راضی هستند. زمان آن رسیده است که از نقض وحشتناک حقوق بشر صحبت کرد، زمانش است که این واقعیت پذیرفته شود که رژیم تغییر نکرده است، زمان آن رسیده که به صدای تغییر که توسط مردم سر داده می‌شود، گوش فرا بدهیم و زمان آن است که روی سناریوی آلترناتیو کار کنیم».
وی سپس بر نقش زنان در قیام مردم ایران انگشت گذاشت و گفت:آنها بسیار شجاع بودند تا حد فدا کردن خود. زنان بسیار جوان، بیش از حد جوان برای زندانی‌شدن که با این وجود خطر آن‌را پذیرفتند، با این امید که صدایشان توسط ما شنیده شود. قهرمانی‌های آنها بیهوده نبود بلکه این معترضان توانستند آگاهی انسانی را بیدار کنند، برخی بزدلی‌ها را شکستند، کلمه عدالت را ارتقا دادند و یک ایمان بسیار فوق‌العاده را نشان دادند و این باید افتخاری برای کشور حقوق بشر باشد که اولین طرفی باشد که در کنار مردم ایران قرار بگیرد. من عمیقاً معتقدم که هم‌چون کشورهای دیگر در گذشته، آن‌چه در ایران بلند شده است فرو نخواهد افتاد، ما باید هشیار باشیم، نگاهبانانی دقیق و همبسته باشیم و نباید تبلیغات ما را کور و کر کند من به این باورم که ایرانیان برای آزادی بپاخاستند و برای حقوق پایه‌یی‌شان اعتراض کردند، علیه اعدام‌های جمعی، علیه تبعیض، علیه شکنجه، علیه دستگیری‌های خودسرانه که تهدیدی برای جانشان بود و هم‌چنین برای برابری زن و مرد و در نهایت آنها خواستار تغییر رژیم هستند. به همین دلیل بر این باورم که الآن وضعیت مثل گذشته نیست. از این رو بسیار مهم است که در اتحادیه اروپا، ما بتوانیم با این قطار در حال حرکت که قطار دموکراسی است همراه شویم. از شما متشکرم.
