سخن روز
خامنه‌ای پس ازدوهفته سکوت،امروزباردیگرقفل ازدهان برداشت وگفت: «اغتشاشات» و «بساط شرارت» جمع خواهد شد.
در پاسخ به‌خلیفه ارتجاع، حق مطلب را خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت بیان کرد و نوشت: «آری با پیروزی انقلاب دمکراتیک و جارو شدن بساط حاکمیت آخوندها و استقرار دموکراسی و حاکمیت مردم، بساط ۴دهه شرارت و جنایت فاشیسم دینی برای همیشه جمع خواهد شد».
وعدهٔ جمع کردن بساط قیام توسط خامنه‌ای در شرایطی بیان شد که، در شصت و پنجمین روز قیام، دهها شهر و دانشگاه کشور صحنهٔ خشم و خروش و آتش بودند. ضمن این‌که، در مقابل، جمعی از بسیجیان سیلی خورده از قیام در اصفهان و برخی از بالاترین سرکردگان نظام، شامل آخوند جنتی رئیس خبرگان و شورای نگهبان ارتجاع و پاسدار سلامی سرکردهٔ سپاه پاسداران، نشسته بودند که در این روزها بسیار نیازمند تزریق «روحیه» هستند.
این نکته هم قابل توجه است که خامنه‌ای جمع کردن بساط را به «آینده» احاله داد. حال آن‌که از این پیش‌تر خودش و مقام‌های کشوری و لشکری رژیم (از جمله همین پاسدار سلامی) بارها به‌صحنه آمده و به‌تلویح و تصریح از «پایان کار قیام» خبر داده بودند. اما هر بار قیام پرخروش‌تر و آتشین‌تر شعله کشید و آنها را بور و سرافکنده و ناامید کرد
ولی‌فقیه مفلوک در جای دیگری از سخنانش در ضد و نقیض‌گویی آشکاری افزود: «تا این ساعت، بحمدالله دشمن شکست‌خورده، اما دشمن هر روز کید و مکری دارد». او روشن نکرد که اگر قیام شکست‌خورده، پس دیگر چه بساطی باید جمع شود؟! مگر این‌که منظور او از شکست، به‌خصوص با قید «تا این ساعت» این باشد که «تا این ساعت» نظام سرنگون نشده است! که اینهم به‌مخاطبانش این پیام را می‌دهد که صورت مسأله خلیفه درمانده نیز از قضا «سرنگونی» است!
نکتهٔ قابل توجه دیگر در حرفهای خامنه‌ای، اعترافهای او در مورد زهواردررفتگی نظام بود؛ از جمله آنجا که با آه و اسف اقرار کرد: «دشمن تلاش دارد تا علاوه بر مردم و جوانان، حتی مسئولان نیز امید خود را از دست بدهند و متأسفانه دشمن یک امتداد داخلی هم دارد که آنها هم تلاش دارند با استفاده از روزنامه‌ها و فضای مجازی، القای یأس و ناامیدی بکنند».
خلیفهٔ درمانده ضمن اذعان به‌بحران اقتصادی که اذعان ناگزیر به‌ناکامی دعاویش در زمان گماشتن رئیسی جلاد و حذف «خواص»ی مثل لاریجانی هاست، به‌طور خنده‌داری از پیشرفتها و ترقیات نظام، از جمله در «پرتاب موشک ماهواره‌بر و رونمایی از یک موشک جدید» داد سخن داد و ادعا کرد به‌خاطر همین است که «دشمن تلاش دارد با برخی اغتشاشات مانع این حرکت شود». خامنه‌ای اما در عین‌حال و به‌رغم همهٔ مایه‌یی که در وقاحت و وارونه جلوه دادن واقعیتها دارد، ناگزیر «مشکلات اقتصادی را یک واقعیت» خواند. وی سپس گناه را به‌گردن دولت قبلی (روحانی) انداخت و گفت: «دهه۹۰ از لحاظ اقتصادی دهه خوبی نبود و اگر به‌آن توصیه‌ها عمل می‌کردند و اقدامات لازم را انجام می‌دادند، وضع امروز کشور و مردم متفاوت می‌شد». ادعایی که طرح آن در این شرایط از تعمیق شقه و زهواردررفتگی نظام حکایت دارد. چرا که از قضا «خواص ساکت» و باند مغلوب نظام در این ایام بیش‌از‌پیش طلبکار خامنه‌ای و مدعی خرابکاری رئیسی هستند.
به‌این ترتیب اظهارات خامنه‌ای به‌رغم تلاش رقت‌بارش برای مستحکم نشان دادن وضعیت رژیم، موقعیت لرزان نظام و به‌ویژه خود او زیر ضربات مستمر قیام را بیش‌از‌پیش در معرض تماشای همگان قرار داد. با این وصف، اکنون باید از مستمعین سخنان خامنه‌ای پرسید که بعد از سخنرانی او آیا روحیه‌شان بالاتر رفته؟ یا برعکس، چشم‌انداز جمع شدن «بساط ۴دهه شرارت و جنایت فاشیسم دینی» آنها را بیش‌از‌پیش در وحشت فرو برده است؟
