در این بیانیه آمده است که “شواهد کافی در دست بود که نشان می‌داد مقصد نفتکش گریس-۱ پالایشگاه بانیاس در سوریه بوده است.”
این بیانیه افزوده است که “پالایشگاه بانیاس در مالکیت نهادی است که تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه سوریه شامل آن می‌شود.” اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۱ و واکنش خشونت‌آمیز ارتش سوریه در برابر تظاهرکنندگان، دولت سوریه را به نقض فاحش حقوق بشر متهم کرد و هدف تحریم تجاری و اقتصادی قرار داد.
رئیس دولت محلی جبل الطارق گفته است که “با مجوز من، نهادهای بندری و انتظامی ما در اعمال تحریم‌های اتحادیه اروپا خواستار همکاری تفنگداران دریایی بریتانیا مستقر در منطقه شدند و این همکاری را دریافت کردند.” این نفتکش در حال حاضر در توقیف دولت جبل‌الطارق است.
گزارش موسسات بین‌المللی ردگیری کشتیرانی تجاری حاکی از آن است که این کشتی از بنادر ایران حرکت کرده بود. در صورتیکه اثبات شود که نفتکش در صدد تحویل نفت ایران به سوریه بوده، علاوه بر تخطی از تحریم اتحادیه اروپا علیه سوریه، تحریم نفتی ایران از سوی ایالات متحده را نیز نقض کرده است.
اطلاعات منتشر شده توسط موسسات ردگیری کشتیرانی نشان می‌دهد که نفتکش گریس-۱ به جای ورود به دریای مدیترانه از طریق کانال سوئز، مسیر به مراتب طولانی‌تر عبور از جنوب آفریقا را پیموده است. دلیل موجهی برای انتخاب چنین مسیری وجود ندارد.
در ماه دسامبر سال گذشته، این نفتکش اعلام کرد که در حال بارگیری نفت در بنادر عراق است اما منابع بندری عراق حضور آن را در این بنادر تایید نکردند. همچنین، مشخص شد که این نفتکش سیستم شناسایی و ردیابی خود را خاموش کرده تا نهادهای نظارت بر حرکت کشتیرانی قادر به تشخیص مسیر حرکت آن نباشد.
مدتی بعد این نفتکش در بندر عسلیویه در ایران ظاهر شد در حالیکه مشخص بود که بارگیری کرده است.
این نفتکش در مالکیت یک شرکت مستقر در سنگاپور است و با پرچم پاناما حرکت می‌کند. در دریانوردی تجاری، اجاره کشتی و نفتکش توسط شرکت‌ها و کشورهای مختلف جهت حمل و نقل کالا امری رایج است.
هنوز مقامات ایران یا سوریه یا شرکت مالک کشتی در مورد این حادثه اظهار نظری نکرده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران از حامیان اصلی مالی و نظامی سوریه بوده و تامین بخشی از نفت مورد نیاز این کشور را برعهده داشته است.
