سايت
هيل ۲/۴/۹۵ : «
۲/۴/۹۵ : نويسنده: (هيثم المالح, رئيس كميته حقوقي
ائتلاف ملي نيروهاي انقلابي و مخالفان سوريه است)
11ژوئن, من در يك مراسم تجمع برزگ ميان مقامات شوراي ملي مقاومت
ايران و ديگر مقامات از مقاومت سوريه شركت كردم.
دو
گروه همانند با تاكيد بر علت مشترك خود در مبارزه عليه ديكتاتور سوريه, بشار اسد,
و حاميان جانسپارش در تهران. هر دو ديكتاتوري وابسته به يكديگر براي ادامة
نگهداشتن قدرت خود در كشورها و در منطقه هستند. اما در مقابل, پيروزي مقاومت در
اين كشور يا ديگري به آزادي هردو و ترويج ثبات بيشتر در سراسر خاورميانه, كمك
خواهد كرد.
در
جلسه, همكار من دكتر نصر الحريري, دبير كل سابق ائتلاف ملي سوريه, بسيار صريح در
مورد ارتباط متقابل اين دو درگيري صحبت كرد. او اظهار داشت كه رژيم ايران به وضوح
ترس از عواقب ناشي از شكست خود در سوريه دارد. در اينجا شكي نيست كه ملاها تشخيص
ميدهند كه از دست دادن نفوذ سياسي نظامي فراتر از مرزهاي خود فرصتي را براي مردم
ايران و شوراي ملي مقاومت براي به چالش كشيدن يك رژيم ضعيف و تسهيل در
سرنگوني آن فراهم خواهد آورد.
چشم
انداز سرنگوني حكومت ديني بنيادگراي اسلامي ايران معناي بيشتر به مبارزه خود ما را
در سوريه مي دهد.
پايان
اين رژيم نه تنها براي مردم ايران و نه فقط براي مردم سوريه كه تحت
نفوذ مخرب ايران رنج مي برند, بلكه براي جهان مي تواند يك چيز آشكارا مثبت باشد.
ايران
به خوبي به عنوان حامي درجه نخست از تروريسم در جهان شناخته شده است. اين عنوان
بارها و بارها مجدداً در طول اين دوره از پنج سال قتل عام سوريه توسط اسد و جنگ
داخلي در يمن تائيد شده است.
در
كشور من اين مانع از سرنگوني يك دولتي است كه به طور سيستماتيك به
مردم خود ستم ميكند و حتي به نقطه استفاده از سلاحهاي شيميايي عليه آنها رسيده
است.
به
نظر مي رسد به طور كلي در ميان تحليلگران نظامي قابل درك است كه اگر نه بخاطر
مداخله ايران و بعد از آن مداخله روسيه در سوريه نبود, از مدت ها پيش رژيم
اسد مي توانست مجبور به خارج شدن از قدرت شود. رويارويي زود هنگام و موثر نفوذ
منطقه اي ايران ممكن بود بسياري از بيش از يك چهارم ميليون نفر از هموطنان سوري
مرا كه در اين درگيري طولاني مدت كشته شدند نجات بدهد.
شايد
مهم تر براي جهان خارج از مرزهاي ما اين واقعيت است كه نگهداشتن نيروهاي ايراني و
شبه نظاميان تحت حمايت ايران در قلمرو خودشان يك راه طولاني به سوي پيشگيري از
ظهور دولت اسلامي در كشورهاي خودمان است.
در
واقع به نظر مي رسد برخي از سياستگذاران غربي در بحران به اين ايده
نزديك شده اند كه بعنوان يك انتخاب بين افراطيون شيعه به پشتيباني ايران و
افراطيون سني داعش هر كدام كه آنها به عنوان شر كمتر از هر دو درك ميكنند
را انتخاب كنند. و با قبضه كردن صدر اخبار جهان توسط دولت اسلامي براي مدت طولاني,
براي برخي در غرب ايران شيعه به طور گسترده اي به عنوان متحد كمتر مضر و راحت تر
در نظر گرفته ميشود.
اين
مسير طولاني, راه به سوي توضيح و ارزيابي مريم رجوي, رئيس جمهور شوراي ملي مقاومت
از وضعيت ميبرد, وقتي كه او گفت يا قدرتهاي جهاني در كنار اسد قاتل ايستاده اند يا
غيرفعال در مواجهه با مرگ و تخريب مداوم باقي مانده اند.
اما
من معتقدم كه متحدان ما در شوراي ملي مقاومت همان پاسخ را به اين موقعيت داشته اند
كه ما در اپوزيسيون سوريه داريم. ما اميدواريم كه آمريكا, اتحاديه اروپا و ديگر
قدرتهاي جهان براي مدت طولاني قادر نخواهند بود قبل از درك اين كه انتخاب شر
كمتر بين دوشر اصلاً انتخاب نيست پيش بروند.
هرچند
در حال حاضر به نظر ميرسد روز تغيير سياست غرب براي بهتر شدن نزديك است, واقعا
نياز جدي براي مقابله با هر دوطرف شيعه و سني افراطي كه كشور مار را تصاحب كرده اند
آغاز خواهد شد. كمتر از يك هفته پس از جلسه شوراي ملي مقاومت, 51تن از
ديپلمات هاي آمريكا از كابل داخلي وزارت خارجه براي بيان مخالفت قوي با
سياست كاخ سفيد در سوريه و اصرار به حملات هوايي و ديگر اقدامات مستقيم عليه رژيم
اسداستفاده كردند.
اگر
جلسه 11ژوئن ما هر تاثيري بر ناظران خارجي داشته باشد, احتمالا در مقايسه با
آنچه كه پس از ميزباني مقامات اپوزيسيون سوريه توسط شوراي ملي مقاومت پديد آمده
دوباره كم رنگ خواهد بود, اين بار در يك گردهمايي بزرگ بين المللي از "ايران
آزاد" در پاريس, در تاريخ 9 ژوييه, كه در آن, چهره هاي سرشناس از هر دو جنبش
مخالف براي دهها هزار نفر از حاميان خود و رسانه هاي جهاني در مورد ارتباط متقابل
مبارزات سوريه و مبارزه براي آزادي ايران و پتانسيل آن در تاثيرگذاري روي
آينده خاورميانه به عنوان يك كل, صحبت خواهند كرد.
اما
بيشتر از آن, در اين رويداد نيز ده ها تن از كارشناسان و سياست گذاران
از آمريكا و اروپا حضورخواهند داشت, كه انتظار مي رود نه تنها بيان همبستگي با
مقاومت ما خواهند كرد بلكه به دولت هاي خود براي پايان دادن به انفعال آنها
و انجام كاري درحمايت از آرمان ما فشار بيشتري خواهند آورد. تغيير در سوريه و
ايران در دسترس است, اما غرب بايد براي خروش آزادي توسط هر دو كشور ايران و سوريه
بها بپردازد و با ظالمان كه در تهران و دمشق حكومت ميكنند خداحافظي بكنند. آيا اين
درخواست بيش
بيش از حد از جامعه جهاني است