شورای ملی مقاومت ایران
وخامت حال زندانی سیاسی فاطمه مثنی و ممانعت دژخیمان از بستری شدن وی در بیمارستان و معالجات پزشکی
فراخوان به اقدام فوری برای آزادی فاطمه مثنی و بازدید هیات بین‌المللی از زندانهای ایران به‌ویژه زندانهای زنان
وضعیت جسمی زندانی سیاسی فاطمه مثنی که ۵سال ونیم است در زندان به‌سر می‌برد، روبه وخامت گذاشته اما دژخیمان در زندان اوین از آزادی موقت وی برای معالجه و بستری شدن جلوگیری می‌کنند. او که از کولیت مزمن و میگرن شدید رنج می برد از مرداد۹۹ دچار خون‌ریزی شدید روده شده و پزشکان تصریح می‌کنند که او از نظر جسمی توان تحمل حبس ندارد.
روز ۲۹مرداد۹۹ خانم مثنی در اثر خون‌ریزی بیهوش شد. دژخیمان ناگزیر او را به بیمارستان طالقانی منتقل کردند ولی در تمام مدتی که در بیمارستان بود دست و پای او را به تخت زنجیر کرده بودند. در روز ۵شهریور به‌رغم مخالفت پزشک و نرسیدن نتیجه آزمایشها و تمام نشدن مراحل درمانی او را به زندان بازگرداندند. حال او مجدداً در ۱۷شهریور۹۹ به‌وخامت گرایید. این بار او را برای اندوسکوپی و کولونسکوپی به بیمارستان فرستادند اما باز هم قبل از پایان آزمایشها او را به زندان بازگرداندند.
در دیماه ۹۹ پزشک معالج در بیمارستان طالقانی، بار دیگر تأکید کرد، فاطمه به‌لحاظ جسمی توان تحمل زندان ندارد و خواستار معاینه وی توسط پزشکی قانونی شد، اما سر دژخیم امین وزیری دادیار اوین این درخواست را رد کرد.
فاطمه، خواهر مجاهدان شهید علی و مصطفی و مرتضی مثنی است که در سالهای ۶۰ و ۶۱ به‌دست دژخیمان رژیم آخوندی اعدام شدند. او در بهمن ۱۳۹۱به همراه همسرش حسن صادقی و دو فرزندشان در منزل مسکونی‌شان در حالی که به‌مناسبت فوت مجاهد خلق غلامحسین صادقی پدر حسن مجلس ترحیم گرفته بودند دستگیر شدند. آقای صادقی در کمپ لیبرتی در عراق در اثر محاصره پزشکی توسط مزدوران رژیم آخوندی جان باخت.
آنها پس از مدتی به قید وثیقه آزاد شدند. متعاقباً فاطمه و همسرش در شعبه۲۶ بیدادگاه ضد انقلاب به اتهام آخوند‌ساخته ”بغی و محاربه از طریق هواداری از سازمان مجاهدین خلق“ هر کدام به ۱۵سال زندان محکوم شدند و اموال و محل کسب و منزل شخصی آنها مصادره شد. آنها از مهر۹۴ جهت اجرای حکم مجدداً به زندان منتقل شدند.
مقاومت ایران توجه دبیرکل، شورا و کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد و دیگر مراجع مدافع حقوق‌بشر را به وضعیت وخیم فاطمه مثنی جلب نموده و خواستار اقدام فوری آنها به‌منظور آزادی وی از زندان است و بار دیگر بر ضرورت بازدید یک هیات بین‌المللی از زندانهای ایران و دیدار با زندانیان به‌ویژه زندانیان سیاسی و زندانیان زن تأکید می‌کند.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۱۱بهمن۱۳۹۹ (۳۰ژانویه۲۰۲۱)
