ایران در آستانه یک تغییر بزرگ
مردم ایران استبدد دینی را نمی‌خواهند
آنها نمی‌خواهند به استبداد شاه و نظام تک حزبی او برگردند
که علنا می‌گفت هر کس با حزب او موافق نیست جایش در زندان است
از دولت کانادا انتظار داریم
حق مردم ایران برای دفاع از خود
و مبارزه آنان برای سرنگونی رژیم را به‌رسمیت بشناسد
تمامیت وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران را
در لیست‌های تروریستی کانادا و سازمان ملل قرار دهد
از عوامل رژیم سلب تابعیت و آنها را اخراج کند
صبح روز سه شنبه اول آذرماه ۱۴۰۱، کنفرانسی درپارلمان کانادا توسط نمایندگان و سناتورهای کانادا تحت عنوان «قیام سراسری مردم ایران برای یک جمهوری دموکراتیک و علیه رژیم زن‌ستیز» به ریاست خانم جودی اسگرو نماینده ارشد پارلمان و وزیر سابق مهاجرت در محل پارلمان این کشور برگزار شد.
در این کنفرانس ده‌ها تن از اعضای پارلمان و سناتورها و مشاوران، از جمله ۳وزیر سابق، ازحزب حاکم لیبرال و احزاب محافظه کار، بلوک کبک و حزب دموکراتیک نوین، شرکت کردند. مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت، به‌صورت آن لاین در این کنفرانس سخنرانی کرد.
علاوه بر مریم رجوی، خانم جودی اسگرو نماینده ارشد ازحزب لیبرال، وزیر سابق مهاجرت، آقای مایکل کوپر نماینده پارلمان از حزب محافظه کار و نایب رئیس کمیته حقوق بشر پارلمان، خانم آندرئا لاروش، نماینده پارلمان از حزب بلوک کبک، نایب رئیس کمیته دائمی وضعیت زنان و عضو انجمن پارلمانی کانادا و آقای دیو اَپ، از حزب محافظه کار هم سخنرانی کردند.
مریم رجوی در این کنفرانس گفت:
اعضای محترم پارلمان کانادا!
مایلم از شما به‌خاطر توجه‌تان به موضوع ایران و به‌طور خاص تصویب قطعنامه‌یی برای اخراج رژیم آخوندی از کمیسیون مقام زن ملل متحد تشکر کنم. مردم ایران دوستان روزهای سخت را هیچ وقت فراموش نخواهند کرد.
ایران امروز در یک مقطع خطیر از تاریخش قرار دارد.
قیام کنونی خلق الساعه نیست. ریشه در ۴۳ سال سرکوب دارد. زنان پیشتاز این قیام هستند زیرا تحت سرکوب مضاعف بوده از همه حقوق بنیادین‌شان محروم شده‌اند.
زیر‌ساخت این قیام، شرایط عینی است. علاوه بر آن، (قیام) ریشه در یک مقاومت ۴۰ ساله با۱۲۰ هزار شهید دارد. ۳۰هزار زندانی سیاسی در تابستان ۶۷، قتل عام شدند. شجاعت دختران و پسران ایران که جهان امروز شاهد آن است، الهام گرفته از همین فداکاری هاست که در خاطره تاریخی مردم ایران حک شده است.
خواسته مردم ایران و به‌ویژه زنان در شعارهایشان برجسته است. آنها خواهان سرنگونی تمامیت رژیم هستند.
با درس‌آموزی از تجارب گذشته، به‌ویژه انقلاب سال ۱۳۵۷ (ضدسلطنتی)، مردم ایران امروز می‌دانند چه می‌خواهند و چه چیزی را نمی‌خواهند.
مردم ایران استبداد دینی را نمی‌خواهند. آنها نمی‌خواهند به استبداد شاه و نظام تک حزبی او برگردند که علنا می‌گفت هر کس با حزب او موافق نیست جایش در زندان است.
در زمینه سرکوب، رژیم اخیرا به تاکتیک جدیدی متوسل شده است. در ۲۵ آبان، در شهر ایذه، لباس شخصی‌های رژیم معترضین را به گلوله بستند، حداقل ده نفر شامل سه کودک زیر ۱۸ ساله را کشتند. که در میان آنها یک پسر بچه ۱۰ساله به نام کیان بود. اما رژیم مدعی شد که کار تروریست‌ها بوده است. طی دو ماه گذشته حدود ۶۰ کودک و نوجوان توسط نیروهای سرکوبگر به قتل رسیده‌اند.
طی چند روز گذشته رژیم به شهرهای جوانرود و مهاباد و سایر شهرهای کردستان با سلاح سنگین و زرهی حمله کرده و تعدادی زیادی را کشته و مجروح کردند.
برخی می‌پرسند که چطور به‌رغم سرکوب وحشیانه، مردم و به‌ویژه جوانان هم‌چنان در خیابان هستند.
پاسخ ساده است: آنها با این رژیم آینده‌یی برای خود نمی‌بیند. آنها به‌صراحت می‌گویند چیزی برای از دست دادن نداریم.
در چنین شرایطی اصل طلایی برای موفقیت جنبش مردمی، سازمان‌یافتگی است.
بی دلیل نیست که رژیم ایران به‌طور فزاینده‌یی سازمان مجاهدین خلق ایران را به‌عنوان تنها نیروی سازمان‌یافته مقاومت در داخل ایران هدف قرار داده و به شورای ملی مقاومت به‌عنوان آلترنانیو سیاسی رژیم در همه پهنه‌ها تهاجم می‌کند.
علاوه بر سرکوب در داخل ایران، رژیم یک کارزار اطلاعات غلط در مورد اپوزیسیون اصلی خودش، در پهنه بین‌المللی و در فضای مجازی به راه انداخته است.
ماموران رژیم تحت عناوین مختلف از جمله منتقد رژیم عمل می‌کنند، تا سرکوب و اعدام مخالفان را به این وسیله توجیه کند . آنها می‌خواهند این تلقی را ایجاد کنند که هیچ آلترناتیو دموکراتیک و سازمانیافته‌ای برای این رژیم وجود ندارد و اگر رژیم آخوندی سرنگون شود ایران و منطقه بی‌ثبات خواهد شد. اما این یک فریب بزرگ است. در ایران یک مقاومت سراسری و یک آلترناتیو دموکراتیک سیاسی وجود دارد.
دوستان!
به سالگرد حمله موشکی پاسداران به پرواز ۷۵۲ که باعث کشته شدن ۱۷۶انسان بیگناه شد، نزدیک می‌شویم. خودداری رژیم از به‌عهده گرفتن مسئولیت این جنایت فجیع، ماهیت جنایتکارانه این رژیم را برای جهان روشن کرد. با این‌همه جنایت، برای همه مشخص است که این رژیم فقط زبان قاطعیت را می‌فهمد.
در چنین شرایطی ما و مردم‌مان از دولت کانادا انتظار داریم:
۱ ـ حق مردم ایران برای دفاع از خود و مبارزه آنان برای سرنگونی رژیم را به‌رسمیت بشناسد.
۲ ـ تمامیت وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران یعنی نیروی اصلی سرکوبگر خامنه‌ای را در لیست‌های تروریستی کانادا و سازمان ملل قرار دهید.
۳- سلب تابعیت عوامل رژیم و اخراج آنها.
