در زمینه افزایش فشارهای بین‌المللی و منطقه‌یی علیه رژیم، در یک تحول جدید در روند فزاینده طرد و انزوای آن، آلمان به جبهه آمریکا، فرانسه و انگلستان و کشورهای منطقه به‌خصوص عربستان پیوسته است.
این موضوع آلمان بسیار حایز اهمیت است، این کشور تاکنون موضع نسبتاً ملایمی در رابطه با رژیم داشت. پس از تحولات اخیر ناگزیر شد موضعش را در برابر رژیم سخت‌تر کند و از آن دورشده، و به محور آمریکا، عربستان و سایر کشورهای اروپایی پیوسته است که امر مهمی است.
واضح است که آلمان یک کشور قدرتمند است، و به‌خصوص به‌لحاظ اقتصادی دوری و نزدیکیش از رژیم می‌تواند خیلی تعیین‌کننده باشد، ضمنا این کشور یکی از کشورهای 5+1است و موضعش در این رابطه هم خیلی مهم است.
نقش آلمان به‌ویژه در شرایط خفگی اقتصادی رژیم از این بابت که در صف تحریم کنندگان و محاصره کنندگان باشد یا نباشد برای رژیم خیلی مهم است.
معنی وجود و یا عدم وجود آلمان در کنار رژیم در شرایط خفگی اقتصادی به مفهوم خفگی بیشتر و یا راه نفس برای رژیم است. به همین دلیل است که رژیم واکنشهای زیادی نسبت به موضع اخیر آلمان نشان داده، که نفس این واکنش‌ها گویای اهمیت موضع آلمان برای رژیم است..
واضح است که موشک‌پرانی رژیم به ریاض نقش مهمی در سخت شدن موضوع آلمان و یا تسریع در سخت‌ترشدن موضع این کشور داشته است.
اما واقعیت این است که اگر موضوع موشک‌پرانی هم پیش نمی‌آمد، باز هم آلمان می‌بایست بین این دوجبهه که مدام صف‌آرایی‌شان علیه هم تندتر می‌شود، انتخاب موضوع می‌کرد، که در این صورت نیز واضح است که این کشور نمی‌توانست در کنار رژیم تروریستی آخوندها و رو در روی متحدان اصلی خود آمریکا، اروپا و عربستان بایستد.
پس از اعلام راهبرد و استراتژی جدید امنیت ملی آمریکا توسط ترامپ نیز، همه بازیگران سیاسی می‌بایست در قبال آرایشی که رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد، موضع می‌گرفتند.
ترامپ ایران و کره شمالی را به‌عنوان رژیمهای بی‌ثبات کننده منطقه، تهدید کننده مردم آمریکا و عامل تهدید برای متحدان این کشور تعریف کرد. ترامپ هم‌چنین از بازسازی روابط دوستانه با کشورهای خاورمیانه به‌عنوان اهرمی مؤثر در ایجاد حرکت جمعی علیه ایران یاد کرد.
البته پرتاب موشک توسط رژیم مهر تأییدی بود بر این سیاست و کشورهای مختلف را در معرض اعلام موضع قرار داد.
در جلسه شورای امنیت که در رابطه با موشک‌پرانی تشکیل شد فرانسه و انگلستان موضع خود را قاطعتر و تیزتر کردند.
در این رابطه نماینده انگلستان گفت: ”انتقال قطعات ایرانی موشکهای بالستیک و تکنولوژی مرتبط با آن به حوثی‌ها ناقض قطعنامه 2231 است و هم‌چنین ناقض قطعنامه 2216 هستند که فروش و انتقال سلاح و مواد مرتبط را به حوثی‌ها منع می‌کند.
نمی‌توانیم بی‌تفاوت بایستیم و اجازه بدهیم که یک قطعنامه شورای امنیت نادیده گرفته شود و وضعیت منطقه بیش‌از‌پیش بی‌ثبات گردد.
حتی معاون نماینده روسیه هم گفت ایران نباید اقدامات تحریک‌آمیز مانند آزمایش موشکهای بالستیک انجام دهد.
نماینده آلمان تأکید کرد حفظ برجام بسیار مهم است که باید در تمام ابعاد انجام شود اما به بندهای قطعنامه 2231 پایبند نبوده است؛ به‌عنوان مثال در زمینه آزمایشات موشک بالستیک و انتقال سلاح به یمن.
وزیرخارجه آلمان موضع این کشور در شورای امنیت را با زبان تندتری از یک سو با آمریکا و از سوی دیگر با عربستان در برابر رژیم اعلام کرد: ”ما خواهان مقابله با نقش ایران در منطقه به‌طور مشترک با آمریکا... هستیم. برلین و ریاض در رابطه با اوضاع منطقه هم موضع هستند؛ ما همانند عربستان از نقشی که حزب‌الله لبنان در منطقه ایفا می‌کند، نگران هستیم“.
این موضعگیرهای قاطع است که بالاترین مقامات رژیم را دچار وحشت و وادار به عقب‌نشینی کرده است، تا جایی که سرمداران آن ناگزیر شدند پشت سر هم به صحنه بیایند.
در شرایطی که دلایل قاطعی وجود دارد که موشکهایی که حوثی‌ها به عربستان شلیک کرده‌اند ساخت رژیم ایران و توسط این رژیم به حوثی‌ها داده شده است، اما ولایتی مدعی است: ”جمهوری اسلامی ایران هیچ موشکی به یمن نداده است“.
در حالی که در زمینه داخلی رسانه‌ها و مهره‌های رژیم شعارهای پرطمطراقی در رابطه با موشکهای رژیم و موشک‌پرانی حوثی‌ها به عربستان می‌دهند، در وحشت از واکنش جهانی بهرام قاسمی سخنگوی وزارت‌خارجه آخوند حسن روحانی، به کلی منکر هرگونه رابطه تسلیحاتی رژیم با حوثی‌ها می‌شود: ”هیچ‌گونه ارتباط تسلیحاتی با یمن نداریم، یمن در محاصره است و چنین امکانی در کل وجود ندارد در غیراین‌صورت ایران به قدری شهامت دارد که چنین اقدام و سیاستی را اگر داشته باشد، اعلام کند؛“.
علی لاریجانی رئیس مجلس رژیم نیز به یکباره مدعی می‌شود: ”ما با همه کشورهای اسلامی دست دوستی می‌دهیم مبادا بعضی از حرفهای ناصحیح که نسبت به ایران می‌زنند ذهنیت بلاوجهی ایجاد کنه ما دنبال امپراطوری در کشورها نیستیم این یک توهینه به ما ما دنبال یک روابط برادرانه با همه کشورهای اسلامی هستیم“.
با توجه به این عقب‌نشینیها رژیم اقدام به یک فقره موشک‌پرانی مجدد به عربستان کرد، واضح است که این اقدام نشانه بن‌بست آن است. زیرا نمی‌تواند زهر بخورد و در عین حال نیاز دارد که وانمود کند قدرت دارد تا به نیروهای خودش هم روحیه بدهد. بنابراین دست به موشک‌پرانی می‌زند. اما بعد قادر به پرداخت بهای آن هم نیست و این طور عقب‌نشینی و غلط کردم گویی می‌کند.
پیآمد این سیاست متناقض این است که انزوای آن مدام شدیدتر می‌شود و بیشتر زیرفشار می‌رود اما واقعیت این است که قادر به هیچ کاری نیست.
